Η περιπέτεια ενός νεαρού παιδιού που η μοίρα τον έφερε να κυκλοφορεί με αναπηρικό καροτσάκι στα μέσα, έφερε και πάλι στο προσκήνιο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας στην καθημερινότητα τους.
Ο Χρήστος λοιπόν ζήτησε το αυτονόητο – και νομικά κατοχυρωμένο – δικαίωμα του να μπει σε ένα λεωφορείο. Ο οδηγός ναι μεν τον βοήθησε, ως όφειλε, να ανέβει αλλά παράλληλα σχολίασε με απαράδεκτο τρόπο το δικαίωμα του στη μετακίνηση λέγοντας του χαρακτηριστικά «γιατί βγαίνεις έξω; Προτρέποντας μάλιστα να χρησιμοποιήσει τυχόν επίδομα που λαμβάνει, για να έχει βοηθό στις μετακινήσεις του…
Τι να πει κανείς και πως να περιγράψεις τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές που πρέπει να τυγχάνουν παραδειγματικής τιμωρίας. Θα θέλαμε μάλιστα να υπάρξει και νεότερη ενημέρωση από την υπηρεσία του που έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση ότι θα τον περάσει από το πειθαρχικό, για το ποια θα είναι και η τιμωρία του…
Το ότι οι πόλεις μας είναι ιδιαίτερα αφιλόξενες στα άτομα με προβλήματα αναπηρίας είναι γνωστό.
Από τη μία η έλλειψη βασικών υποδομών, όπως η ηχητική σήμανση στα φανάρια για τους ανθρώπους με προβλήματα όρασης αλλά και περισσότερες θέσεις στάθμευσης και μπάρες αναπήρων, και από την άλλη η έλλειψη ευαισθησίας για τον συνάνθρωπο, που δυστυχώς αποτυπώνεται στις καταλήψεις χώρων στάθμευσης αναπήρων, τραπεζοκαθίσματα διάσπαρτα που κόβουν την διέλευση αλλά και στην τοποθέτηση οχημάτων ακριβώς πάνω στις ειδικές μπάρες που διευκολύνουν την πρόσβαση ανθρώπων με αναπηρικό όχημα, είναι μερικά από την πλειάδα των προβλημάτων που τους δημιουργούμε εμείς οι μη έχοντες πρόβλημα ή μήπως έχουμε;
Άλλωστε δεν χρειάζεται να έχεις κάποιο κινητικό πρόβλημα για να κατανοήσεις το πρόβλημα. Αρκεί να είσαι κάποιας ηλικίας και να σέρνεις το καροτσάκι της λαϊκής ή γονιός σε μια απλή βόλτα με το παιδικό καροτσάκι.
Παλαιότερα υπήρχε μια κίνηση που όπου εντόπιζε αυτοκίνητο πάνω σε ράμπα ή να καταλαμβάνει θέση στάθμευσης αναπήρου έπαιρνε σαν «παράσημο» ένα αυτοκόλλητο με την χαρακτηριστική φιγούρα του μεγαλύτερου γαϊδάρου της ημέρας, αν και κατά την ταπεινή μου άποψη αδικούμε τα συμπαθή ζωντανά, οι άνθρωποι είναι πολύ χειρότεροι!
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι σημερινό και ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι σαν τον Χρήστο να το διατηρούν στο προσκήνιο. Άλλωστε τίποτα δεν θα είχε γίνει γνωστό εάν ο ίδιος, γνωστός στα social media και ως Captain Amerika δεν κατέγραφε το περιστατικό με την κάμερα του.
Υποχρέωση λοιπόν κάθε δημοτικής Αρχής – μιας και βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο – είναι να δημιουργήσει τις συνθήκες έτσι ώστε κανείς Χρήστος να μη μείνει σπίτι…
