Κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ; Έχασε η ΝΔ; Διασώθηκε το ΠΑΣΟΚ; Ποια είναι τα προφανή και ποια τα «κρυφά» μηνύματα του αποτελέσματος των ευρωεκλογών;
Του Αιμίλιου Περδικάρη
Επιχειρώντας μια πρώτη ανάλυση, υπάρχουν κάποια αντικειμενικά δεδομένα. Όπως είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτο κόμμα. Και αντίστοιχα, η ήττα της ΝΔ και της κυβέρνησης συνολικότερα. Το ίδιο είναι και η προφανής αποτυχία της ΔΗΜΑΡ, η οποία βάζει το κόμμα του Φώτη Κουβέλη σε περιδίνηση, όπως (αν και σε μικρότερο βαθμό) αμφισβητεί τις ικανότητες του Πάνου Καμμένου η πενιχρή εκλογική επίδοση των ΑΝΕΛ. Ή, αντιστρόφως, η δυναμική επανεμφάνιση του Γιώργου Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ στο πολιτικό προσκήνιο.
Τα μεγάλα ζητήματα, όμως, του εκλογικού αποτελέσματος, είναι άλλα και δεν είναι όπως με πρώτη ματιά φαίνονται. Είναι π.χ. η ραγδαία άνοδος της Χρυσής Αυγής. Είναι εάν το 8% της ΕΛΙΑΣ αποτελεί επιτυχία ή αποτυχία του ΠΑΣΟΚ. Και εάν η διαφορά 3,9% του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τα άλλα εκλογικά αποτελέσματα, συνιστούν σκηνικό ανατροπής που οραματίζονταν ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του.
Ίσως, βέβαια, τα πράγματα να ήταν διαφορετικά εάν ολοκληρωνόταν η αυτοδιοικητική ανατροπή, με την κατάκτηση του Δήμου της Αθήνας από τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, εκτός της Περιφέρειας Αττικής με τη Ρένα Δούρου – η οποία θα αποτελέσει και τον πρώτο μπούσουλα για το πώς ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά μπορούν να ασκήσουν διοίκηση.
Εκλογές έως το 2015
Ξεκινώντας από τα βασικά, όλοι οι πολιτικοί «παίκτες» συμφωνούν στην εκτίμηση ότι οι εθνικές εκλογές δεν θα αργήσουν περισσότερο από την προεδρική εκλογή, στους πρώτους μήνες του 2015.
Έπειτα, είναι γεγονός ότι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι «λειψή» και δύσκολα θεμελιώνει συνθήκες ανατροπής. Κάτι που θα γίνει στις εθνικές εκλογές μόνον εάν ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαταλείψει τον καταγγελτικό λόγο και το κλείσιμο του ματιού σε συγκεκριμένες ομάδες ψηφοφόρων και διαμορφώσει σαφείς προγραμματικές θέσεις.
Κυρίως, όμως, αφού πρώτα κατανοήσει ότι πρέπει να στραφεί προς το ρεαλισμό και να ενταχθεί στο πολιτικό περίγραμμα του Κέντρου, προκειμένου να προσεταιριστεί τους «νοικοκυραίους» της μεσαίας τάξης, οι οποίοι έχει αποδειχθεί διαχρονικά και επιστημονικά ότι «χαρίζουν» τις εκλογές στη μεταπολιτευτική Ελλάδα -ιδίως από την εποχή Σημίτη και μετά.
