Κύριε Διευθυντά,
Διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον το ρεπορτάζ για τη δημοτική συγκοινωνία στο Μαρούσι και εντυπωσιάστηκα από τις αντιρρήσεις της μειοψηφίας που καταψήφισε την απόφαση επιβολής εισιτηρίου σε επιβάτες που δεν είναι δημότες Αμαρουσίου.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η απόφαση είναι και σωστή και δίκαιη. Οι δημότες καταβάλλουν υψηλά δημοτικά τέλη και ένα μέρος απ’ αυτά (που δεν επαρκεί για να καλύψει τα λειτουργικά έξοδα) “πηγαίνει” -υποτίθεται- στη συγκοινωνία. Οι περαστικοί και παρεπιδημούντες χρησιμοποιούσαν τα “κόκκινα” δωρεάν, λόγω του αισθήματος φιλοξενίας του πρώην ολυμπιακού δήμου. Όπως, όμως, και σε άλλες “ευγενικές προσφορές” του δημοσίου και των δήμων, το τζάμπα πέθανε! Ας όψεται το δυσθεώρητο χρέος που προέκυψε από τα κιμπαριλίκια.
Αν η μειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου θεωρεί πως κάνει το χρέος της απέναντι στους ψηφοφόρους της, αντιτιθέμενη σε κάθε απόφαση της πλειοψηφίας, να το κατανοήσω. Αν όμως τα μέλη της πιστεύουν ότι ο δήμος θα δαπανά κάθε χρόνο 5,5 εκατομμύρια ευρώ για να κάνουν δωρεάν βόλτες οι επισκέπτες (όταν δεν παρκάρουν παράνομα όπου τους βολεύει με τον… κίνδυνο ν’ ακούσουν σφυρίγματα από τους δημοτικούς αστυνομικούς), θα πρέπει να μας εξηγήσουν από πού θα βρεθούν τα λεφτά. Διότι εύλογο είναι ο καθένας να θέλει δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, βοήθεια στο σπίτι, εκδρομές με τα ΚΑΠΗ, παιδικές χαρές, καθαρή πόλη, δημοτικό ασθενοφόρο, άπλετο φωτισμό, πολιτιστικές εκδηλώσεις, μαθήματα φωτογραφίας και γιόγκα, αλλά οι υπηρεσίες αυτές κοστίζουν και χρήματα δεν υπάρχουν – εκτός κι αν εκτιναχθούν στα ύψη τα ήδη αλμυρά δημοτικά τέλη ή αν συνεχιστεί η υπερχρέωση μέσω δανεισμού και μάλιστα με τοκογλυφικά επιτόκια. Το ακόμη καλύτερο θα ήταν να δηλώσουν οι εργαζόμενοι ότι δεν θέλουν τις αμοιβές τους και θυσιάζονται για το κοινό συμφέρον. Φαντάζομαι όμως ότι μια τέτοια ιδέα θα προκαλέσει φλύκταινες στην αντιπολίτευση.
Θα σας αφηγηθώ ένα πραγματικό περιστατικό που γνωρίζω από πρώτο χέρι. Όταν η ΕΥΔΑΠ μπήκε στο Χρηματιστήριο, όταν δηλαδή μετατράπηκε σε ιδιωτική επιχείρηση α-λα-γκρέκα, ο οικονομικός σύμβουλος που έφερε εις πέρας το εγχείρημα ζήτησε από τους διευθυντές να περιλάβουν στον προγραμματισμό τους για το επόμενο έτος και μια μελέτη σκοπιμότητας, δηλαδή πόσο θα κοστίσει κάθε έργο, πότε θα γίνει απόσβεση και τι κέρδος προσδοκά η επιχείρηση. Ένας εκ των διευθυντών τον επέπληξε εκφράζοντας την αντίρρησή του. “Μα εμείς είμαστε επιχείρηση κοινής ωφελείας”, του είπε. “Κάνουμε έργα υπέρ των πολιτών κι όχι για το κέρδος”, εξήγησε. “Το κατανοώ, αλλά πού θα βρείτε σε βάθος χρόνου τα κεφάλαια;” ρώτησε αφελώς ο σύμβουλος. “Θα πάρουμε δάνειο”, απάντησε αγέρωχα ο διευθυντής. “Και πώς θα αποπληρώσετε το δάνειο;” ήταν η νέα ερώτηση. Απάντηση δεν δόθηκε. Ίσως μπορεί επ’ αυτού να απαντήσει η αντιπολίτευση του Δήμου – ο οποίος έχει πνιγεί στα χρέη από δάνεια και πρόκειται σύντομα να μπει σε επιτήρηση.
