Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 22/02/2025
Διανύουμε μια περίοδο που είναι πολύ πιθανό να σημαδέψει την ελληνική κοινωνία και την πολιτική της σκηνή. Επίκεντρο είναι ασφαλώς το θρίλερ των Τεμπών, με όσα γίνονται να προκαλούν από σοβαρά ερωτήματα έως και έντονες αντιδράσεις που μετουσιώνονται σε διαδηλώσεις στους δρόμους και τις πλατείες, όπως αναμένεται να γίνει και στις 28 Φεβρουαρίου.
Εκτός από το ανείπωτο δράμα του θανάτου 57 ανθρώπων και του σκοταδιού που έχει τυλίξει τις οικογένειές τους, με την αλήθεια και την απονομή δικαιοσύνης να αποτελούν το μόνο φως που αυτή τη στιγμή αναζητούν, η σύγκρουση των δύο τρένων κλόνισε σε τεράστιο βαθμό την εμπιστοσύνη του κοινού στα μέσα σταθερής τροχιάς. Αυτά που θεωρούνται ως το ασφαλέστερο επίγειο μέσο μεταφοράς.
Όποιοι παρακολουθούν επί χρόνια τη στήλη θα γνωρίζουν ότι αποτελούμε ένθερμους υποστηρικτές των μέσων σταθερής τροχιάς και θεωρούμε ότι η επέκτασή τους είναι κεφαλαιώδους σημασίας για μια βιώσιμη και πιο άνετη καθημερινότητα από τη μια και για περαιτέρω οικονομική ανάπτυξη από την άλλη. Γι’ αυτό και στο σημερινό μας πρωτοσέλιδο αναφερόμαστε στα σχέδια των επεκτάσεων της Γραμμής 4 του μετρό, αλλά και της Γραμμής 1 (ΗΣΑΠ) προς τη βόρεια Αθήνα. Πρόκειται για ένα θέμα στο οποίο επανερχόμαστε ανά διαστήματα, αναγνωρίζοντας την τεράστια αλλαγή προς το καλύτερο που θα φέρει σε μια περιοχή που όσο περνούν τα χρόνια ο κυκλοφοριακός φόρτος στους δρόμους της χειροτερεύει.
Δυστυχώς, όμως, εκτός από τους σχεδιασμούς επέκτασης των γραμμών του μετρό, υπάρχει και μια ανησυχητική κατάσταση που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια. Και έχει να κάνει με την κατάσταση του υφιστάμενου δικτύου σταθερής τροχιάς. Περιστατικά βλάβης συρμών, ακινητοποιήσεις και βραχυκυκλώματα, πεπαλαιωμένοι συρμοί που αρκετά καθυστερημένα, αλλά πολύ σωστά, ένα μέρος τους υπόκειται σε εκσυγχρονισμό και ανακαίνιση, έρχονται να εντείνουν τον προβληματισμό για το επίπεδο ασφάλειας. Ένα πεδίο που για δεκαετίες επί δεκαετιών δεν ετίθετο καν προς αμφισβήτηση, καθώς τα όποια περιστατικά ήταν ελάχιστα και αμελητέα.
Οι αιτίες για την πύκνωση τέτοιων περιστατικών, που προκαλούν αναμφίβολα προβληματισμό, νομίζουμε ότι είναι καιρός να σταματήσουν να αποδίδονται στην έλλειψη χρημάτων ή προσωπικού λόγω μνημονίων. Έχουμε περάσει σε μια άλλη εποχή, όπου οι μετακινήσεις οφείλουν να είναι απόλυτα ασφαλείς, όπου χρηματοδοτικά εργαλεία υπάρχουν διαθέσιμα, ενώ η μετατροπή των άλλοτε δημόσιων φορέων σε ανώνυμες εταιρείες -υποτίθεται ότι- θα έκανε ακόμη καλύτερη την κατάσταση. Αντιθέτως, τα περιστατικά έχουν γίνει συχνότερα τα τελευταία δύο χρόνια, λες και η σύγκρουση των Τεμπών προκάλεσε γενικότερες ρωγμές στην αξιοπιστία των μέσων σταθερής τροχιάς.
Όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μεταφυσικά. Μιλάμε για αμιγώς ανθρώπινους χειρισμούς και σχεδιασμούς, αλλά και για πολιτικές επιλογές και αποφάσεις. Και πάντα με σημείο αναφοράς την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη, τα κριτήρια πρέπει να είναι δύο: Η καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση του πολίτη στις μετακινήσεις του και η ασφάλειά του όταν τις πραγματοποιεί. Και καλά θα ήταν να το έχουν εμπεδώσει πια οι έχοντες «τα γένια και τα χτένια», για να μη μπουν ποτέ ξανά άσχημα μαντάτα «στις ράγες».
