Το να γνωρίζεις την αλήθεια είναι εύκολο. Το να την ακολουθείς είναι δύσκολο… λέει μια Κινέζικη παροιμία. Όμως κάποιες…ελληνικες αυτοδιοικητικές πρακτικές την επιβεβαιώνουν! Οι προσωπικές μου προσλαμβάνουσες στο πεδίο της Αυτοδιοίκησης δεν είναι, ασφαλώς, πολλές, καθώς είναι λίγο το διάστημα το οποίο κινούμαι στα «άδυτα» του χώρου. Εντούτοις, επειδή καθένας σε ό,τι κάνει μεταφέρει εμπειρίες από το σύνολο της προσωπικής, κοινωνικής και επαγγελματικής του διαδρομής, δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει συμπεριφορές, τακτικές και στρατηγικές που είναι κοινές σε όλα τα πεδία δημόσιας δράσης.
Υπ αυτήν την έννοια είναι εξαιρετικά εύκολο να διακρίνει και ο πλέον αδαής την παρελκυστική, παλαιοκομματική και εν τέλει τη βαθύτατα συντηρητική και αναχρονιστική προσέγγιση με την οποία επιχειρούν να «αλώσουν» την Τοπική Αυτοδιοίκηση σχήματα ή κινήσεις, που θεωρούν ότι προέρχονται από… παρθενογένεση.
Είναι παρελκυστικό να κρύβεις την ταυτότητά σου, αυτό-ανακηρυσσόμενος σε ανεξάρτητο, όταν, όχι μόνο επί μήνες επιζητούσες κομματική στήριξη, αλλά μέχρι και πρόσφατα επεδίωκες … «πράσινο» κομματικό φως!
Είναι παλαιοκομματικό να διακηρύσσεις τι χρειάζεται και να εμφανίζεσαι να μιλάς για τα προβλήματα. Πλην όμως, όταν είχες τη δυνατότητα να μην άρθρωσες κουβέντα για λύσεις.
Είναι συντηρητικό να περιγράφεις μια κατάσταση, όταν η διαδρομή σου στη διοίκηση δεν βοήθησε παρά στη διατήρηση, τη διαιώνιση και την εγκαθίδρυση κράτους ανομίας, παρατυπίας και στην επικράτηση παρέας συμφερόντων.
Είναι αναχρονιστικό να υπόσχεσαι το «Αύριο», όταν υπηρετείς τη χειρότερη μορφή του «Χθες»: την κομματική εξυπηρέτηση και τις προσωπικές διευθετήσεις.
Εκείνοι, λοιπόν, που επί σειρά ετών με τα έργα και τις ημέρες τους κατάντησαν την έννοια «ανεξαρτησία» να είναι πομφόλυγας, δεν μπορούν σήμερα -και λίγο πριν από τις κάλπες στις Περιφερειακές Ενώσεις Δήμων και την Κεντρική Ένωση Δήμων- να εμφανίζονται ως οι κήνσορες του συστήματος. Πολλώ δε μάλλον όταν με πράξεις, παραλείψεις και ενέργειές τους το στήριξαν, το υπηρέτησαν και το ανέθρεψαν.
Το να επιδιώκουν, λίγο πριν από τη «μάχη της κάλπης» να ενδυθούν το μανδύα του «ανεξάρτητου» δεν είναι μόνο οξύμωρο. Προσλαμβάνει, δε, διαστάσεις πρόκλησης, όταν τη συμμετοχή τους στα συνδικαλιστικά όργανα της αυτοδιοίκησης την αντιμετωπίζουν ως σκαλοπάτι για την προώθηση της…ανεξαρτητης υποψηφιότητάς τους σε κάποια θέση της κεντρικής πολιτικής σκηνής.
Και είναι η αλήθεια ότι το προσωπείο της ανεξαρτησίας είναι το τελευταίο καταφύγιο των δυνάμεων που επιδιώκουν να υφαρπάξουν την ψήφο των εκλεκτόρων. Επιδιώκουν να την υφαρπάξουν διότι επί μια τετραετία –και πλέον- όχι μόνο δεν μπόρεσαν, αλλά δεν ήθελαν να αλλάξουν τις ισορροπίες στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Συμβιβάστηκαν με «παρέες», εντάχθηκαν σε «συστήματα εξουσίας», έτσι ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όχι στους πολίτες που τους επέλεξαν, αλλά στους πολιτικούς και τους μηχανισμούς που τους ανέδειξαν…
Η απορία που γεννάται δεν είναι μόνο, ότι ενώ ήξεραν τα προβλήματα δεν έκαναν προσπάθεια να τα επιλύσουν. Η απορία είναι ότι ενώ έχουν αυτό ακριβώς το βεβαρυμμένο παρελθόν ακυβερνησίας και κακοδιοίκησης, πιστεύουν ότι έχουν τα εχέγγυα για να διεκδικούν την ψήφο διακηρύσσοντας την επιθυμία, πρόθεση και βούλησή τους να επιλύσουν τα προβλήματα, τώρα. Τι τους κάνει να το πιστεύουν αυτό; Και πώς μπορεί αυτοί, που αποτελούν μέρος του προβλήματος, να θεωρούν ότι είναι η λύση;
Και για να επανέλθουμε στον πρόλογο με την Κινέζικη παροιμία: αφού γνώριζαν την αλήθεια, γιατί δεν την ακολούθησαν;
Τα διλήμματα των επικείμενων εκλογών στις ΠΕΔ και στην ΚΕΔΕ είναι ξεκάθαρο: θα εξακολουθήσουμε να συζητάμε για «προβλήματα», ή θα ξεκινήσουμε να αναζητούμε «λύσεις»; θέλουμε να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ αυτήν την κατάσταση; Ή θέλουμε το αύριο να είναι ίδιο με το Σήμερα και χειρότερο από το Χθες;
Μιχαλέλης Δημήτρης
Δημοσιογράφος, Δημοτικός Σύμβουλος Πεντέλης
Μέλος Γ.Σ. της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Αττικής (ΠΕΔΑ)
Υποψήφιος για τη Γ.Σ της ΚΕΔΕ (με το συνδυασμό
του υποψηφίου προέδρου της ΠΕΔΑ Δημήτρη Στεργίου – Καψάλη)
