Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Δυστυχώς, τα γεγονότα με αναγκάζουν να επικαλεστώ όσα έγραφα στο editorial του Σαββάτου 1 Φεβρουαρίου, με αφορμή την υπόθεση της μεταφοράς μεταναστών στο νοσοκομείο Αμαλία Φλέμινγκ και τη νομοθετική ρύθμιση – ωμή παρέμβαση στη δικαιοσύνη, για το θέμα του υποβιβασμού ΠΑΟΚ και Ξάνθης.
Πώς κατέληγε εκείνο το κείμενο; Ιδού: «Το (σ.σ. “ηθικό πλεονέκτημα”) αν και το απεμπόλησε σε πολλές περιπτώσεις (σ.σ. ο ΣΥΡΙΖΑ), δεν μπορεί, ωστόσο, να αποτελέσει το άλλοθι και τον… αγιασμό για την κυβέρνηση της Ν.Δ. ώστε να εμφορείται από αυτή την “αποφασίζομεν και διατάσσομεν” νοοτροπία που επιδεικνύει τους τελευταίους μήνες και η οποία οδηγεί το “παιχνίδι” σε πολύ επικίνδυνα “γήπεδα”. Για όλους μας και ιδίως για τη δημοκρατία την ίδια, υπό την ομπρέλα της οποίας (υποτίθεται) ότι προστατευόμαστε…».
Είχα επισημάνει ότι το ζήτημα δεν πρέπει να εξετάζεται αποσπασματικά, αλλά να γίνεται η αναγωγή των όποιων αποφάσεων και ενεργειών της κυβέρνησης, σε πολιτειακό επίπεδο. Δεν είχε να κάνει με τους μετανάστες από τη μια και τη μπάλα από την άλλη: Είχε να κάνει με δείγματα μιας νοοτροπίας, που σε καμία περίπτωση δεν είναι εναρμονισμένη με ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Και ιδού σε ποιο τραγικό αδιέξοδο την οδήγησε: Να ακούμε τη λέξη «επίταξη» εν έτει 2020, να γίνεται κανονική απόβαση ΜΑΤ και επί 48 ώρες (τουλάχιστον) να συμβαίνουν απίστευτα, πρωτοφανή και αδιανόητα πράγματα σε Λέσβο και Μυτιλήνη. Τα οποία (αν και για μένα η μνήμη και δη η ιστορική και συλλογική αποτελούν ασφαλιστικές δικλείδες για το μέλλον μιας κοινωνίας), θα πρέπει να ξεχαστούν από όλους το συντομότερο δυνατό. Για πολλούς και σημαντικούς λόγους.
Την ώρα, όμως, που στα νησιά μας έπεφτε το… ξύλο της αρκούδας, είχαμε και τις περιπτώσεις που δύο αστυνομικοί, ένας μέσα στην ΑΣΟΕΕ και ένας στη μέση του δρόμου στον Χολαργό, τράβηξαν πιστόλι και μάλιστα ο δεύτερος το χρησιμοποίησε κιόλας άνευ λόγου και αιτίας (ο πρώτος, αν και πιο… επίφοβος επειδή είχε ήδη δεχθεί ομαδική επίθεση, ευτυχώς κράτησε την ψυχραιμία του). Αν σε αυτά προσθέσουμε τους λάθος χειρισμούς του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και την αδιάλλακτη στάση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο θέμα του Αμαλία Φλέμινγκ, αλλά και την ανησυχητικά συχνή επίδειξη αστυνομικής κατάχρησης σε άλλες περιπτώσεις, ίσως θα πρέπει, μαζί με μας, να προβληματιστεί ιδιαίτερα και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
Στο κάτω κάτω, μια κυβέρνηση αποφάσισε να εμπιστευθεί το σχέδιο του υπουργείου, πραγματοποίησε αποβάσεις ΜΑΤ σε δύο ακριτικά νησιά, έγινε της κακομοίρας, από θαύματα δεν θρηνήσαμε θύματα και τελικά μετά από δύο ημέρες μπήκαν ξανά στο… καράβι κι έφυγαν. Δηλαδή και αυτό που σχεδιάστηκε (κάμψη αντιστάσεων για κατασκευή κλειστών κέντρων για μετανάστες) δεν έγινε· ταυτόχρονα, και στυγνή αστυνομοκρατία είχαμε και τραυματισμούς πολιτών και αστυνομικών είδαμε και βάναυσες προσβολές της τοπικής κοινότητας ακούσαμε από τα ΜΑΤ και χημικά για μια ζωή ανέπνευσαν άνθρωποι που δεν πίστευαν ποτέ ότι θα το ζούσαν αυτό.
Και το ερώτημα είναι αναπόφευκτο: Παραμένει στη θέση του ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη; Κι αν ο πρωθυπουργός τον στηρίζει, πώς θα διασφαλιστεί ότι δεν δούμε χειρότερα στο μέλλον; Διότι ακροβατούμε επικίνδυνα και δεν θέλει πολύ να γίνει η «στραβή». Η χώρα δεν αντέχει άλλο Δεκέμβριο 2008. Ειδικά σε ακριτικά νησιά…