Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 20/12/2025
Να ξεκινήσουμε από τα θετικά. Μετά από πάρα πολλά χρόνια (δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε πότε ήταν η τελευταία φορά), η Τοπική Αυτοδιοίκηση «κατάφερε» να κατέβει στον δρόμο για να διαδηλώσει τα αιτήματά της και να διαμαρτυρηθεί για τον κλιμακούμενο «στραγγαλισμό» της από την κεντρική εξουσία. Για να είμαστε ξεκάθαροι και ρεαλιστές, δεν θεωρούμε ότι τα προβλήματα θα λυθούν επειδή οι δήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι φώναξαν συνθήματα και κράτησαν ένα πανό έξω από τη Βουλή την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου ή επειδή εισήλθαν και εντός για να συναντήσουν και πάλι τον πρόεδρο Νικήτα Κακλαμάνη και τους εκπροσώπους των κομμάτων όπως πριν λίγες ημέρες. Πέτυχαν, όμως, κάτι που σε αυτή τη χώρα έχει «ειδικό βάρος»: τους «έπαιξαν» τα ΜΜΕ, έστω και για λίγο. Διότι, όπως και να το κάνουμε, την Αυτοδιοίκηση τα μεγάλα κανάλια της χώρας τη θυμούνται μόνο σε έκτακτα περιστατικά και κυρίως σε φυσικές καταστροφές ή δυστυχήματα. Το πώς και το γιατί τα τοπικά προβλήματα οδηγούν σε τέτοιες καταστάσεις ουδέποτε το ανέλυσαν σε βάθος, για να μην πούμε ότι ούτε καν το προβάλλουν.
Αυτή τη φορά τουλάχιστον, κάτι ακούστηκε, κάτι βγήκε προς τα έξω. Και αυτό μόνο καλό είναι.
Πάμε και στα αρνητικά. Για να λέμε τα πράγματα όπως έχουν, κανονικά θα έπρεπε να δούμε πολύ περισσότερο κόσμο έξω από τη Βουλή. Δεν θα σταθούμε στις αντικειμενικές δυσκολίες των αγροτικών μπλόκων, άλλωστε την επόμενη ημέρα στη γενική συνέλευση για τον νέο Κώδικα, οι αυτοδιοικητικοί που συμμετείχαν ήταν τουλάχιστον τριπλάσιοι. Θα σταθούμε στο γεγονός ότι ούτε καν από το Λεκανοπέδιο δεν διαπιστώθηκε καθολική προσέλευση δημάρχων, παρά το γεγονός ότι συμμετείχε ακόμη και ο σκληρά αντιπολιτευόμενος στη διοίκηση της ΚΕΔΕ δήμαρχος Αθηναίων Χάρης Δούκας.
Γενικά, αν κάνουμε τον συνυπολογισμό, μιλάμε για 332 δημάρχους και 8.841 δημοτικούς συμβούλους σε όλη τη χώρα, σύνολο 9.173 αιρετούς. Φυσικά δεν αιθεροβατούμε πιστεύοντας ότι θα έπρεπε όλοι τους να είναι έξω από τη Βουλή. Αλλά και δεν θεωρούμε ότι οι 200 – 300 που συμμετείχαν μπορούν να «εντυπωσιάσουν» με την παρουσία τους τους κυβερνώντες και να καταδείξουν ότι πρόκειται για ένα άκρως συμπαγές «μέτωπο» διεκδικήσεων.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν άργησε πολύ, ήταν μια αξιοσημείωτη πρωτοβουλία (το συμβολικό κλείσιμο των Δήμων την ίδια μέρα το βάζουμε στην άκρη γιατί έχει ξαναγίνει πολλές φορές κατά το παρελθόν, δίχως να αποφέρει κάτι θετικό ούτε καν σε επικοινωνιακό επίπεδο) η οποία προστιθέμενη στις υπόλοιπες πρόσφατες δράσεις, στρέφει κάπως τα βλέμματα προς τον «τελευταίο τροχό της αμάξης» της Πολιτείας μας. Ο οποίος, αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να είναι ο ένας από τους τέσσερις ισότιμους τροχούς πάνω στους οποίους αυτή στηρίζεται και κινείται προς τα εμπρός.
