Γράφει ο Νίκος Μπαλιδάκης: Ανταποκριτής της Αμαρυσίας στο Μινσκ
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάστηκε, για μία ακόμη χρονιά, η επέτειος της Ανεξαρτησίας της Λευκορωσίας, στις 3 Ιουλίου. Στη μεγαλειώδη στρατιωτική παρέλαση, που έλαβε χώρα ενώπιον της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, έλαβαν μέρος επίλεκτες δυνάμεις του Στρατού Ξηράς και της Αεροπορίας, σε μία επίδειξη δύναμης των ενόπλων δυνάμεων της χώρας.
Χιλιάδες λαού, ανάμεσά τους και εμείς, παρακολούθησαν το σπουδαίο γεγονός, που σηματοδότησε την 74η επέτειο από την εκδίωξη των ναζιστικών στρατευμάτων από το Μινσκ, στις 3 Ιουλίου του 1944.
Στον λόγο που εκφώνησε, ο Πρόεδρος της Λευκορωσίας, Αλεξάντερ Λουκασένκο, ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Έχουμε ήδη πληρώσει βαρύ τίμημα για την ανεξαρτησία μας. Γι’ αυτό θα κάνουμε άπαν το δυνατόν, ούτως ώστε να διατηρήσουμε την ειρήνη, αλλά και να προειδοποιήσουμε όλη την ανθρωπότητα για το τι μπορεί να σημαίνει η αγνόηση των μαθημάτων του παρελθόντος.
Η Λευκορωσία δεν θα επιλέξει μεταξύ Ανατολής και Δύσης, ο λαός μας έχει επιλέξει ανεξαρτησία, ειρήνη και συνεργασία. Έχει επιλέξει τη Λευκορωσία!».
Φυσικά, η στρατιωτική παρέλαση δεν ήταν το μοναδικό γεγονός της ημέρας, αφού είχαν προγραμματιστεί εκατοντάδες εκδηλώσεις (ομιλίες, συναυλίες, εκθέσεις κ.λπ.), τόσο στο Μινσκ όσο και σε άλλες πόλεις της χώρας, οι οποίες ολοκληρώθηκαν με την καύση πυροτεχνημάτων στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων, υπό την παρουσία και τις επευφημίες πολυπληθούς και ενθουσιώδους κοινού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο εορτασμός της 3ης Ιουλίου ως Ημέρας Ανεξαρτησίας επελέγη με δημοψήφισμα το 1996, κατόπιν προτάσεως του προέδρου Λουκασένκο. Έως τότε και δη από το 1991, ως Ημέρα Ανεξαρτησίας εορταζόταν η 27η Ιουλίου, με αφορμή τη ανακήρυξη της ανεξαρτησίας/απόσχισης της χώρας, στις 27/7/1990, εκ μέρους του Λευκορωσικού Ανωτάτου Σοβιέτ, από την Ε.Σ.Σ.Δ.
Το τότε ανώτατο νομοθετικό όργανο, καθοδηγούμενο από αντιδραστικά και εθνικιστικά στοιχεία, τα οποία είχαν κυριαρχίσει στο Κομμουνιστικό Κόμμα, κατά τη διάρκεια της μαύρης γκορμπατσοφικής περιόδου, είχε συμμετάσχει ενεργά στην προδοσία ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και τον σοβιετικό λαό, η δε ηγεσία που προέκυψε μετά την ανατροπή της Ε.Σ.Σ.Δ., προερχόμενη απ’ ευθείας από τις δυνάμεις αυτές, επέλεξε ως μέρα εορτασμού τη θλιβερή εκείνη επέτειο.
Όμως όλα άλλαξαν με την εκλογή Λουκασένκο στα τέλη του 1994. Ο Λευκορώσος ηγέτης, μέλος κι εκείνος τότε (1990) του Λευκορωσικού Ανωτάτου Σοβιέτ, το οποίο είχε αποφασίσει ενάντια στα συμφέροντα του λαού που το εξέλεξε, όντας ο μοναδικός που καταψήφισε εκείνην την προδοτική απόφαση, σε σύντομο χρονικό διάστημα από την ανάληψη της εξουσίας, προχώρησε στη διενέργεια δημοψηφίσματος, με το οποίο καλείτο να αποφασίσει ο λαός για την αλλαγή της ημερομηνίας, από τις 27 στις 3 Ιουλίου. Κάτι που συνέβη και μάλιστα με πλειοψηφία που προσέγγιζε το 90%, αποτυπώνοντας ξεκάθαρα τη βούληση του λαού της Λευκορωσίας και τη στήριξή του στην επιλογή του προέδρου.
Έκτοτε, κάθε χρόνο, η Λευκορωσία εορτάζει την ημέρα απελευθέρωσης του Μινσκ από τον γερμανικό ζυγό, τιμώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το σοβιετικό της παρελθόν, απολαμβάνοντας ένα ειρηνικό παρόν και ατενίζοντας ένα λαμπρό μέλλον.