Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος *
Eίµαι ένας απλός επτανήσιος πολίτης, µε πολύ καλή παιδεία, πριν την παρούσα κατάρρευση, µε κύρια ασχολία µου την Ναυτιλία σε όλους τους ρόλους, που όµως παρακολουθώ προσεκτικά τα διάφορα προβλήµατα της χώρας µας.
Με την τόλµη που µε διακρίνει, θα κάνω ένα άλµα αρµοδιότητας και θα ασχοληθώ µε το casus belli της Τουρκίας, που απασχολεί τη χώρα µας σε βαθµό εµπλοκής µας σε θερµό επεισόδιο µε την γείτονα, και ως εκ τούτου απασχολεί τους πάντες, µε την προσδοκία να κριθώ µε επιείκεια για την άποψη µη ειδικού, αλλά προβληµατισµένου πολίτη.
Η κυβέρνηση και κάθε ειδικός, αποφαίνεται ότι η απειλή αυτή της Τουρκίας µε casus belli η επέκταση των χωρικών µας υδάτων στα 12 µίλια, είναι παράνοµη, διότι τούτο αποτελεί αποκλειστικό δικό µας δικαίωµα, το οποίο µπορούµε να το εφαρµόσουµε όταν εµείς κρίνουµε … την κατάλληλη ώρα.
Ο λόγος για τον οποίο δεν βρέθηκε ακόµη η «κατάλληλη ώρα», κατά τη ταπεινή µου άποψή, είναι ότι ενδέχεται η Τουρκία να εφαρµόσει την απειλή της και να µας κηρύξει πόλεµο.
Ασφαλώς κανείς δεν θέλει τον πόλεµο, αλλά όταν τον φοβάσαι για ένα θέµα για το οποίο πιστεύεις ότι έχεις απόλυτο δίκιο, τότε τον έχεις χαµένο πριν καν εκδηλωθεί! Τούτο σηµαίνει ότι η Τουρκία ικανοποιεί τις παράλογες απαιτήσεις της, µε τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δηλαδή είτε άµεσα είτε έµµεσα κυρίως και εµείς τρέχουµε πίσω από τα γεγονότα να … µειώσουµε τις επιπτώσεις.
Πολλοί αποφαίνονται ότι η Τουρκία είναι µια χώρα 85 εκατοµµυρίων, µε πολυάριθµο στρατό και ανάλογο εξοπλισµό. Άρα καλό είναι να µη συγκρουόµαστε µαζί της και να διατηρούµε τα «ήρεµα νερά»! Τα ήρεµα αυτά νερά όµως, είναι δικά µας και δεν χρειαζόµαστε κανενός την σύµπραξη ή βοήθεια για να τα διατηρούνται «ήρεµα».
Το καίριο ερώτηµα είναι αν καλώς και δικαιολογηµένα φοβόµαστε έναν πόλεµο µε την Τουρκία! Είναι πράγµατι η Τουρκία τόσο δυνατή ώστε να την φοβόµαστε; Από όσα µπορεί κανείς να συνάψει από τις απόψεις ειδικών, οι οποίοι δεν διστάζουν να τα διακηρύττουν από όλα ΜΜΕ καθηµερινά, την στιγµή αυτή, είµαστε κατά µιάµιση στάθµη ανώτεροι από την Τουρκία σε εξοπλισµό. Το γεγονός τούτο επιτεύχθηκε από το πρόγραµµα εξοπλισµών της κυβέρνησης, πρόγραµµα το οποίο συνεχίζεται µε σοβαρές δαπάνες µεν, αναγκαίες δε και µε τη συναίνεση όλων των Ελλήνων.
Επειδή όµως η Τουρκία προσπαθεί να εξισορροπήσει την διαφορά και να την υπερβεί και δη µε ιδιαίτερη θέρµη και προσπάθεια, η οποία κάποια στιγµή ενδέχεται να το πετύχει, µια λογική σκέψη λέει, µήπως τώρα που είµαστε δυνατότεροι εξοπλιστικά από την Τουρκία, είναι η ώρα να επεκτείνουµε τα χωρικά µας ύδατα στα 12 µίλια; Τώρα δηλαδή που δεν φοβόµαστε έναν πόλεµο µε την Τουρκία, αλλά λογικά είναι η Τουρκία που πρέπει να φοβάται ένα πόλεµο µε ην Ελλάδα, είναι η πλέον κατάλληλη στιγµή να το επιχειρήσουµε;
Τα πολλά εκατοµµύρια των Τούρκων, δεν πρέπει να µας φοβίζουν, για δύο βασικούς λόγους: Ένας, διότι ένας πόλεµος σήµερα, δεν διεξάγεται µε ξιφολόγχες, αλλά µε τα σύγχρονα οπλικά συστήµατα, στα οποία υπερτερούµε, και ∆ύο, διότι η πολεµική αρετή του Έλληνα, έστω και στο παρόν υποτονικό εθνικό φρόνηµα της νεολαίας µας, είµαστε πάντοτε καλύτεροι πολεµιστές, όπως το έχει αποδείξει η ένδοξη πολεµική ιστορία µας. Αντιθέτως ο τουρκικός στρατός είναι ψοφοδεής, όπως έχει αποδειχθεί ακόµη και στην σχετικά πρόσφατη εισβολή τους στην Κύπρο, κάτι που το οµολογούν οι Πολιτικοί/Στρατιωτικοί των ΗΠΑ, έστω και αν έγινε χωρίς καµιά αντίσταση.
Πέραν του γεγονότος ότι δεν επιτρέπεται πόλεµος µεταξύ δύο κρατών µελών του ΝΑΤΟ, η ευθύνη ανήκει στην Τουρκία, διότι εµείς απλά ασκούµε ένα νόµιµο δικαίωµά µας, δεν κηρύττουµε πόλεµο.
Τέλος, µε µια προσεκτική, «έξυπνη» διπλωµατική ενηµέρωση την νέας, δυναµικής πρέσβεως των ΗΠΑ, η οποία εµφανίζεται πως αγαπάει την Ελλάδα, ενδέχεται να επιθυµεί να δείξει την πρώτη της αποφασιστική παρέµβαση απ’ ευθείας στο Πρόεδρο Τραµπ, έστω και µια σιωπηλή µη αντίδραση, θα πετύχουµε απλά και εύκολα, τα δώδεκα µίλια χωρικά µας ύδατα.
Μια γενναία γρήγορη απόφαση, είναι αυτό που χρειάζεται να λυθεί ό, λανθασµένα, για να µη πούµε, φοβισµένα, θεωρούµενος ως Γόρδιος ∆εσµός!
* nanagnostatos@gmail.com
