«Ουδέν κακόν αμιγές καλού»,έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, ασχέτως σε τι ισορροπία βρίσκεται το ένα με το άλλο. Το μεταναστευτικό είναι το κακό στην προκειμένη περίπτωση, μολονότι μεγεθύνθηκε από αδεξιότητα (;) της κυβέρνησης, στο οποίο θα επανέλθουμε πιο κάτω. Το καλό είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε ότι τα σύνορά μας είναι και σύνορα της Ε.Ε.
Η εν τοις πράγμασι αναγνώριση αυτή των κοινών συνόρων, έχει τεράστια σημασία για μας και οφείλουμε να την αναδείξουμε σε όλο της το εύρος, ώστε να επωφεληθούμε τις παραμέτρους μιας τέτοιας παραδοχής. Η αυτονόητη αυτή σχέση των κοινών συνόρων μας, χρειάστηκε να πλημυρίσει η Ευρώπη με λαθρομετανάστες και πρόσφυγες, για να αποκαλυφθεί. Η κυβέρνησή μας φαίνεται ότι ακόμη δεν έχει αντιληφθεί την μεγάλη και πολύπλευρη αξία αυτής της παραδοχής των κοινών συνόρων από τη Ε.Ε., διότι την αρνήθηκε κατ’ αρχήν, με το λανθασμένο, κατά τη γνώμη μας, αιτιολογικό, ότι παραχωρούμε εθνική κυριαρχία.
Είναι όμως apriori γνωστό, η συμμετοχή μας στην Ε.Ε., όπως και σε κάθε μεγαλύτερο οργανισμό, συνεπάγεται παραχώρηση κυριαρχίας, εκτός αν κάποιος θεωρεί ότι είναι προτιμότερο να παραμένει μόνος και μοναχικός, άρα αδύναμος και ευάλωτος και να χαίρεται την κυριαρχία του, μέχρι να την χάσει ολόκληρη από τα καραδοκούντα γειτονικά γεράκια. Επομένως φρόνιμο είναι να είμαστε προσγειωμένοι και πραγματιστές από αιθεροβάμονες. Άλλωστε αυτό ήταν το σκεπτικό όταν, με υπερηφάνεια και ενθουσιασμό, γίναμε μέλος της Ε.Ο.Κ. η οποία μετεξελίχτηκε σε Ενωμένη Ευρώπη.
Διευρύνοντας την έννοια των κοινών συνόρων, εισερχόμαστε αναπόφευκτα στην εξωτερική πολιτική, δράση και ασφάλεια, μεθερμηνευόμενο σε κοινή αμυντική πολιτική και κατά συνέπεια ενιαίες αμυντικές δαπάνες, άρα δραστική μείωση των υπέρογκων αμυντικών μας δαπανών, αφού η Ε.Ε. θα έχει την κύρια και κοινή ευθύνη και αμοιβαία εξασφάλιση των κοινών μας συνόρων, όχι μόνο στην αποτροπή των λαθρομεταναστών, αλλά κυρίως των επίβουλων γειτόνων μας, που μας καταταλαιπωρούν καθημερινά. Στο σημείο αυτό είναι χρήσιμο να επαναλάβουμε προηγούμενες θέσεις μας επ’ αυτών.
Η Συνθήκη για την Ε.Ε., Στο Κεφάλαιο 1, Τίτλος V, άρθρα 42 και 43, προβλέπει με λεπτομέρειες και σαφήνεια τους όρους για την κοινή εξωτερική πολιτική και δράση. Αυτή η θέση της Ε.Ε. όχι μόνο πρέπει να εφαρμοστεί αλλά αποτελεί και έναν από τους κυριότερους λόγους για τους οποίους ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, επεδίωξε και πέτυχε να ενταχθούμε στην ΕΟΚ τότε, διασφαλίζοντας έτσι την εξωτερική μας ασφάλεια και προστασία.
