Το 1950 έφευγαν εργάτες, το 2013 φεύγουν επιστήμονες. Ήρθε στα χέρια μου μια επιστολή τύπου βιογραφικού δελτίου, που δείχνει πως η Ελλάδα δεν στέρεψε ποτέ από γυναίκες ηρωίδες. Με ότι αυτό σημαίνει για τις γυναίκες που τιμούν τον προορισμό για τον οποίο γεννήθηκαν σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο. Τον τόπο που βασίλευαν το πνεύμα και οι αξίες, που πρέπει να χαρακτηρίζουν τα άνω θρώσκοντα όντα της δημιουργίας.
Εδώ σ’ αυτήν την επιστολή διαφαίνεται όλη η προσπάθεια μιας γυναίκας η οποία παρ’ όλες τις προσωπικές της προσπάθειες, βρέθηκε μπροστά σε προβλήματα που δεν προκάλεσε η ίδια.
Αποφάσισα να τη δημοσιοποιήσω για να πάρουν παράδειγμα οι σημερινές γυναίκες οι οποίες κατακλύζουν τις διάφορες εκπομπές, δίνοντας παραδείγματα κάθε άλλο παρά χρήσιμα για τα νέα κορίτσια που τις παρακολουθούν.
Φίλοι μου,
Θα ήθελα να σας διηγηθώ τη δική μου μικρή ιστορία την οποία αφιερώνω σ’ εκείνους που αποφασίζουν για μας, χωρίς εμάς.
Μέσα από αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω, θα επιθυμούσα ν’ αναλογισθούν πόσο ανώφελα και καταστροφικά διαχειρίστηκαν τη δημιουργικότητα, την εργατικότητα και το πείσμα του Έλληνα και της Ελληνίδας.
Της Χαριτίνης Ρασιά
ΚΡΙΜΑ!
Το όνομα μου είναι Φωτεινή, είμαι 63 ετών και έχω σπουδάσει οικονομικά, δημοσιογραφία και δημόσιες σχέσεις.
Από το 1984 μεγάλωσα μόνη μου δύο παιδιά, τον γιό μου και την κόρη μου, σήμερα 34 και 30 ετών αντίστοιχα, αξιόλογοι επιστήμονες στον επαγγελματικό τους χώρο.
Συγχρόνως είχα την ευθύνη της περίθαλψης τεσσάρων υπερηλίκων ατόμων, με σοβαρότατες ασθένειες, που κατέληξαν ύστερα από νοσοκομειακές περιπέτειες που διήρκεσαν δεκαεπτά συναπτά έτη.
Παράλληλα εργαζόμουν για 28 χρόνια σε μεγάλες επιχειρήσεις του δημοσίου, ημιδημοσίου και ιδιωτικού τομέα, σε τμήματα προμηθειών και αγορών.
Μην πηγαίνει το μυαλό σας στο κακό. Οι αρχές που μου έδωσαν οι γονείς μου δεν μου επέτρεψαν να προβώ σε παράνομο πλουτισμό.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑ!
Κληρονόμησα από τον πατέρα μου μια μικρή κτηματική περιουσία, την οποία αντί να σπαταλήσω, μετέτρεψα σε δύο αστικά ακίνητα, ώστε το ενοίκιο που απέφεραν να μου εξασφαλίσουν το δεύτερο μισθό που έλειπε από την οικογένειά μου.
Σήμερα η αξία τους απαξιώθηκε. Δεν πωλούνται και δεν ενοικιάζονται. Πληρώνω από μη εισπραχθέν εισόδημα κοινόχρηστα, χαράτσι μέσω ΔΕΗ, ΕΤΑΚ, Φόρο Ακίνητης Περιουσίας κλπ.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑ!
