Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος.
Όλοι έχετε πάει σε γάμους και στη συνέχεια έχετε συμμετάσχει στη χαρά των νεονύμφων και των οικείων τους, που εκφράζεται με τη γνωστή «δεξίωση χολιγουντιανής νοοτροπίας και μεγέθους», που λαβαίνει χώρα σε κάποιο «κτήμα» με γκαζόν, πισίνα, τροπικά φυτά ένα γύρο, πολυθρόνες, ξαπλώστρες και στρογγυλά τραπέζια των 8 – 10 ατόμων, με άβολες σπαστές καρέκλες ντυμένες με άσπρα καλύμματα, που προσδίδουν επισημότητα. Ένα γκλάμουρ, στα ελληνικά, που συμπληρώνεται με ελληνικά δημοτικά τραγούδια στη διαπασών, που δεν επιτρέπει συζητήσεις μέχρι πρωίας. Έθιμο εισαγωγής, το οποίο εφόσον μπορούν να το αντέχουν οικονομικά οι νεόνυμφοι ή οι οικείοι τους, καλώς γίνεται. Να το απολαμβάνουν και να το θυμούνται αγκαλιασμένοι μέχρι τα βαθιά τους γεράματα. Ευχή εκ βάθους καρδίας.
Εμένα πάντως δεν μου αρέσει. Αλλά δεν το απέφυγα. Στο γάμο μας, κάναμε μια δεξίωση «στα όρθια», σε μια αίθουσα δίπλα στο ναό που τελέσαμε το Μυστήριο. Είχαμε κέτερινγκ με μπουφέ για σελφ σέρβις και άφθονη φίνγκερ φουντ, με τη βοήθεια δύο σερβιτόρων για τα ποτά. Είχαμε απαλή μουσική χαμηλής έντασης και υπήρχαν μερικά ψηλά τραπέζια για να ακουμπούν τα πιάτα και τα ποτήρια τους οι καλεσμένοι. Ευχές, βόλτες ανάμεσα στους καλεσμένους, στενές επαφές και αναμνηστικές φωτογραφίες. Πόσες ώρες μπορεί να σταθεί κάποιος όρθιος;
Από τότε, επήλθε βιομηχανοποίηση. Προ ημερών παραβρεθήκαμε σε γάμο που έγινε στις 7.00 μ.μ. στη δυτική Αττική και η δεξίωση ήταν στην ανατολική Αττική (ευτυχώς υπάρχει η Αττική Οδός). Ήταν η πρώτη μας δεξίωση μετά τον κορωνοϊό (που δεν έχει λήξει και ακόμα αρρωσταίνει ο κόσμος). Το Μυστήριο ετελέσθη υπό το φως της ημέρας και φτάσαμε βράδυ στο «κτήμα». Το πάρκινγκ ήταν τίγκα, διότι γινόταν και άλλη δεξίωση (είπαμε «βιομηχανοποίηση»). Οι παρκαδόροι μας έστειλαν να παρκάρουμε «ο ένας δίπλα στον άλλο» στο γήπεδο του τένις (ξεφτίλα, για το ναό του Τσιτσιπά) και μας έλεγαν «εσείς, στον όροφο». Που σημαίνει όχι γκαζόν, όχι πισίνα και καθαρό αέρα (όπως οι κάτω), χαμηλό ταβάνι, ανεμιστήρες οροφής, αιρκοντίσιον και παράθυρα κλειστά. Δειλά, δειλά φορέθηκαν κάποιες χειρουργικές μάσκες. Ένας, προφανώς γιατρός, παρακάλεσε να ανοίξουν τα παράθυρα. «Παραμένουν αυστηρά κλειστά». «Γιατί;» «Γιατί θα σας ενοχλεί η μουσική της υπαίθριας δεξίωσης και θα τους ενοχλεί η δικιά μας».
Έτσι ακολουθήθηκε το στερεοτυπικό γλέντι, με ίχνη ρατσιστικής αντιμετώπισης, που είναι αποτέλεσμα της βιομηχανοποίησης, της ωμής εκμετάλλευσης ενός παραδοσιακού εθίμου. Τι να κάνουμε όμως; Να ευχόμαστε στα ζευγάρια (τα «πάνω» και τα «κάτω») να θυμούνται αυτή την εκδήλωση αγκαλιασμένοι μέχρι τα βαθιά τους γεράματα.
