Πριν από μερικές μέρες είχα βρεθεί στο ανοικτό κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ και άκουγα τα κορίτσια τις Εθνικής μας ομάδας υδατοσφαίρισης και την προπονήτριας τους, παλιά δόξα του αθλήματος να μας μιλάνε για τα όνειρα τους ενόψει του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στο Αϊντχόφεν.
Κορίτσια γεμάτα όνειρα και αισιοδοξία, η οποία πήγαζε από το ταλέντο τους αλλά και από τη σκληρή προετοιμασία που είχαν κάνει.
Όταν λοιπόν είδα τα ίδια κορίτσια και την προπονήτρια τους να λυγίζουν μετά το παιχνίδι με την Ιταλία, παιχνίδι που τους χάρισε, όχι μόνο το χάλκινο μετάλλιο αλλά και το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς αγώνες στο Παρίσι, να δακρύζουν από συγκίνηση αλλά και ανακούφιση, σκέφτηκα τι βάρος κουβαλούσαν όλο αυτό τον καιρό.
Βλέπετε η γυναικεία μας ομάδα είχε να δηλώσει παρουσία σε Ολυμπιακούς Αγώνες από το 2008, και τώρα που έφυγε το άγχος -γιατί υπήρχε μεγάλο άγχος- και φάνηκε αυτό, θα μπορούμε να περιμένουμε ακόμα πιο μεγάλα πράγματα.
Τώρα αν θα έρθουν αυτό είναι μια άλλη ιστορία, άλλωστε αυτό που μας δίδαξε αυτό το τουρνουά είναι ότι την επιτυχία από την αποτυχία τις χωρίζουν μόλις ένα γκολ.
Ένα γκολ τις πήγε στο βάθρο και στους Ολυμπιακούς, ενώ τρεις γενιές σχεδόν πριν από αυτές τις κοπέλες, κάποιες άλλες εξίσου αφοσιωμένες και δυνατές αθλήτριες δεν τα κατάφεραν, εξαιτίας ίσως ενός άλλου γκολ που τους στέρησε το όνειρο.
Έχω απέραντο σεβασμό σε όλους τους αθλητές μιας και γνωρίζω τι θυσίες κάνουν για να βρεθούν σε αυτό το επίπεδο να διεκδικούν μετάλλια και συμμετοχή σε μια Ολυμπιάδα.
Νεαρά αγόρια και κορίτσια που την ώρα που οι συνομήλικοι τους, διασκεδάζουν, πίνουν καφέ ή κάνουν τις βόλτες τους, αυτά μετράνε πλακάκια στις πισίνες ή χιλιόμετρα στα κουλουάρ ενός σταδίου.
Έτσι λοιπόν καλά είναι να πανηγυρίζουμε με τις επιτυχίες τους αλλά καλό θα είναι να είμαστε στο πλευρό τους και να μην τους απαξιώνουμε όταν δεν έρθει εκείνο το γκολ που θα τους – μας – στείλει στον παράδεισο της επιτυχίας και της εθνικής υπερηφάνειας.
Στις πισίνες και στα γήπεδα διαπλάθονται χαρακτήρες και τα μαθήματα που παίρνουν αυτά τα παιδιά είναι πολύ σημαντικά για το τι πολίτες θέλουμε να δημιουργήσουμε, γιατί ο αθλητισμός πάνω απ΄ όλα είναι εκπαίδευση.
Μπράβο στα κορίτσια μας λοιπόν και σε όλα τα παιδιά που μαθαίνουν από νωρίς να αφοσιώνονταν σε έναν στόχο χωρίς να σπαταλάνε εαυτούς και ικανότητες.
