Αγαπητή ΑΜΑΡΥΣΙΑ
Είμαστε πια πάνω από το 50% του ελληνικού λαού και όμως εξακολουθούμε να παραμένουμε αποκλεισμένοι από κάθε κανάλι, από κάθε εφημερίδα, από κάθε μέσο. Έγκριτοι οικονομολόγοι και επιστήμονες μιλούν εδώ και χρόνια για την ανάγκη να υιοθετήσουμε μια άλλη ανεξάρτητη πολιτική με εθνικό νόμισμα, εθνική αξιοπρέπεια, εθνική ανεξαρτησία, και όμως τους έχουν αποκλείσει από παντού.
Από τη ΜΑΡΘΑ ΚΟΥΛΟΥ – ΨΑΡΟΥΔΑΚΗ
Στις 5/7/2015 ψηφίσαμε ΟΧΙ, γιατί γνωρίζουμε καλά, ότι για να είναι η πατρίδα μας ανεξάρτητη και ο λαός της να ζει με αξιοπρέπεια και χωρίς λιτότητα, πρέπει να έχουμε το δικό μας νόμισμα, να κάνουμε τη δική μας ανεξάρτητη εθνική πολιτική. Οι τράπεζες έκλεισαν ακριβώς επειδή ζούμε στη ζώνη του ευρώ. Ο κύριος Ντράγκι μάς σταμάτησε τη ρευστότητα επειδή έχει σαν δερβέναγας την οικονομική εξουσία σε κάθε χώρα, στη δυστυχισμένη ζώνη του ευρώ. Θυμάται κανείς να κινδυνεύσαμε με χρεοκοπία όσο ζούσαμε με τη δική μας ταπεινή δραχμούλα; Και βέβαια όχι. Ψηφίζαμε μια κυβέρνηση που χάραζε τη δική της οικονομική πολιτική χωρίς να ζητιανεύει σαν δούλος και παρειάς την έγκριση οικονομικών δυναστών τύπου Σόιμπλε, Ντράγκι, Τούσκ, Ντάισεμπλουμ που λυσσάνε για να μας πιούνε το αίμα.
Τώρα μας ζητάνε να πουλήσουμε τη χώρα μας για να παραμείνουμε στο ευρώ. Ζητάνε να δεσμεύσουνε κάθε ακίνητη και κινητή περιουσία αυτού του τόπου. Για όνομα του Θεού! Με ποιό δικαίωμα η οποιαδήποτε κυβέρνηση θα πουλήσει τη γη των προγόνων μας; Πώς θα δικαιολογηθεί στις επόμενες γενιές; Πώς θα δικαιολογήσει τη στάση της, ότι δηλαδή σε καιρό ειρήνης θα μετατρέψει τη χώρα μας σε αποικία και εμάς και τα παιδιά μας σε σκλάβους; Και ποιό θα είναι το τίμημά μας – αν υπάρχει ποτέ τίμημα για μια τέτοια στάση; Να μείνουμε στο ευρώ, να μείνουμε δηλαδή σε ένα νόμισμα που έχει καταστρέψει την παραγωγή μας, που έχει καταντήσει άνεργο το 60% των νέων μας και το μισό πληθυσμό να ζει κάτω από το όριο της φτώχιας. Σε ένα νόμισμα που έχει κάνει 10000 συμπολίτες μας να αυτοκτονήσουν και την Ελλάδα μας, που τη δεκαετία του 1990 λογιζόταν σαν μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες, να είναι τώρα στη λίστα με τις πιο δυστυχισμένες χώρες του κόσμου!
Όχι, αγαπητή εφημερίδα, αυτό δεν πρόκειται να το επιτρέψουμε. Έχουμε σκοπό το ΟΧΙ της 5/7/2015 να το τιμήσουμε. Οι πρόγονοί μας πολέμησαν για να είμαστε ανεξάρτητοι. Πέρασαν φτώχια, πείνα, δυστυχία, μα δεν παραδόθηκαν στους εχθρούς. Και μας ζητάνε τώρα, εν καιρώ ειρήνης, να παραδώσουμε αμαχητί τη χώρα μας για να παραμείνουμε σε μια ευρωζώνη που μοιάζει με τη ιερά συμμαχία του 19 ου αιώνα. Για να έχουμε γκαουλάιτερ τον κάθε Σόιμπλε και την κάθε Μέρκελ, που λυσσάνε για να κατακτήσουν την πλούσια χώρα και τον περήφανο λαό μας.
Επιτέλους, λοιπόν, ας μιλήσουμε για τη δραχμή. Μην το θεωρούμε πια αυτό το θέμα ταμπού και καταστροφή .Ίσως είναι η σωτηρία μας. Την ταπεινή δραχμούλα την έχω συνδυάσει με τις ωραιότερες στιγμές της ζωής μου και των συμπολιτών μου, ενώ το ισχυρό ευρώ με δυστυχία, δάκρυα και αίμα. Ας γίνει μια συζήτηση επιτέλους για επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα, που θα σημαίνει επιστροφή στην ελπίδα, στην αισιοδοξία στην εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Μπορούμε και μόνοι μας χωρίς δερβέναγες πάνω από το κεφάλι μας. Ας δώσουμε πρώτοι το παράδειγμα στους λαούς της Ευρώπης που ζούνε και εκείνοι σκλαβωμένοι από ένα κοινό νόμισμα, που από παράδεισος ευημερίας έχει καταντήσει κόλαση και εφιάλτης.
