Τι «κατάλαβε» η κυβέρνηση;
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση υποστηρίζει διά των χειλέων του πρωθυπουργού ότι «έλαβε το μήνυμα». Αυτό θα το δούμε μέσα στους επόμενους μήνες. Και θα το καταλάβουμε εάν βάλει και στη δική της ατζέντα τη μεσαία τάξη, με τη μείωση των φορολογικών βαρών που έχουν γονατίσει την ελληνική οικογένεια και έχουν αφανίσει από τον οικονομικό χάρτη τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Ο στόχος της διαχείρισης του χρέους είναι ένας στόχος «υψηλής πολιτικής». Κρίσιμος μεν για το μέλλον της χώρας, αλλά αδιάφορος για την καθημερινότητα που αποτελεί κριτήριο για την επιλογή των πολιτών στην κάλπη.
Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση είχε μια τελευταία ευκαιρία από τους ψηφοφόρους. Έμεινε ζωντανή κυρίως διότι παρουσίασε μια περιορισμένη φθορά σε επίπεδο ΝΔ και διότι διασώθηκε από την εκλογική επίδοση της ΕΛΙΑΣ. Η οποία, όμως, είναι «οβιδιακή»: ασφαλώς καλύτερη από τις δημοσκοπικές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ, αλλά χειρότερη και από το 12% των εκλογών του Ιουνίου του 2012. Πολύ περισσότερο, από τα ποσοστά με τα οποία είχε συνδεθεί στη νεότερη πολιτική ιστορία το ΠΑΣΟΚ.
«Φιλί ζωής» για το ΠΑΣΟΚ
Με αυτήν την έννοια, και για το ίδιο το ΠΑΣΟΚ το εκλογικό αποτέλεσμα ισοδυναμεί με «φιλί ζωής». Για να μπορέσει να κερδίσει το χρόνο που χρειάζεται και να προχωρήσει τις διαδικασίες για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς, η οποία σίγουρα θα συμπεριλάβει και τους νέους παίκτες που προέκυψαν (ΠΟΤΑΜΙ) και εκείνους που αποσυντίθενται (ΔΗΜΑΡ) και ενδεχομένως τους ανένταχτους – ανέστιους πολιτικά αυτήν την περίοδο.
Αν η προσπάθεια αυτή αναλωθεί σε μια ανακύκλωση ιδεών και κυρίως προσώπων, η τύχη της παράταξης όλης μοιάζει δυσοίωνη και μάλιστα σε μια περίοδο όπου ο ευρύτερος χώρος της Σοσιαλδημοκρατίας εμφανίζεται κλονισμένος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο – και αυτό αποδείχθηκε από τις ισορροπίες στη νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, όπου το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα παραμένει δεύτερη δύναμη, πίσω από το συντηρητικό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μαρτυρώντας ότι δεν διαθέτει πειστικές απαντήσεις και έμπνευση για την έξοδο από το σπιράλ θανάτου της ύφεσης και της λιτότητας στον Ευρωπαϊκό Νότο.
Το «μαύρο» μήνυμα και ο θρίαμβος του lifestyle
Όσο για τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ; Η -αναμενόμενη, για τους υποψιασμένους- άνοδός της δείχνει ότι το πρόβλημα είναι καθαρά κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό και δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί με «αστυνομικά» μέτρα, με διώξεις και προφυλακίσεις. Όσο το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του ψελλίζει αοριστίες τόσο η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ θα κάνει… πάρτι στα στενά της πόλης και σε γειτονιές που στενάζουν από την εγκληματικότητα, όπως στο κέντρο της Αθήνας, ή από την ανεργία, όπως στο Πέραμα. Και θα μετατρέπεται έτσι σε κοινωνικό φαινόμενο αντί για περιστασιακή ψήφο διαμαρτυρίας και οργής…
Άκρως απογοητευτικό, τέλος, είναι το γεγονός ότι τα πρόσωπα που επελέγησαν διά του σταυρού για να μας εκπροσωπήσουν στην Ευρωβουλή, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, αποτελούν θρίαμβο του lifestyle, της τηλεοπτικής εικόνας και του θεάματος. Έμπειρα πολιτικά πρόσωπα, καλά ή κακά, καθώς και αξιόλογοι και αυτοδημιούργητοι άνθρωποι στο χώρο τους «θάφτηκαν» στις μεσαίες και τελευταίες θέσεις της σταυροδοσίας…
