Πολύ σκληρός για να πεθάνει
Αυτό το σλόγκαν χρησιμοποίησε ο κ. Τσίπρας μετά τη νίκη του στις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, αναφερόμενος στο ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά αναφέρθηκε στην κινηματογραφική ταινία του Τζον Μακ Τίρναν που είχε προβληθεί για πρώτη φορά το 1988. Εννοείται, ότι μου έδωσε πάσα να χρησιμοποιήσω με τίτλους ταινιών και για τα υπόλοιπα μεγάλα κόμματα που συμμετείχαν στις εκλογές. Πάμε λοιπόν. Μαζί. (Η φωτογραφία είναι από την 5η ταινία της σειράς Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει)
Ένας μάγκας στα σαλόνια
Ναι, αναφέρομαι στην ταινία του Κώστα Καραγιάννη (1969), η οποία φυσικά και παραπέμπει στον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελο Μεϊμαράκη και το προεκλογικό στυλ του (πηγαίο και αυθόρμητο, όπως φαινόταν), το οποίο όμως εγκατέλειψε αμέσως μετά τις εκλογές. Άρα, μήπως δεν ήταν πηγαίο και αυθόρμητο; ή μήπως ήταν και του κόπηκε η μαγκιά, όπως λέμε στην πιάτσα;
Οι άντρες με τα μαύρα
Στη Χρυσή Αυγή του κ. Μιχαλολιάκου αναφέρομαι, που όπως φαίνεται «ήρθε για να μείνει» και ο τίτλος ανήκει στην ταινία επιστημονικής φαντασίας του Μπάρι Σόνενφελντ (1997), στην οποία δύο κοστουμάτοι μαυροντυμένοι τύποι κυνηγούσαν εξωγήινους μετανάστες.
Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες
Γυρίζουμε σελίδα, είχε πει προεκλογικά η κ. Φώφη Γεννηματά για το ΠΑΣΟΚ (συν ΔΗΜΑΡ) και πέτυχε να ανεβάσει τα ποσοστά του στο υπέρογκο 6,28% (πού ’σαι Αντρέα για να δεις τα παιδιά της Αλλαγής). Ο τίτλος ανήκει σε ταινία του Ντενί Ντερκούρ (2006).
Το κόκκινο βιολί
Και εκείνοι το βιολί τους, που τους κρατάει σταθερά στα ίδια ποσοστά, βρέξει – χιονίσει. Φυσικά, αναφέρομαι στο ΚΚΕ, που χρόνια παραμένει σταθερό στις αρχές του και ο τίτλος ανήκει στην ταινία του Φρανσουά Ζιράρ που προβλήθηκε το 1999.
Το ποτάμι κυλά ανάμεσά μας
Μπορεί να μην κυλά όσο ορμητικά ήθελε ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης, που είχε βάλει στόχο το 10% (άλλωστε και ο κ. Τσίπρας δεν είχε στόχο την αυτοδυναμία και έχασε 4 έδρες από τον Ιανουάριο με τον κ. Μεϊμαράκη να έχει στόχο την συναινετική πρωτιά και ήρθε δεύτερος με 1 έδρα λιγότερη;), συνεχίζει όμως να κυλά ανάμεσά μας, όπως ήταν ο τίτλος της ταινίας που είχε γυρίσει ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ το 1992.
Οι επιζήσαντες
Πανηγυρίζουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του κ. Πάνου Καμμένου, που συνεχίζουν να υπάρχουν χάρη στην προτίμηση που τους δείχνει η «πρώτη φορά Αριστερά» για να παραμείνει στην εξουσία. Ή μήπως «δεύτερη φορά Αριστερά»; Όπως και να έχει, ο τίτλος ανήκει σε ταινία του Φρανκ Μάρσαλ (1993).
Ποτέ δεν είναι αργά
Για την Ένωση Κεντρώων του συμπαθέστατου κ. Βασίλη Λεβέντη, που για πολλά χρόνια μιλούσε (και παραμιλούσε ενίοτε) σε μεταμεσονύκτιες τηλεοπτικές εκπομπές, προβλέποντας καταστάσεις που ήδη μάς είναι οικείες (και ο τίτλος ανήκει σε ταινία του Ντέιβιντ Φράνκελ του 2012).
Ο δρόμος για το σπίτι
Μαζί το δρόμο πήραμε μα περπατάμε χώρια, τραγουδούσε προεκλογικά η Λαϊκή Ενότητα (που όμως μόνο ενότητα δεν σήμαινε για το ΣΥΡΙΖΑ) του κ. Παναγιώτη Λαφαζάνη και τελικά πήρε το δρόμο για το σπίτι. Ο τίτλος ανήκει σε ταινία που είχε γυρίσει το 1999 ο Κινέζος σκηνοθέτης Ζαν Γιμού.
Άγγελος Πολύδωρος
