Στην Ελλάδα όλα γίνονται στο πόδι. Εγκαινιάστηκε πρόσφατα ο νέος σταθμός του Προαστιακού Σιδηροδρόμου «Λεωφόρος Πεντέλης». Τα πληροφοριακά έντυπα που μας μοίρασαν δεν τον αναφέρουν. «Δεν πρόλαβαν» μας είπαν. «Μα αυτός ο σταθμός ετοιμάζεται εδώ και αρκετά χρόνια», απορήσαμε. Και μετά άρχισε το μπέρδεμα με το όνομα. «Εγκαινιάστηκε ο νέος σταθμός της Πεντέλης» ανήγγειλε ο ένας στο ραδιόφωνο. «Στη Λ. Πεντέλης έχουμε ένα νέο σταθμό» είπε ο άλλος.
Αλλά ο σταθμός δεν είναι στην Πεντέλη, είναι στα σύνορα Χαλανδρίου-Βριλησσίων. Και η Λ. Πεντέλης διατρέχει τρεις Δήμους: Χαλανδρίου, Βριλησσίων και Μελισσίων. Σε ποιον απ’ όλους βρίσκεται; Δεν θα μπορούσε να ονομαστεί π.χ. Ρεματιάς Πεντέλης-Χαλανδρίου, αφού από πάνω της περνά, και για να γίνει, τόσο αυτός όσο και η Αττική οδός, θυσιάστηκαν δεκάδες στρέμματα πρασίνου χωρίς να αποκατασταθούν, έστω και εν μέρει, όπως της το όφειλαν; Και θα ήταν κίνητρο κ.κ. δήμαρχοι των παραρεμάτιων Δήμων, που τόσο κόπτεστε για την αναβάθμισή της, να γίνει γνωστή η ρεματιά στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, που τόσο στερούνται ωραίων ελεύθερων χώρων πρασίνου. Λεπτομέρειες θα πείτε. Ναι, αλλά αυτές είναι που κάνουν τη διαφορά….
Νένα Ρήγα
