- Αλληλογραφίας συνέχεια.
- Θυμόσαστε, που είχα δημοσιεύσει στις 25/10/08 το mail του 17χρονου από ένα χωριό της κεντρικής Ελλάδας, για τις πέρδικες που οι συχωριανοί του πούλησαν στον αμερικανό Τζον Σμιθ, που τους τις πούλησε πίσω ο βοηθός του και εξαφανίστηκαν αμφότεροι;
- Επί του θέματος εκείνου έλαβα νεότερο mail που έχει ως εξής:
- «Αγαπητέ κύριε Πολύδωρε. Τυχαία διάβασα από το site της εφημερίδας το κομμάτι σας για τις πέρδικες. Συμπτωματικά είμαι συγχωριανός του 17χρονου και γνωρίζω την όλη ιστορία από πρώτο χέρι.
- Είμαι 40 ετών αγροτο-κτηνοτροφο-μελισσοκόμος και βέβαια χρήστης διαδικτύου και ασφαλώς παίχτης στο χρηματιστήριο. ∆εν θα ‘πω ονόματα να μη θίξω υπολήψεις.
- Πράγματι στο χωριό μας ήλθε ο μίστερ Τζον Σμίθ για να αγοράσει πέρδικες. Ο άνθρωπος είχε διαβάσει το αφιέρωμα ενός Ελληνοαμερικανού δημοσιογράφου για τις ομορφιές του τόπου μας και τις νόστιμες πέρδικές μας.
- (Μας κόστισε αυτό το αφιέρωμα κάτι παραπάνω, αλλά το πατριωτάκι είχε κάνει καλή δουλειά).
- Στην πραγματικότητα εμείς στο χωριό μας είχαμε δημιουργήσει ένα εκτροφείο για πέρδικες. Αφού δημιουργούσαμε τεχνητή έλλειψη, ο μίστερ Σμίθ ανέβαζε τις τιμές. Εμείς αραχτοί, πίναμε το καφεδάκι μας στο καφενείο της πλατείας και κάναμε παιχνίδι φορώντας το αγελαδινό βλέμμα της αθωότητας.
(Μεταξύ μας: ταΐζαμε τις πέρδικες με ό,τι περίσσευε από τα σπίτια μας, αλλά τις πουλούσαμε για άγριες ελευθέρας βοσκής, κάτι σαν οικοβιολογικές, ας πούμε). - Όταν συγκεντρώσαμε αρκετά δολάρια και ενώ ξέραμε ότι ο μίστερ Σμιθ τις συγκέντρωνε σε δικό του κοτέτσι, αναθέσαμε στα παπαγαλάκια του χωριού να πείσουν τον βοηθό του, ότι οι μετοχές της Cobina SA, ήταν η καλύτερη επένδυση της χρονιάς.
- Έτσι, ναι μεν αγοράσαμε τις πέρδικες προς 35 δολάρια τη μία, αλλά τις πληρώσαμε σε μετοχές Cobina SA, με κατεβασμένα μούτρα και βαριά καρδιά, δήθεν. Ένα μερίδιο από αυτές πήρε και ο βοηθός του. Κι ας πάει να βρει την εταιρεία…
- Με τα δολάρια που συγκεντρώσαμε, ανοίξαμε μία μονάδα εκτροφής χοίρων (αυτοί κι’ αν τρέφονται με αποφάγια) και συνάμα μας έμειναν οι πέρδικες.
- Αυτή την εποχή, κάποιος δημοσιογράφος στη Γαλλία παρουσιάζει τις ομορφιές του τόπου μας, τις νόστιμες πέρδικές μας και τα στρουμπουλά γουρουνάκια μας. Ταυτόχρονα, σκεπτόμαστε και για ένα αφιέρωμα στο Κατάρ. ∆εν έχουμε βρει ακόμα δημοσιογράφο. Το δουλεύουμε όμως.
- Ο 17χρονος γνώριζε τη βιτρίνα. Όμως εγώ ο 40χρονος γνωρίζω τι έγινε στην πραγματικότητα. Γιατί εδώ είναι Ελλάδα, κύριε Πολύδωρε.
- Ευχαριστώ και διατελώ μετά τιμής. Ο αγροτο-κτηνοτροφο-μελισσοκόμος (και για την αντιγραφή Χριστίνα Σκούρα)».
- Ευχαριστούμε την τακτική μας αναγνώστρια, που μας θύμισε με το πιο πάνω κείμενο ότι στην εθνική μας οικονομία, όλα είναι δυνατά.
Άγγελος Πολύδωρος
polidoros@amarysia.gr
