Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Θα ξεφύγω σήμερα από τα τετριμμένα και με βάση κάτι που διάβασα στους «Times» θα κάνω μια προσωπική αναδρομή στο παρελθόν. Αν και «τα τετριμμένα» την εβδομάδα που πέρασε μου χάρισαν μια πολύ ωραία αντίδραση του προέδρου της Βουλής απέναντι στις κραυγές της Ζωής Κωνσταντοπούλου όταν μιλούσε ο πρωθυπουργός στη Βουλή. Φώναξε εκνευρισμένος ο Κ. Τασούλας: «Μια ντουντούκα στην κυρία Κωνσταντοπούλου». Άπιαστο. Μου θύμισε τον παλιό καλό καιρό που φωνάζαμε στα νυκτερινά κέντρα «τα λουλούδια στην κυρία». Τι συνειρμούς μπορεί να κάνει το μυαλό του ανθρώπου! Όπως αυτόν στον σημερινό τίτλο.
Διάβασα λοιπόν, στους «Times» ότι «η Κάρλι Κλος και ο Τζος Κούσνερ αγόρασαν το “Life Magazine”, το οποίο έχει μια λαμπρή ιστορία κορυφαίων φωτογραφιών στον κόσμο» και θυμήθηκα ότι σ’ αυτό το περιοδικό ήμουν συνδρομητής. Για μένα, εκτός από ένα ανοικτό παράθυρο στη δυτική κουλτούρα (με 15 δραχμές ανά 15νθήμερο, τότε) ήταν και ο πρώτος μου δάσκαλος στη φωτογραφία. Όχι μόνον το ίδιο, αλλά και οι επιπλέον εκδόσεις του. Έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου οκτώ τόμους των εκδόσεων «Time-Life» για την Τέχνη της Φωτογραφίας, στους οποίους ανατρέχω.
Το περιοδικό «Life», ήταν κάποτε μια μεγάλη πολιτιστική δύναμη στην Αμερική, καταγράφοντας μεγάλο μέρος του 20ού αιώνα και παρουσιάζοντας τα έργα των Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Νόρμαν Ρόκγουελ, μεταξύ άλλων, καθώς και του πολεμικού φωτογράφου Ρόμπερτ Κάπα.
Ήταν διάσημο για τις φωτογραφίες του από τον χώρο της παγκόσμιας πολιτικής, του Χόλιγουντ, των αστέρων της μουσικής και από τα μεγάλα γεγονότα του 20ού αιώνα. Από τους μεγάλους πολέμους μέχρι τις προσεληνώσεις του διαστημικού προγράμματος Apollo· σταμάτησε να εκδίδεται σε έντυπη μορφή το 2008 μετά από μια σταθερή πτώση της κυκλοφορίας του (είχε περίπου 13 εκατ. συνδρομητές) που το ανάγκασε να γίνει μηνιαίο για ένα διάστημα πριν κλείσει.
Η Κλος και ο Κούσνερ, οι δισεκατομμυριούχοι που θα το εκδώσουν, θεωρούν ότι θα αποτελέσει μια «ενθαρρυντική και ενωτική φωνή σε ένα χαοτικό τοπίο των μέσων ενημέρωσης», αλλά διάβασα και τον Άλεξ Καζέμι (Καναδό μυθιστοριογράφο και συγγραφέα πολιτισμού) που είπε ότι «είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ένα έντυπο περιοδικό να ευδοκιμεί στο σημερινό κατακερματισμένο τοπίο των μέσων ενημέρωσης, όπου οι αναγνώστες της Generation Z δεν αγοράζουν συνήθως έντυπα προϊόντα». Έχει δίκιο. Αλλά θα χαρώ αν κυκλοφορήσει πάλι.
