Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 15/06/2024
Eντονότατη ήταν η ζέστη που ζήσαμε στο λεκανοπέδιο και ανά την Ελλάδα τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Ειδικά τις τελευταίες ημέρες είδαμε να κλείνουν και τα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά σχολεία, επειδή τα περισσότερα σχολικά συγκροτήματα δεν διαθέτουν κλιματιστικά. Θα πει κανείς, γιατί να διαθέτουν; Αφού μέσα Ιουνίου τα σχολεία κλείνουν και οι ζέστες συνήθως είναι πιο υποφερτές. Πού να καίμε τώρα ενέργεια και για κλιματιστικά, άσε που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό δεν… φύσηξε εσχάτως και έτσι ακρίβυναν τα τιμολόγια του ρεύματος. Επειδή έκανε πρόωρο καύσωνα δηλαδή, να αυξάνονται οι καταναλώσεις και τα έξοδα του κράτους; Ε όχι δα…
Παρασυρθήκαμε όμως, γιατί αλλού θέλαμε να πάμε την κουβέντα. Διότι ανάμεσα στα δύο κύματα ζέστης, μεσολάβησε ένα Σαββατοκύριακο με αρκετά πιο ανεκτές θερμοκρασίες, σχεδόν στα επίπεδα που προβλέπονται για την εποχή, άντε 1-2 βαθμούς παραπάνω. Ήταν το Σαββατοκύριακο των Eυρωεκλογών. Κι όμως, παρά τις πιο ανεκτές συνθήκες, οι προβλέψεις μας στο περασμένο editorial επιβεβαιώθηκαν περίτρανα και δυστυχέστατα: Αποχή στο 58,61%. Σχεδόν δηλαδή στο 60%. Ίλιγγος…
Σε πιο… λιανά, από τους 5 ενεργούς ψηφοφόρους, στην κάλπη προσήλθαν μόλις οι 2. Και εύλογα ρωτάει κανείς: Ποια ακριβώς σοβαρή συζήτηση και τι συμπεράσματα μπορούν να εξαχθούν για το αποτέλεσμα της κάλπης;
Κακά τα ψέματα: Και στις παραλίες να ήθελε κανείς να πάει και στις ταβέρνες και σε βαφτίσια και γάμους να έπρεπε να παραστεί, αν θέλει να ψηφίσει χρόνος υπάρχει. Αυτό που δεν υπάρχει είναι η θέληση. Και η εντελώς παρηκμασμένη πλέον πολιτική συνείδηση του λαού. Στην περίπτωση δε των Ευρωεκλογών και το περίφημο ευρωπαϊκό όραμα. Απόρροια της έλλειψής του, αποτελεί σαφώς η άνοδος των υπερσυντηρητικών έως και ακροδεξιών σχηματισμών, η οποία μάλιστα έφτασε να συγκλονίσει τη Γαλλία, καθώς το αποτέλεσμα ανάγκασε τον Πρόεδρο Μακρόν να προκηρύξει άρον άρον εθνικές εκλογές που δεν προδιαγράφονται ιδιαίτερα… ευοίωνες για τον ίδιο και τον πολιτικό χώρο στον οποίο ανήκει.
Εδώ τέτοια ανατροπή δεν είχαμε, αντιθέτως αποδείχθηκε το τεράστιο έλλειμμα αντιπολίτευσης που φέρνει αναταράξεις σε ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στο πρώτο τίθεται και θέμα ηγεσίας. Για την κυβέρνηση το damage control είναι πολύ πιο άνετο εφόσον δεν της ασκείται αποτελεσματική και πειστική για τους πολίτες αντιπολίτευση. Ένας ανασχηματισμός, μερικές κουβέντες αυτοκριτικής και… «σηκώματος μανικιών αφού το μήνυμα ελήφθη», όπως τόσο ξύλινα λένε οι κυβερνώντες, και η ζωή συνεχίζεται.
Αυτό που μένει όμως και συνιστά το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων, είναι η απολύτως παθητική στάση του ελληνικού λαού. Τα είπαμε και στις βουλευτικές και στις αυτοδιοικητικές εκλογές: Προσβάλλουμε τη Δημοκρατία μας τόσο έντονα και με τέτοια συχνότητα με την αποχή μας, ώστε στο τέλος η ίδια η Δημοκρατία θα απαξιώσει εμάς τους ίδιους. Και μετά ψαχνόμαστε για τους θεσμούς, για τη Δικαιοσύνη και όλα τα παρεμφερή. Η παρακμή τους τροφοδοτείται από τη δική μας πολιτική παρακμή. Κι αυτό με κάποιον τρόπο, ο οποίος προς το παρόν δεν φαίνεται στον ορίζοντα, θα πρέπει να αλλάξει πριν καταστεί επικίνδυνο για την ελευθερία, την ευημερία, την καθημερινότητα και εν τέλει τις ζωές μας.
Υ.Γ. Ο εκφυλισμός έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, ώστε στο εκλογικό κέντρο που ψήφισε ο γράφων, δεν υπήρχε άνθρωπος να φτιάχνει τα ψηφοδέλτια για να τα παραδίδει με τον φάκελο στους ψηφοφόρους. Έπρεπε εγώ ο ίδιος να τα συλλέξω! Και δεν ήταν το μόνο εκλογικό τμήμα…
