Γράφει ο Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος: Δημοσιογράφος – Δημοσιολόγος
Μοιραίο λάθος για την ύπαρξη της Δύσης αποτελεί η αντιμετώπιση της Τουρκίας από πολιτικούς ηγέτες της, που είναι υπεύθυνοι για το παρόν και το μέλλον της, καθώς και από τους όμοια με αυτούς σκεπτόμενους Έλληνες. Την αντιμετωπίζουν ως ένα πολιτισμένο δυτικού τύπου κράτος και όχι ως ένα φανατικό βάρβαρο ισλαμιστικό, του οποίου η πολιτική στηρίζεται στο Κοράνι, στη δύναμη της στρατιωτικής ισχύος και στον όγκο του πληθυσμού του. Αυτός είναι ο λόγος που βάζουν τα συμφέροντά τους πάνω από την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και από τη σωτηρία του Δυτικού πολιτισμού. Με αυτή τη νοοτροπία η Δύση θα το πληρώσει πολύ ακριβά.
Η στάση της Δύσης έναντι της Τουρκίας δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Ο Γερμανοαυστριακός υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας Κλέμενς φον Μέττερνιχ (1773-1859) με φανατισμό πολέμησε τη δημιουργία του χριστιανικού Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους και υποστήριξε με πάθος την ακεραιότητα της ισλαμικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Θεωρούσε τους μουσουλμάνους οθωμανούς κάτι παρόμοιο με τους Ρώσους ορθόδοξους χριστιανούς, συμμάχους της Αυστροουγγαρίας. Αυτή είναι και η αντίληψη του καθηγητή Σάμουελ Χάντινγκτον. Στο βιβλίο του «Η σύγκρουση των πολιτισμών» ταυτίζει τους Ορθόδοξους Χριστιανούς με τους Τούρκους και τους άλλους μουσουλμάνους…
Τα παραδείγματα στην Ιστορία, που η χριστιανική Δύση βοήθησε την ισλαμική Τουρκία εναντίον των χριστιανών Ελλήνων είναι πολλά. Προχθές ο πρόεδρος Ερντογάν «εόρτασε τη νίκη» των Τούρκων επί των Ελλήνων, το 1922. Λησμόνησε να πει ότι ο Γερμανός στρατηγός Ότο Λίμαν φον Σάντερς (1855-1929), μετά από απόφαση της γερμανικής κυβερνήσεως, ανέλαβε ανώτατος στρατιωτικός διοικητής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και συντόνισε τους διωγμούς και τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων χριστιανών στη Μικρά Ασία και στον Πόντο.
Όταν ο ελληνικός στρατός προχωρούσε προς απελευθέρωση των διωκομένων Ελλήνων της Μικράς Ασίας, Γαλλία και Αγγλία -μαζί και η Ιταλία- συμφώνησαν να ενισχύσουν τους ηττώμενους και καταπτοημένους Τούρκους…
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την ώρα που η Ελλάδα αντιστεκόταν στον Άξονα, η Τουρκία υπέγραψε σύμφωνο μη επίθεσης με τη ναζιστική Γερμανία. Κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία στις 23 Φεβρουαρίου 1945, όταν είχε απελευθερωθεί το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης -και η Ελλάδα- και λίγο πριν από την 9η Μαΐου 1945 και τη συνθηκολόγηση των ηττημένων Γερμανών…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν ενώνεται η Κύπρος με την Ελλάδα, αλλά μόνον η Δωδεκάνησος. Η Αγγλία ευνοεί την ανάμιξη της Τουρκίας εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου και συνεργάζεται μαζί της στην κατάπνιξη του απελευθερωτικού τους αγώνα, για την Ένωσή τους με την Ελλάδα.
Το 1974 οι ΗΠΑ επιτρέπουν, αν δεν παροτρύνουν και οργανώνουν, το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας, που έδωσε την πρόφαση στην Τουρκία να εισβάλει και να κατέχει παρανόμως το 35% του κυπριακού εδάφους…
Τελικά η Δύση θα νιώσει τον κίνδυνο της ισλαμικής Τουρκίας όταν απειληθεί η ίδια, όπως συνέβη στη Ναύπακτο, το 1571, και δυο φορές στη Βιέννη (1529 και 1683).
