Ζούμε σε μια ευτελισμένη εποχή. Όταν ακούω για τις πάσης φύσεως αναπτύξεις, αυτομάτως ο νους μου πάει στις οικονομισιές. Βεβαίως ότι σπέρνεις, θερίζεις έλεγαν οι σοφοί μας. Άρα όταν χαλάμε τον κόσμο για τα χάλια που ζούμε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εμείς διαλέξαμε αυτούς που μας κυβερνάνε. Βεβαίως τα κριτήρια μας, δεν είναι αμέτοχα των προσωπικών μας απολαβών, είτε σε θέσεις εργασίας, είτε σε άλλα οφέλη. Άρα δεν είμαστε αμέτοχοι του αποτελέσματος. Τα περί διαφάνειας και των λοιπών άλλων μεγαλοστομιών, λέγονται για να διαψεύδονται στην πράξη.
Συνεχώς αναφέρονται στην Δημοκρατία, της οποίας την πατρότητα ουδείς μη Έλλην τολμάει να οικειοποιηθεί, όταν οι ίδιοι δεν γνωρίζουν τίποτα απ’ τις προβλέψεις της, οι οποίες προστάτευσαν την αξιοκρατία και δημιούργησαν το θαύμα της Αρχαίας πνευματικής Ελλάδας. Το Αρχαίο Δίκαιο, πραγματεύεται τα πάντα, απ’ το Σύνταγμα που διείπε τον ακρογωνιαίο λίθο της Διοίκησης, μέχρι και το ποιοι μπορούσαν να ασχοληθούν με τα κοινά. Το άρθρο 13 που αναφέρεται στο «Δόγμα της λαϊκής κυριαρχίας» προβλέπει τα εξής: «Σε μια δημοκρατούμενη πόλη, ανήρ ιδιώτης άρχει δια της ψήφου του λαού». Δικαίωμα ψήφου είχαν μόνον οι μετέχοντες της Εκκλησίας του Δήμου. Ακόμα αυτός που θα εκλεγεί, ληξάσης της παραμονής του στην ηγεσία, απομακρύνεται τελείως απ’ την εξουσία. Ακόμα ο αρχαίος νόμος λέει, πως «ο λαός είναι ο κύριος των αρχόντων».
Προχωρούν όμως και σε άλλες προβλέψεις οι οποίες εξασφάλιζαν τη χρηστή διοίκηση.
Επαναλαμβάνω: για τους αρχαίους, ψήφο είχαν οι μετέχοντες στην Εκκλησία του Δήμου. Βάσει αυτής της προβλέψεως προχωρεί σε περαιτέρω διατάξεις, οι οποίες αναφέρονται σε μια κατηγορία πολιτών, οι οποίοι, ναι μεν συμμετέχουν της Εκκλησίας του Δήμου, δεν μπορούν όμως να γίνουν ποτέ ηγήτορες. Τους ονομάζει θήτες και τους αναγνωρίζει το δικαίωμα να γίνονται δικαστές, (νομίζω αυτή είναι ύψιστη διάκριση). Ας δούμε λοιπόν και ποιοι μπορούν να ψηφισθούν ως άρχοντες. Εδώ ομολογώ πως έχω άλλον ένα λόγο να θαυμάζω και να λατρεύω τους αρχαίους προγόνους μας. Λέει λοιπόν ο Σόλων, πως για να καταλάβει κάποιος διοικητικές θέσεις, ήταν υποχρεωμένος να παράσχει τα «ενέχυρα της ουσίας αυτού». Ουσία σημαίνει περιουσία και αυτή η περιουσία παρέμενε ως εγγύηση μέχρι να φύγει απ’ την εξουσία ο ηγήτωρ. Διότι οι αρχαίοι είχαν πλήρη γνώση της ανθρώπινης αδυναμίας και φρόντιζαν να θωρακίζουν το κράτος απ’ τους ψηφισμένους γκάγκστερς. Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο, ηγέτες γίνονται όσοι πλήρωναν φόρους. Σε περίπτωση λοιπόν που κάποιος τ’ άρπαζε, αυτομάτως δήμευαν την περιουσία του.
Αυτά ως προς τις προβλέψεις, οι οποίες δημιούργησαν και το αξιακό πλέγμα των αρχαίων, τις οποίες αξίες εμείς τις έχουμε γράψει εκεί που δεν πιάνει μελάνι και ζούμε μέσα στην πλέον ευτελισμένη εποχή, που επιφυλάξαμε εμείς οι ίδιοι για μας και τα παιδιά μας. Και της οποίας το τέλος, όπως δείχνουν τα πράγματα, φέρνει και τον διαμελισμό της πατρίδας. Αν αυτό δεν είναι ύβρις προς όσους έχυσαν το αίμα τους για να την ελευθερώσουν, τότε τι είναι;
Εθνικοπολιτικά ξεχαρβαλώματα
Μια απ’ αυτές τις μέρες άκουσα την ΥΠΕΞ στο Mega, να μιλάει για τα καυτά εθνικά μας θέματα με μια άνεση, λες και μίλαγε για το αν θα έχει τουρισμό η Κρήτη, ή αν θα έχει καλή σοδιά λαδιού. Σίγουρα είχε εξαντληθεί όλο το ρεπερτόριο των ερωτήσεων και οι δημοσιογράφοι είχαν λάβει -θέλω να πιστεύω- σαφείς απαντήσεις για τα τρέχοντα θέματα, όπως π.χ. τι λέει ο Καρατζαφέρης για το Μητσοτακέϊκο και βεβαίως σίγουρα και για τη γρίπη, που θα κάνει δισεκατομμυριούχους τους φαρμακοβιομήχανους. Έπεσα στην ερώτηση για τα καμώματα της Τουρκίας, η οποία έχει ξεσαλώσει και συμπεριφέρεται στο Αιγαίο σαν να της ανήκει. Την ρώτησαν για τις χαμηλές πτήσεις πάνω στα νησιά μας, για τους βομβαρδισμούς που επιχειρούν, για τις αερομαχίες που αναγκάζονται να κάνουν οι αεροπόροι μας και το απύθμενο θράσος των Τούρκων να αδιαφορούν τελείως για το διεθνές δίκαιο. Στην ερώτηση, τι λέτε για όλα αυτά και πως πρέπει να αντιδράσουμε, η απάντηση ήταν καθαρώς στα πλαίσια των εντολών του Πενταγώνου των Η.Π.Α.
