Hσυνεδρίαση της 30ής Οκτωβρίου του Δημοτικού Συμβουλίου της πόλης δεν έβγαλε μόνο πολλές ειδήσεις σε ό,τι αφορά καίρια θέματα για το αύριο του Αμαρουσίου (π.χ. κυκλοφοριακό, Μετρό, χρήσεις γης κ.λπ.), αλλά ίσως να αποτελεί και προοίμιο του τι πρόκειται να ακολουθήσει τους επόμενους μήνες. Και τούτο αφορά τόσο στη στάση της διοίκησης όσο και σ' εκείνη της μειοψηφίας.
Το πρώτο στοιχείο που κατέστη κάτι παραπάνω από εμφανές στην προαναφερόμενη συνεδρίαση είναι ότι η περίοδος ανοχής (ή χάριτος, στο πιο εκλεπτυσμένο) προς τη διοίκηση του κ. Γιώργου Πατούλη έλαβε τέλος. Η μειοψηφία έδειξε διαθέσεις όχι απλώς να σηκώσει τους αντιπολιτευτικούς τόνους σε ό,τι αφορά επιλογές και δράσεις της δημοτικής αρχής, αλλά και να τη «στριμώχνει» όποτε μπορεί, φέρνοντας στο Σώμα θέματα που δεν περιλαμβάνονται στην… ατζέντα της Ημερήσιας Διάταξης, αλλά απασχολούν μεγάλα τμήματα της μαρουσιώτικης κοινωνίας. Με τον τρόπο αυτό θα επιχειρήσει αφενός να φέρει τη δημοτική αρχή ενώπιον των ευθυνών της και των προεκλογικών δεσμεύσεών της, αφετέρου θα προσπαθήσει (ιδιαίτερα η μείζων μειοψηφία) να της στερήσει τη δυνατότητα να καταφεύγει στο πρόσφατο παρελθόν, αναζητώντας τυχόν άλλοθι για όσα έργα δεν προχωρούν.
Το πόσο η μειοψηφία θα επιτύχει τους στόχους τους οποίους πιθανολογούμε ότι έχει θα εξαρτηθεί από τη στάση και την ψυχραιμία που θα επιδείξει η διοικούσα παράταξη. Προς το παρόν, οι πρώτες αντιδράσεις της εκφράζουν μάλλον υπερβολικό εκνευρισμό, με αποτέλεσμα κάποιες φορές να «διολισθαίνει» και σε εκφράσεις που δεν κοσμούν το Δημοτικό Συμβούλιο και σίγουρα μας θυμίζουν… αλήστου μνήμης εποχές Τζανίκου, που θα θέλαμε κάποτε να ξεχάσουμε στο Μαρούσι. Ίσως πρέπει όσοι βαρύνονται με την ευθύνη χάραξης της πολιτικής στον χώρο της πλειοψηφίας να αναρωτηθούν πόσο ωφελούν τη συνολική εικόνα της οι προσωπικές αντιπαραθέσεις με δημοτικούς συμβούλους της μειοψηφίας, αντί της ευθείας σύγκρουσης με το σύνολο των πολιτικών που εφάρμοζε η προηγούμενη διοίκηση του κ. Παναγιώτη Τζανίκου. Και ίσως να πρέπει να λάβουν υπόψη τους ότι ο πολίτης που θα ξαναπάει στις κάλπες στις επόμενες δημοτικές εκλογές δεν θα ψηφίσει με βάση ποιος έδωσε την καλύτερη… παράσταση στο Δημοτικό Συμβούλιο ή ποιος κατάφερε να «αποστομώσει» τον πολιτικό αντίπαλό του, αλλά με γνώμονα τι άλλαξε στην καθημερινότητά του και ποια από τα προβλήματά του κατόρθωσε να λύσει η δημοτική αρχή.