Απαιτήθηκε σε αρκετές περιόδους της ζωής μου να εργάζομαι σε τρεις δουλειές και να κοιμάμαι πέντε ώρες το 24ωρο για να μη λείψουν από τα παιδιά μου η εκμάθηση ξένων γλωσσών, το φροντιστήριο, το ωδείο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση εντός και εκτός Ελλάδας.
Είναι η μόνη προσπάθεια μου για την οποία ΔΕΝ θα πω ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑ! Τα παιδιά μου είναι τα καμάρια μου.
Το 2005 σε ηλικία 55 ετών δέχθηκα απόλυση από την εργασία μου. Προσπάθησα να ξαναενταχθώ στο εργασιακό περιβάλλον και βέβαια λόγω ηλικίας και φύλου δεν τα κατάφερα.
Συνεκτιμώντας τα εισοδήματά μου από τα ενοίκια υπέβαλα τα δικαιολογητικά μου για πρόωρη συνταξιοδότηση και μου εγκρίθηκε σύνταξη περίπου 1000 ευρώ μηνιαίως.
Σήμερα η σύνταξη αυτή ανέρχεται –ευτυχώς– στα 800 ευρώ ενώ δεν εισπράττω και ενοίκια.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑ!
Ως συνταξιούχος και εξουθενωμένη από την προηγούμενη ζωή μου, πήγα στο χωριό μου το «Χόρτο», παραθαλάσσιος – παραθεριστικός οικισμός στο Νότιο Πήλιο. Εκεί σχεδίαζα να περνάω κάποιους ήρεμους μήνες της ζωής μου.
ΑΜ ΔΕ!
Έχοντας δύο επιτυχημένες θητείες ως πρόεδρος του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου, αποδέχθηκα πρόταση να συμπεριληφθεί το όνομά μου στο ψηφοδέλτιο των επικείμενων Δημοτικών Εκλογών του 2006, για τον Δήμο Αργαλαστής.
Μια εβδομάδα πριν την ημερομηνία ψηφοφορίας, το χωριό μου δέχθηκε τη μανία βιβλικής πλημμυρικής θεομηνίας με απίστευτες καταστροφές στις δημόσιες και ιδιωτικές υποδομές.
Κινδύνευσε η ζωή μου από πνιγμό στο ίδιο μου το σπίτι, καταστράφηκε πλήρως το σπίτι του παππού που υπήρχε στον ίδιο εναύλιο χώρο που επίσης καταστράφηκε, έμεινα χωρίς αυτοκίνητο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και υδροδότηση, χωρίς δυνατότητα θέρμανσης μέσα στην υγρασία –και το κυριότερο– εγκλωβισμένη στον κατεστραμμένο χώρο λόγω κατολισθήσεων.
Η αποζημίωση που μου εγκρίθηκε για τα παραπάνω ανήλθε στο εξωφρενικό ποσό των 5000 ευρώ.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑ!
Μέσα στο γενικό χαμό εκλέχθηκα Δημοτική Σύμβουλος και αργότερα Αντιδήμαρχος.
Μαζί με τον Δήμαρχο και τη συναίνεση των άλλων Συμβούλων αποδυθήκαμε σε τιτάνιο αγώνα, ωριμάζοντας μελέτες για έργα, εξασφαλίζοντας –χωρίς δανειοδότηση-οικονομικούς πόρους της τάξεως των 5 εκατομμυρίων ευρώ και ολοκληρώνοντας είκοσι και πλέον σοβαρά έργα στην περιοχή του Δήμου Αργαλαστής.
Μέσα σ’ αυτά περιλαμβάνεται και η αποκατάσταση του οικισμού μου, που σήμερα είναι ένας γλυκός προορισμός, ανερχόμενος τουριστικά! Κλείσαμε τη θητεία μας με πλεόνασμα 300.000 ¬ περίπου!
Όμως με την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης το πλεόνασμα αυτό προστέθηκε στον ίδιο αναδευτήρα, μαζί με τα ελλείμματα των υπολοίπων ομόρων Δήμων και χάθηκε.
