Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 09/02/2023
Σε ένα δυστοπικό μέλλον δεν υπάρχει ίχνος ζωής στην επιφάνεια του πλανήτη. Όλος ο πληθυσμός της γης ζει κάτω από την επιφάνειά της. Δεν υπάρχουν εθνικότητες, ούτε ονομασίες χωρών. Μόνο μικρές κοινότητες, η ονομασία των οποίων προκύπτει από έναν αριθμό που καθορίζει τη γεωγραφική τους θέση.
Oι κάτοικοι των μικρών αυτών κοινοτήτων τρέφονται με τις προμήθειες που τους αποστέλονται από την κεντρική μονάδα διαχείρισης και ελέγχου του πληθυσμού. Τα τρόφιμα είναι άγευστα, προϊόντα χημικών εργαστηρίων.
Κάθε μέρα ανάλογα με την εξωτερική θερμοκρασία και τη μόλυνση της ατμόσφαιρας, προκύπτει και η χρονική περίοδος που μπορεί κάποιος να βγει στην επιφάνεια της γης. Υπάρχουν περίοδοι κατά τις οποίες αυτό είναι ανέφικτο για εβδομάδες.
Αυτή είναι η υπόθεση του νέου έργου του Γιώργου Καπουτζίδη με τίτλο «42497» που παίζεται αυτήν την περίοδο στο θέατρο «Ήβη» και το οποίο είχε την τύχη να παρακολουθήσει ο γράφων το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου. Ήταν μια υπέροχη παράσταση, που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των θεατών ακόμα και τη στιγμή που τα SMS από το 112 εν όψει «Μπάρμπαρα» έρχονταν σωρηδόν στα κινητά τους τηλέφωνα.
Βγαίνοντας από το θέατρο δεν ήταν λίγοι οι θεατές που σχολίαζαν πως το δυστοπικό περιβάλλον του έργου ενδεχομένως να μην απέχει και πολύ από την πραγματικότητα εάν ο άνθρωπος συνεχίσει να συμπεριφέρεται στη φύση με τον τρόπο που το πράττει τα τελευταία- πολλά- χρόνια.
Την ίδια ημέρα και λίγο πριν την επέλαση μιας ακόμα «επώνυμης» κακοκαιρίας στην Ελλάδα, έγινε γνωστό ότι στο όρος Ουάσιγκτον του Νιου Χάμσαϊρ, (πρόκειται για την υψηλότερη κορυφή των βορειοανατολικών ΗΠΑ), καταγράφηκαν θερμοκρασίες που θύμιζαν περισσότερο τον πλανήτη Άρη παρά με τη Γη, καθώς η θερμοκρασία έφτασε τους -78 βαθμούς Κελσίου, θερμοκρασία ρεκόρ που έχει καταγραφεί ποτέ στις ΗΠΑ.
Λίγες ώρες αργότερα ο ισχυρότερος σεισμός που έχει καταγραφεί εδώ και έναν αιώνα στην γειτονική Τουρκία (ένα φαινόμενο ισχύος ίσης με 130 ατομικές βόμβες, όπως εκτιμούν οι ειδικοι) κόστισε τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους σε Τουρκία και Συρία.
Μιας και διανύουμε προεκλογική περίοδο σε όλες τις βαθμίδες της διοικησης, είναι σίγουρο ότι θέματα Πολιτικής Προστασίας θα μπούν ψηλά στην ατζέντα του δημόσιου διαλόγου.
Δυστυχώς, όχι τόσο ψηλά όσο θα έπρεπε, δηλαδή στις πρώτες τρεις θέσεις μαζί με θέματα Υγείας και Εθνικής Ασφαλείας, αρκετά ψηλά όμως ώστε ο ψηφοφόρος να διαμορφώσει άποψη για τις προτάσεις που θα καταθέσουν όσοι θα διεκδικήσουν την ψήφο του σε τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο.
Είναι γνωστή η φράση-επιμύθιο όσων ασχολούνται με φυσικές καταστροφές σύμφωνα με την οποία «η καταστροφή προκύπτει όταν οι κίνδυνοι συναντούν αδυναμία» και η οποία θέλει να καταδείξει την δεδομένη ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στην εκδήλωση ενός φυσικού φαινομένου.
Η αδυναμία, όμως, μπορεί να μετριαστεί με την σωστή ενημέρωση και με δράσεις πρόληψης όσον αφορά την καταστολή και την αντιμετώπιση συμβάντων έκτακτης ανάγκης.
Τομείς στους οποίους απαιτείται ακόμα πολλή δουλειά ώστε να μην επιβεβαιωθεί ο αφορισμός ενός θεατή στο φουαγιέ του θεάτρου λίγο μετά το τέλος του έργου του Γιώργου Καπουτζίδη:
«Τελικά σε αυτήν την χώρα ζούμε κατά τύχη»!
