Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
H στήλη δεν θα αναφερθεί στην ουσία της υπόθεσης του Ηλία Μίχου και τη μαστροπεία και τον βιασμό του 12χρονου κοριτσιού στα Σεπόλια. Απλά θα ενώσει τη φωνή της με εκείνες που απαιτούν να έρθουν στο φως όχι μόνο στοιχεία των περίπου 10 «ανθρώπων» που είχαν σεξουαλική επαφή με το κορίτσι, αλλά και των 213 που τηλεφώνησαν θέλοντας να το πράξουν κι εκείνοι. Η σκιά εν δυνάμει συγκαλύψεων ή υποβαθμίσεων περιπτώσεων παιδεραστών που έχουν δυνατές πολιτικές φιλίες που έχουμε όλοι διαπιστώσει στο πρόσφατο παρελθόν, δεν πρέπει να σκεπάσει τη δουλειά ούτε της Αστυνομίας ούτε της Δικαιοσύνης. Ο κόσμος δεν αντέχει άλλες σκιές, πόσω μάλλον όταν οι εποχές που ζούμε είναι ήδη γκρίζες, ου μη σκοτεινές…
Από αυτό εδώ το βήμα θα προτιμήσουμε να στηλιτεύσουμε μια άλλη «σκιά». Αυτή που εδώ και δεκαετίες στιγματίζει το δημοσιογραφικό επάγγελμα (λειτούργημα κατ’ άλλους, ονειροπόλους): Τον «κανιβαλισμό», τη «δολοφονία ψυχών», την αίσχιστη αδιακρισία, αμετροέπεια, ανηθικότητα που χαρακτηρίζει μια κάστα «τηλεαστέρων» που όλα αυτά τα χρόνια αλλάζουν απλώς κανάλια, καταστρατηγώντας και ισοπεδώνοντας κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας και «άγραφων κανόνων», είτε στον βωμό των νούμερων τηλεθέασης που αυξάνουν και τα νούμερα στα παχυλότατα συμβόλαιά τους, είτε εξυπηρετώντας πολιτικές πιέσεις, συμφέροντα και σκοπιμότητες που διαπλέκονται ευθέως με τις ιδιοκτησίες των καναλιών στα οποία εργάζονται και τα οποία «νοικιάζουν» τον δημόσιο «αέρα», ο οποίος αποτελεί δημόσιο αγαθό, για να μην ξεχνάμε και τα βασικά.
Η απεγνωσμένη φωνή της δικηγόρου της οικογένειας της 12χρονης να απομακρυνθούν τα τηλεοπτικά συνεργεία που έχουν παρκάρει απ’ έξω όλες αυτές τις ημέρες και να σταματήσουν να προβάλλονται φωτογραφίες του κοριτσιού (έστω και με καλυμμένο το πρόσωπο) από συγκεκριμένες «σεσημασμένες» για την ελεγχόμενη δημοσιογραφική «ηθική» και δεοντολογία εκπομπές, τα λέει όλα. Ή μάλλον λέει τα περισσότερα γι’ αυτή την κατάντια. Διότι το «κάδρο» της τηλε-σήψης συμπληρώνουν οι εμφανείς απόπειρες να «ωραιοποιηθεί» όσο γίνεται το ποιόν και ο βίος του κτήνους, είτε από τηλεαστέρες είτε από καλεσμένους που λένε ό,τι λένε και δεν βρίσκεται κανείς από τους «συναδέλφους» να ρωτήσει, να ελέγξει, να κριτικάρει τα λεγόμενά τους. (Για ΕΣΡ ούτε λόγος, το ίδιο έχει καταφέρει να απαξιωθεί στα μάτια του κόσμου, δυστυχώς).
Η τηλεοπτική κατρακύλα τελειωμό δεν έχει. Η 108η θέση της Ελλάδας στη δημοσιογραφική αξιοπιστία παγκοσμίως ίσως και να είναι… τιμητική. Ειδικά από το 2019 κι έπειτα, δε, η μόνιμη σύστασή μας σε όσους σχολιάζουν «τρελαμένοι» και άκρως προβληματισμένοι την καθημερινή προσβολή νοημοσύνης και κοινής λογικής που ζούμε, είναι απλή: Μη βλέπετε τις εκπομπές, τα πάνελ, τις ειδήσεις. Αγοράστε εφημερίδες, διαβάστε αξιόπιστες ενημερωτικές ιστοσελίδες, διασταυρώστε απόψεις, πληροφορίες και αναλύσεις για ό,τι σας κινεί το ενδιαφέρον, εστιάστε στα σημαντικά, αποκλείστε τα ασήμαντα που κατακλύζουν το περιβάλλον μας, πραγματικό και ψηφιακό. Αποδυναμώστε την τηλε-επιρροή των γνωστών 20-30 «αστέρων» που ανακυκλώνονται από κανάλι σε κανάλι τόσες δεκαετίες και με αυτόν τον τρόπο ίσως αναγκάσετε το σύστημα να αλλάξει προς το καλύτερο. Αλλιώς άκρη δεν βγαίνει και η κατάσταση θα βαίνει κάθε μέρα προς το χειρότερο.
