Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 07/06/2023
Μια ματιά στα δημοσιοποιημένα κρούσματα εγκληματικότητας τον τελευταίο μήνα στις γειτονιές, που καλύπτει το (παρόν) φύλλο, δεν μπορεί να «φουσκώνει» με αισιοδοξία κατοίκους κι αρμοδίους. «Σταχυολογούμε» σε τίτλους το αστυνομικό δελτίο: «Βίντεο έφερε σύλληψη δύο επίδοξων διαρρηκτών στο Χαλάνδρι», «Πιάστηκε 38χρονος για κλοπές στον Χολαργό», «Επεισοδιακή καταδίωξη ΙΧ έως την Αγία Παρασκευή», «έστηναν ενέδρα σε ανήλικους στο μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας»
Είναι αλήθεια ότι στα χρόνια των μνημονίων και έπειτα της πανδημίας, τα περιστατικά επιθετικότητας και παραβατικότητας απλώθηκαν στον κοινωνικό ιστό όπως η φωτιά που «σιγοτρώει» ξερά χόρτα. Παρότι τα άμεσα αντανακλαστικά πολλών φτάνουν μέχρι τη συζήτηση για την καταγωγή του δράστη, μια ειλικρινής διάθεση βελτίωσης της κατάστασης θα έστρεφε ένα βλέμμα στις βαθύτερες «ρίζες» του φαινομένου.
Στο πρώτο έτος Εγκληματολογίας, διδάσκονται ότι οι κοινωνικές αιτίες λειτουργούν ως δεξαμενή στρατολόγησης στην παραβατικότητα. Αυτές καθιστούν την αξία της ζωής, ώστε κάποιος να θυσιάζει συμπολίτες του ακόμα και για λίγα ευρώ, με το μυαλό του εκπαιδευμένο στην καθημερινή ζούγκλα και «θολούρα».
Μια χώρα με άνω του μισού εκατομμυρίων ανέργων (δεύτερη πανευρωπαϊκά στους νέους σε ποσοστό 24%) και αυξανόμενη φτώχεια, οδηγεί στο περιθώριο σημαντικό μέρος του πληθυσμού. Όπως λένε οι ειδικοί, εκείνο που μαθηματικά ακολουθεί είναι η αντανάκλαση του φαινομένου στην εγκληματικότητα, την αλλοτρίωση, τον φιλοτομαρισμό, τη λογική «πατώ επί πτωμάτων», το μαύρο χρήμα.
Βέβαια, οι ασφυκτικές -κοινωνικά- συνθήκες δεν μπορεί να είναι η «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για οποιαδήποτε παραβατική πράξη. Αν φταίνε οι «από πάνω» για τα κοινωνικά αδιέξοδα, οι… διέξοδοι ορισμένων σε δολοφονίες, ληστείες, εμπορία όπλων – ναρκωτικών ή βιασμούς μοιάζουν ολόιδιες με τον φταίχτη τους.
Αυτή η νέου τύπου εγκληματικότητα ημεδαπών & αλλοδαπών με πιο άγρια χαρακτηριστικά, χωρίς αναστολές, ήδη κυριαρχεί όχι μόνον στον υπόκοσμο αλλά σε κόλπους της κοινωνίας, ξεφεύγοντας από τους χώρους του «γνωστού» εγκλήματος σε νέες περιοχές της καθημερινότητας. Ενδεικτικές είναι και οι συμμορίες νεαρών που πρόσφατα στο Χαλάνδρι, φέρονταν σαν «σταυροφόροι χωρίς σταυρό», κλέβοντας πέντε ή δέκα ευρώ από παιδιά, σε μια βία στα όρια της επίδειξης.
Αν εξαντληθεί η συζήτηση των λύσεων στον αριθμό των αστυνομικών (που έχει μάλιστα αυξηθεί εν μέσω έξαρσης της παραβατικότητας!) ή στην αυστηροποίηση των ποινών και την αυτοδικία, η προσέγγιση αυτή δεν δικαιώνεται από την χώρα – παράδειγμα σε όλες αυτές τις πρακτικές, τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί υπάρχει η μεγαλύτερη αναλογία οργάνων της τάξης ανά πληθυσμό στον πλανήτη (9 ένστολοι για 1.000 πολίτες) και η σκληρότερη καταδίκη -θανατική ποινή. Όλα αυτά δεν έριξαν τις ΗΠΑ από την παγκόσμια κορυφή των ποσοστών της εγκληματικότητας (με διαφορά από τον δεύτερο). Το αρχαιοελληνικό ρητό «εκ παιδείας άρξασθαι», που μάλλον… δολοφονήθηκε πρώτο, θα μπορούσε να είναι μια κάποια λύση.