Αν δεχθούμε λοιπόν κατ’ οικονομία ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ενεργήσουμε από κοινού, ασφαλώς αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει αλά καρτ. Δηλαδή όχι μόνο αυτό που επιθυμεί ή υποχρεώνεται να επιβάλει η Γερμανία ή κάποιο δυνατό κράτος της Ε.Ε. αλλά στην προκειμένη περίπτωση, τα εξωτερικά θέματα που βασανίζουν την χώρα μας, θα έπρεπε η Ε.Ε. να τα έχει ήδη αντιμετωπίσει δυναμικά και να έχουν επιλυθεί δίκαια, σύμφωνα με τους διεθνείς κανόνες και τα ιστορικά δεδομένα.
Αναφέρομαι προφανώς, στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και των προκλήσεων της Τουρκίας. Ιδιαίτερα όταν και τα δύο αυτά προβλήματα είναι πασιφανώς ξεκάθαρα όπως η χώρα μας ισχυρίζεται ότι πρέπει να επιλυθούν. Όσον αφορά την ονομασία των Σκοπίων, είναι όχι μόνο παράλογο και ανιστόρητο οι Σλάβοι των Σκοπίων, οι οποίοι βρέθηκαν σε αυτή την περιοχή χίλια πεντακόσια χρόνια μετά την ύπαρξη της Μακεδονίας ως μέρος της Ελλάδας, αλλά και απολύτως ανόητο. Δεν θα έπρεπε λοιπόν ποτέ ένα σοβαρό κράτος και ιδιαίτερα η Ε.Ε. με τα κράτη μέλη της, να δέχεται προς συζήτηση και προβληματισμό τον θρασύδειλο αυτόν ισχυρισμό των Σκοπίων. Θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή να αποστομώσουν τα Σκόπια και να έχει λήξει το θέμα εν τη γενέση του, ιδιαίτερα όταν απροκάλυπτα έχουν αλυτρωτικές βλέψεις.
Η περίπτωση της Τουρκίας είναι ένα ακόμη πρόβλημα που η Ε.Ε. έχει υποχρέωση να μας προστατεύσει από τις καθημερινές προκλήσεις και τις επιθετικές της διαθέσεις, θεωρώντας ότι οι ενέργειες αυτές της Τουρκίας, στρέφονται εναντίον της Ε.Ε. και άρα να βάλουν την Τουρκία στη θέση της χωρίς δισταγμό και όχι να διαπραγματεύονται την ένταξή της στην Ε.Ε. Τα όποια συμφέροντα, μεγάλα ή μικρά, δεν έχουν θέση σε μια ένωση κρατών τα οποία συνδέουν οι κοινοί στόχοι και όροι συνύπαρξης.
Είναι επομένως μια μοναδική ευκαιρία να απαιτήσουμε από την Ε.Ε. να επιλύσουν τα δύο αυτά θέματα που μας απασχολούν, στο όνομα της κοινής εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας, αλλά και της πρόσφατης απόφασης για τα από κοινού μέτρα εναντίον της Ρωσίας. Ας βροντοφωνάξουμε επιτέλους και ας απαιτήσουμε ως ισότιμο μέλος να εφαρμοστεί το σωστό και το δίκαιο, επικαλούμενοι την απόφαση για τα μέτρα εναντίον της Ρωσίας. Θα είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο, η Ε.Ε. να αντικρούσει το αίτημά μας. Ας δείξουμε και εμείς μια φορά τόλμη και αποφασιστικότητα. Συγχρόνως ας δημιουργήσουμε τα λεγόμενα hot spots, δηλαδή «αμυγδαλέζες» στα νησιά, όπως μας επιβάλει η Ε.Ε., οπότε θα σταματήσουν οι ροές αυτομάτως και θα παραμείνουν αυτοί που εισέρχονται κρυφά και ξεφεύγουν των Λιμενικών ή της Frontex.
Νίκος Αναγνωστάτος e-mail: nanagnostatos@gmail.com
Thiakos.blogspot.com
