Ήταν πολύ ωραία χρονιά

Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ | Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος

Το 2018 βαδίζει προς το τέλος του και – όπως λένε – αυτές οι εορταστικές μέρες κυριαρχούνται και από μια μελαγχολία, αυτή «των εορτών των Χριστουγέννων και του Νέου Έτους». Παλιά, τέτοιες μέρες, όταν άκουγα το τραγούδι Time από το άλμπουμ The Dark Side of the Moon των Pink Floyd, κάπου μέσα μου η «άλλη φωνή» έλεγε – όπως και ένα στίχος τους – ότι «υπάρχει ακόμα χρόνος για σκότωμα». Έχουν περάσει 45 χρόνια από τότε που πρωτο-άκουσα το άλμπουμ.

Φέτος, μεταξύ των άλλων τραγουδιών της εποχής άκουσα και μια συλλογή του Φρανκ Σινάτρα, του οποίου η φωνή χρησιμοποιείται κατά κόρον σε πρωτοχρονιάτικες εκδηλώσεις, με φώτα και λάμψη, με επίσημο ντύσιμο, κοκτέιλ και σαμπάνιες. Αθάνατος ο Φράνκι, «η φωνή». Μεταξύ των τραγουδιών Strangers in the Night, My way, The Lady is a Tramp, That’s life, New York-New York, κ.ά. ήταν και το It Was a Very Good Year του Ervin Drake. Ένα τραγούδι που νομίζω ότι ταιριάζει καλύτερα με το τέλος κάθε χρονιάς, τις ώρες του απολογισμού και των σχεδίων για το μέλλον. Ξέρετε γιατί; Δεν έχει την απαισιοδοξία του Time και τη θλίψη για το χρόνο που σπαταλιέται άδικα. Το It Was a Very Good Year, έχει μια γλυκιά νοσταλγία για την ομορφιά της ζωής και η φωνή του Φράνκι με τα βιολιά της ορχήστρας, το κάνουν ακόμα καλύτερο. Το μεταφράζω ελεύθερα και σας το αφιερώνω φίλες και φίλοι μου, όπως είχα κάνει παλιότερα με το Time:

* * *

Όταν ήμουν δεκαεπτά

Ήταν πολύ ωραία χρονιά

Ήταν πολύ ωραία χρονιά για κορίτσια από μικρές πόλεις

Και για απαλές καλοκαιρινές νύχτες

Κρυβόμαστε από τα φώτα

Κάτω από τις πρασινάδες της εξοχής

Όταν ήμουν δεκαεπτά

* * *

Όταν ήμουν εικοσιένα

Ήταν πολύ ωραία χρονιά

Ήταν πολύ ωραία χρονιά για κορίτσια απ’ τη μεγαλούπολη