Το 2004 ψηφίσαμε Έλληνες και μας βγήκαν Αμερικανοί πραιτοριανοί. Χρόνια ολόκληρα, απ’ την μεταπολίτευση και μετά, ο ελληνικός λαός δέχεται συνεχώς συμπεριφορές που τον προσβάλλουν και τον απαξιώνουν. Το κράτος είναι ακυβέρνητο. Επικρατεί ένα αλαλούμ συμπεριφορών. Οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, αυτοί που επελέγησαν να προστατεύσουν το λαό και το έθνος, χάσανε το μπούσουλα. Η Ελλάδα έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού. Τα εθνικά μας θέματα πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο. Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα στην Τουρκία, η σιωπηλή εξωτερική μας πολιτική, το έριξε στις παρακλήσεις για μια συνάντηση. Και η μεν συνάντηση έγινε, αλλά ήταν ένα ηχηρό σκαμπίλι στην αξιοπρέπεια της χώρας. Ο Ομπάμα πρόσβαλε την Ελλάδα στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, αναφερθείς στα Σκόπια, με το όνομα Μακεδονία.
Έδωσε εύσημα στην Τουρκία, χαρακτηρίζοντας τη Μικρασιατική Καταστροφή, ως δίκαιη αντίσταση των Τούρκων, όταν θέλησε μια «παλιά αυτοκρατορία να επανασυσταθεί». Πρόσβαλε τον Πατριάρχη αναγκάζοντάς τον, όπως γράφει το ΠΑΡΟΝ, να εγκαταλείψει την έδρα του και να συναντηθούν σε ξενοδοχείο, λες και κλείσανε παράνομο ραντεβού. Σημερινά νέα απ’ το Πατριαρχείο λένε πως άσκησε πίεση ο Ομπάμα και στον Πατριάρχη για τη Θράκη. Βεβαίως οι Αμερικανοί προσπαθούν να προστατεύσουν το Ισραήλ δημιουργώντας με την Τουρκία ένα ανάχωμα στους Άραβες, οι οποίοι δεινοπαθούν 60 χρόνια από έναν πόλεμο, με εκατόμβες νεκρούς.
Όμως εμείς θα έπρεπε να υψώσουμε το ανάστημά μας και να κάνουμε κατανοητό στον Ομπάμα, πως οφείλει σεβασμό στο Έθνος των Ελλήνων. Δυστυχώς χρόνια τώρα ξεπεράσαμε σε ανοχή και τις ιερόδουλες. Δείχνουμε σαν να έχουμε αποδεχθεί τη μοίρα μας αφήνοντας ανενημέρωτο το λαό, για τις απώλειες των εδαφών μας που δυστυχώς έρχονται. Όλη αυτή η κακοδαιμονία που υπάρχει είναι τέτοια, που έχει ανάστατους τους Έλληνες. Η πατρίδα χτυπιέται από παντού. Κατάντησα ενοχλητική γράφοντας συνεχώς, εστιασμένη σ’ αυτό το ανδρείκελο, που το βάλανε να διδάξει τα παιδιά μας Ιστορία. Αυτό το θρασίμι ο Ηρακλείδης, υβρίζει την Ελλάδα, λέγοντας σε κρατικό κανάλι πως οι Έλληνες έχουν κάμει εθνοκάθαρση στην Μικρά Ασία, αθωώνοντας τους Τούρκους, οι οποίοι κατασφάξανε τον ελληνισμό της Σμύρνης. Αυτός έχει εγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο και διδάσκει; Ή ότι θέλει ο καθένας διδάσκει στα παιδιά μας; Δώσαμε λοιπόν επιχειρήματα στους Τούρκους, οι οποίοι διεκδικούν τα εδάφη μας να πανηγυρίζουν, λέγοντας απ’ τα ΜΜΕ τους, πως επί τέλους οι Έλληνες αναγνώρισαν την αλήθεια.
Ας μας πει, φίλοι αναγνώστες, έστω και ένας, πως υπάρχουν πολίτες κάποιας χώρας που θα ύβριζαν την Ιστορία τους διδάσκοντας αυτές τις αντεθνικές θέσεις στα σχολεία τους και θα παρέμεναν; Όπως εξακολουθεί ο Ηρακλείδης να βρίσκεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και να διδάσκει; Έχουν αγανακτήσει οι φοιτητές και πολύ σωστά ο Κούνδουρος διερωτάται, πως και δεν τον έχουν λιντσάρει.
Χρόνια τώρα, απ’ το ’74 και μετά διαλύετε την πατρίδα μέσα κι έξω. Η ανοχή σας αυτή κι ο ενδοτισμός για λόγους που δεν τολμάτε να πείτε ευθαρσώς, αποθράσυναν τους προδότες, που με το μπάχαλο που επικρατεί στο Υπ. Παιδείας, κάνουν την πλύση εγκεφάλου στα παιδιά μας και τους σπάνε το ηθικό. Ντροπή κ. Καραμανλή, αν δεν αντέχετε να κυβερνήσετε τον τόπο που λέγετε Ελλάδα, μαζεύτε τα και δρόμο για τα σπίτια σας. Κάποιοι Έλληνες θα βρεθούν να κυβερνήσουν τον τόπο. Η Δημοκρατία που εγκαθιδρύσατε, είναι η Δημοκρατία του εγκλήματος!
Καθ. Βασ. Μαρκεζίνης
Την απάντηση στα όσα καταγράφηκαν πιο πάνω την έδωσε στις 19/3 ο Β. Μαρκεζίνης, προσκεκλημένος του Χρ. Λαμπράκη στο Μέγαρο Μουσικής. Το θέμα ήταν «Σε αναζήτηση του Νέου και των Νέων». Το δοκίμιο, όπως το χαρακτήρισε, είναι επισκόπηση ζωτικών θεμάτων της εποχής μας. Ανοίγοντας την πρώτη σελίδα αυτού του δοκιμίου, βλέπεις το σκίτσο ενός τσολιά, να κοιτάει με τα κιάλια στο βάθος του ορίζοντα. Αυτή η εικόνα σε πληροφορεί για την ταυτότητα του επιστήμονος, που τιμήθηκε με τον τίτλο του sir απ’ την Βασίλισσα της Αγγλίας. Το προχθεσινό ειδεχθές έγκλημα του μαθητή του ΟΑΕΔ, με οδήγησε να αναφερθώ σε μερικές επισημάνσεις του καθηγητή για τους νέους. Διάλεξα κάποια ενδιαφέροντα κομμάτια απ’ το δοκίμιο, που αναδεικνύουν τον άνθρωπο-δάσκαλο. Λέει λοιπόν: «Η “νομιμοποίησή> μου να μιλήσω γι’ αυτό το ζήτημα, απορρέει εν μέρει, απ’ την ιδιότητά μου ως πολίτη που ενδιαφέρεται για τα της “πόλεώς> του». Πιο σημαντικό όμως, θεωρεί ότι, είναι η επιθυμία του, που εκπηγάζει απ’ την στοργή και την πίστη, που οφείλει να τρέφει ένας δάσκαλος, απέναντι στους νέους ανθρώπους. Γίνεται βαθύτατα συναισθηματικός, όταν τους αναγνωρίζει ότι επί 40 χρόνια αυτοί οι νέοι τού κράτησαν το μυαλό και το πνεύμα, νέο και ευσταλές. Και θεωρεί πως σαν αντίδωρο, το ελάχιστο που μπορεί και τους οφείλει, είναι να προσπαθήσει να καταλάβει τις ανησυχίες και τον τρόπο της σκέψης τους.