Βέβαια, αυτό που ισχύει για την πλειοψηφία, ισχύει αντίστοιχα (στο μέτρο βέβαια που της αναλογεί) και για τη μειοψηφία. Η στείρα κριτική, η οποία δεν συνοδεύεται από αντίστοιχες προτάσεις ουσίας και οι προσωπικές μομφές δεν πρόκειται να προσδώσουν σε όσους καταφεύγουν σε αυτές «πόντους» στη συνείδηση των Μαρουσιωτών. Βέβαια, οφείλουμε να παραδεχθούμε -έτσι για να είμαστε ακριβοδίκαιοι- ότι στη συνεδρίαση της 30ής Οκτωβρίου η μειοψηφία κατάφερε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ασκήσει πραγματικά αντιπολιτευτικό έργο. Και νομίζουμε ότι δικαιωνόμαστε για όσα υποστηρίζαμε σε προηγούμενο σημείωμά μας, ότι δηλαδή η παρουσία των κυρίων Πάνου Αλεξανδρή και Στάθη Ραγκούση, αλλά και οι παρεμβάσεις του κ. Κώστα Ρώτα, όταν αποφασίζει να τις κάνει, δίνουν άλλο τόνο και ανεβάζουν την ποιότητα διαλόγου στο Σώμα.
Μόνο που, όπως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, έτσι και μία καλή εμφάνιση δεν σου δίνει και… πρωτάθλημα. Η «επαναφορά» της μειοψηφίας μπορεί να δημιούργησε προσδοκίες για τις επόμενες συνεδριάσεις του Συμβουλίου, αλλά αν δεν υπάρξει αντίστοιχη συνέχεια, οι προσδοκίες αυτές είναι καταδικασμένες να διαψευστούν. Κι αυτό μόνο καλό δεν θα κάνει στην εξεύρεση λύσεων και στην προώθηση των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων που χρειάζεται η πόλη. Πολλώ δε μάλλον στην παρούσα φάση, οπότε η τοπική επικαιρότητα εμπλουτίζεται με θέματα που θα καθορίσουν τη φυσιογνωμία της πόλης για τα επόμενα χρόνια, όπως για παράδειγμα η συζήτηση που άνοιξε για την κυκλοφοριακή μελέτη στο κέντρο του Αμαρουσίου, αλλά και για τις χρήσεις γης που ακολουθούν στη συνέχεια.
Και τα δύο θέματα παρουσιάζουν κρίσιμα σημεία και οι όποιες αποφάσεις θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους σωρεία διαφορετικών -και κάποιες φορές αντιφατικών- παραμέτρων. Άρα, η ευθύνη για την προώθησή τους δεν μπορεί να αφεθεί μόνο στις πλάτες της δημοτικής αρχής (η οποία, ωστόσο, θα έχει τον τελικό λόγο στις αλλαγές, άρα και την τελική ευθύνη), αλλά μέρος του βάρους θα πρέπει να αναλάβουν και οι εκπρόσωποι της μειοψηφίας. Οι τελευταίοι, μάλιστα, θα πρέπει να συνεισφέρουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση των πολιτικών που πρέπει να ακολουθηθούν, να φέρουν στο τραπέζι τις δικές τους προτάσεις και να πιέσουν την πλειοψηφία να αποφύγει τυχόν… σκοπέλους που μπορεί να εκθέσουν την ίδια (μικρότερο το κακό) ή να βλάψουν ανεπανόρθωτα τα συμφέροντα του Αμαρουσίου (μέγιστο κακό). Κι επειδή μερικές φορές ακούμε από τα έδρανα της μειοψηφίας απόψεις του είδους «αυτοί διοικούν, αυτοί εκτίθενται», να τους επισημάνουμε ότι τα αποτελέσματα της όποιας διοίκησης τα «λούζεται» ο απλός κόσμος. Και, επίσης, όπως σήμερα ο κ. Γ. Πατούλης και το επιτελείο του καλούνται να συμμαζέψουν τα… ασυμμάζευτα της προηγούμενης διοίκησης, έτσι και κάποιοι εκ των σημερινών εκπροσώπων της μειοψηφίας ενδέχεται να κληθούν αύριο να διαχειριστούν τυχόν αβλεψίες ή λάθη της σημερινής δημοτικής αρχής. Άρα, είναι υποχρέωση και προς τους εαυτούς τους, όχι βέβαια να υποδείξουν στην πλειοψηφία πώς να ασκήσει το έργο της ή να την αποτρέψουν από τα όποια λάθη συνεπάγεται η άσκηση κάθε είδους εξουσίας, αλλά να την εμποδίσουν από τη διάπραξη σημαντικών σφαλμάτων, που θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο τη ζωή στο άλλοτε ευνοημένο Βόρειο Προάστιο.