Επίσης και ο δήμαρχος πρέπει να απαντήσει σε μια άλλη ερώτηση. Τι θα γίνει αν ο “λαθρεπιβάτης”, ακολουθώντας τη μόδα της γενικευμένης “ανυπακοής”, αρνηθεί να πληρώσει το εισιτήριο των 50 λεπτών ή ακόμη περισσότερο το πρόστιμο των 3 ευρώ; Θα τον… σφυρίξουν οι δημοτικοί αστυνομικοί, θα τον συλλάβουν, θα του πάρουν τα στοιχεία για να του κάνουν αγωγή ή θα τον κατεβάσουν βιαίως από το όχημα; Τα παιδιά αυτά έχουν τόση καλοσύνη στην ψυχή τους, που αρνούνται ακόμη και να βεβαιώσουν κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα – είναι δυνατόν να γίνουν «μπαμπούλες» (όπως μου είχε περιγράψει το ρόλο που δεν ήθελε να παίξει ένας απ’ αυτούς);
Και το βασικότερο: με ποιο ηθικό δικαίωμα ο δήμαρχος, που ως συνδικαλιστής ιατρός ηγείται του κινήματος των τζαμπατζήδων στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, θα ζητήσει από πολίτες να πληρώνουν εισιτήριο για μια κοινωνική υπηρεσία που έως τώρα παρεχόταν δωρεάν;
Η λαϊκή κουλτούρα (βελτιωμένη και επηυξημένη από τη στάση της εκάστοτε αντιπολίτευσης) αναζητεί και πάντοτε βρίσκει έναν εχθρό όταν η κατάσταση δυσκολεύει. Τώρα, γενικώς, μας φταίει το μνημόνιο και ειδικώς ο Καλλικράτης. Λες και αν δεν υπήρχαν αυτοί οι “δαίμονες”, τα λεφτά που χρειάζονταν για να συνεχιστεί η καλοπέραση θα άρχιζαν να φυτρώνουν στα δέντρα. Περαστικά μας!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
Κώστας Γιαννόπουλος
ΥΓ. Επ’ ευκαιρία: δημοσιεύσατε πρόσφατα δήλωση του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Αμαρουσίου που επέκρινε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με το Golden Hall. Εξ όσων όλοι γνωρίζουμε, το ΣτΕ δεν φημίζεται για… οικοκτονικές αποφάσεις κι εξ όσων πληροφορηθήκαμε η συγκεκριμένη ελήφθη με τεράστια πλειοψηφία. Παρ’ όλα αυτά, το σχόλιό του προέδρου του ΕΣΑ, ήταν περίπου ότι για μια ακόμη φορά έγινε κάποια «θυσία στο βωμό του κέρδους». Έτσι ανακαλύψαμε ότι στο Μαρούσι το εμπόριο διεξάγεται για λόγους φιλανθρωπίας κι όχι με σκοπό το βδελυρό κέρδος. Που σημαίνει ότι μπορούμε να ψωνίζουμε δωρεάν από το κατάστημα του προέδρου κι έτσι να ισοφαρίσουμε την απώλεια εισοδήματος από το εισιτήριο στα κόκκινα.
