Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 28/10
«Μην αφήνετε τα παιδιά σας να παρακολουθούν την σειρά. Η σειρά περιέχει έντονα βίαιο περιεχόμενο» … Με αυτήν την προτροπή τις τελευταίες ημέρες ολοένα και περισσότερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια αποστέλλουν μαζικές επιστολές προς γονείς μαθητών Δημοτικού και Γυμνασίου. Έχουν προηγηθεί αναφορές για νεαρά άτομα που αντιγράφουν τις βίαιες προκλήσεις της Κορεάτικης τηλεοπτικής σειράς του Netflix «Squid Game» («Το Παιχνίδι του Καλαμαριού»). Παιδιά ηλικίας 5-16 ετών τα οποία είτε έχουν παρακολουθήσει μέρος ή ολόκληρα τα επεισόδια, είτε έχουν γίνει κοινωνοί των βίαιων παραλλαγών της σειράς από σύντομα κλιπ στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης Tik Tok αντιγράφουν όσα βλέπουν στην μικρή οθόνη συγχέοντας την μυθοπλασία με την πραγματική ζωή.
Στη σειρά, οι 456 συμμετέχοντες (παρίες της ζωής, φτωχοδιάβολοι και καταχρεωμένοι έως τον λαιμό) διαγωνίζονται για να κερδίσουν ένα μεγάλο χρηματικό έπαθλο συμμετέχοντας σε μια σειρά από παιδικά παιχνίδια. Όσοι αποτυγχάνουν πυροβολούνται εν ψυχρώ ή βρίσκουν τραγικό θάνατο.
Όσον αφορά τον μιμητισμό στο κομμάτι των βίαιων σκηνών( παρεμπιπτόντως, η σειρά σύμφωνα με τη σχετική σήμανση είναι κατάλληλη για θεατές από 16 ετών και πάνω) από ανήλικους μαθητές αυτή δεν είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί. Παρότι για αρκετά από αυτά τα παιχνίδια απαιτείται ειδική υποδομή, πολλές βίαιες εκδοχές είναι εύκολο να αναπαραχθούν σε παιδικές χαρές ή προαύλια σχολικών κτηρίων- με χρήση βίας ώστε να «τιμωρηθούν» οι χαμένοι .
Το πιο δημοφιλές παιχνίδι φαίνεται πως είναι το «στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα». Σε σχολείο στο Βέλγιο, οι «νικητές» χτυπούσαν τους μαθητές που δεν τα κατάφερναν. Είναι θέμα χρόνου να μάθουμε ότι κάτι τέτοιο συνέβη και στο διπλανό μας προαύλιο.
Έχοντας παρακολουθήσει και τα 9 επεισόδια της σειράς και έχοντας υπάρξει αυτόπτης μάρτυρας της βιαιότητας που παράγεται από το συγκερασμό της ανέμελης παιδικότητας και της ωμής βίας, καταθέτω την άποψη ότι αυτή θα έπρεπε να έχει την σήμανση Κ18 (κατάλληλο για άνω των 18 ετών) και όχι Κ16.
Το «μπαλάκι», όμως, της ευθύνης για όσα ήδη γίνονται σε σχολεία και παιδικές χαρές (μακάρι να βγω ψεύτης αλλά θεωρώ ότι το φαινόμενο θα ενταθεί) πέφτει στον κάθε «Αppa» («πατέρας» στα Κορεάτικα), και στην κάθε «Umma» («μητέρα» στα Κορεάτικα). Προς το παρόν οι γονείς μοιράζονται σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης τις προειδοποιήσεις που έλαβαν από τους διευθυντές των σχολείων τους για να μην αφήνουν τα παιδιά τους να δουν την «απαγορευμένη» σειρά.
Στη συνέχεια ενδεχομένως να σκεφτούν να ελέγξουν τις ρυθμίσεις στις συσκευές τους, ώστε τα παιδιά τους να μην αποκτούν πρόσβαση στη σειρά χωρίς να το γνωρίζουν οι ίδιοι. Μακάρι όταν θα γίνει αυτό να μην είναι ήδη αργά και να μην έχουν δει τα βλαστάρια τους να γυρνάνε με ματωμένες μπλούζες από το σχολικό περιβάλλον αποκρύπτοντάς τους την πραγματική αιτία.
Η μίμηση, λένε οι παιδοψυχολόγοι, είναι μια σημαντική δεξιότητα που βοηθά στην ανάπτυξη των παιδιών. Όταν όμως η μίμηση αφορά κάτι το επιλήψιμο, τότε ο πόνος μπερδεύεται με την απόλαυση. Σαν τα συναισθήματα των παικτών του «Καλαμαριού» με αυτά των ευπόρων «διασημοτήτων» που διασκεδάζουν ποντάροντας στις ζωές τους.