Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 20/01/2024
Tο σημερινό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ μας αναφέρεται στην περίφημη διάνοιξη της Λεωφόρου Κύμης που, όπως φαίνεται, πάλι μένει στα «χαρτιά» και στους χάρτες η υλοποίησή της, καθώς δεν έχει εξασφαλιστεί η απαραίτητη χρηματοδότηση του έργου.
Αυτή τη δυσάρεστη εξέλιξη θα τη συνδυάσουμε με κάποια πρόσφατα δημοσιεύματα που έχουν να κάνουν με την κυκλοφοριακή ασφυξία του Κηφισού. Διαβάσαμε, δηλαδή, με μεγάλη μας έκπληξη, ότι ο Δήμος Αθηναίων υπό τη νέα δημοτική Αρχή του Χάρη Δούκα εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να… επαναφέρει το ποτάμι, αφού είναι της μόδας -λέει- ανά τον κόσμο να ξεμπαζώνονται και ξετσιμεντώνονται ποτάμια, επειδή αποτελούν και τουριστική ατραξιόν, μεταξύ άλλων. Και φυσικά το πρώτο που αναρωτιέται κανείς είναι, εφόσον θα ξεκινούσε ένα τέτοιο μεγαλεπίβολο έργο, τι θα γινόταν με την κυκλοφορία των αυτοκινήτων για όσο διάστημα αυτό θα εκτελείτο ή και μετά την ολοκλήρωσή του; Εδώ ο Κηφισός ζει για ώρες ατελείωτα μποτιλιαρίσματα στην υφιστάμενη κατάστασή του, αν περιοριστεί ακόμη περισσότερο, τι ακριβώς πρόκειται να γίνει;
Και το αναφέρουμε αυτό, επειδή πραγματικά δεν καταλαβαίνουμε τις προτεραιότητες που δίνονται, αλλά και την αποσπασματική προσέγγιση του κυκλοφοριακού προβλήματος, ανάλογα με την ιδέα που κατεβάζει ο καθένας. Δηλαδή, έχουμε ένα δεδομένο έργο, τη διάνοιξη ενός δρόμου προς την εθνική οδό, με τα στοιχεία και τις εκτιμήσεις να δείχνουν ότι το ευεργέτημα ως προς την καθημερινή κυκλοφοριακή επιβάρυνση μιας πολύ μεγάλης περιοχής θα είναι τεράστιο και θα δώσει λύσεις και μεγάλη ανακούφιση στους γεμάτους με αυτοκίνητα δρόμους. Κι όμως, δεν μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε ένα τέτοιο έργο! Αντιθέτως, προωθείται για μια ακόμη φορά η τοποθέτηση διοδίων στο ύψος της Κηφισιάς και της Βαρυμπόμπης στην εθνική οδό, γεγονός που θα στρέψει εκατοντάδες -ου μην χιλιάδες- αυτοκίνητα σε άλλες λύσεις, μέσα από τον αστικό ιστό, μεγαλώνοντας τα προβλήματα.
Ως προς τα βόρεια προάστια, η διάνοιξη της Λεωφ. Κύμης αποτελεί μια πολύ μεγάλη ευκαιρία αποσυμφόρησης, τουλάχιστον για τα χρόνια μέχρι να φτάσει η Γραμμή 4 του μετρό στην περιοχή και να απορροφήσει ένα μέρος των αυτοκινήτων και αυτή.
Την ίδια στιγμή, επειδή ακόμη κι όταν η Γραμμή 4 φτάσει στα βόρεια προάστια, ένα τεράστιο κομμάτι τους θα εξακολουθεί να μην έχει πρόσβαση σε μέσα σταθερής τροχιάς (όπως και στην ανατολική και δυτική πλευρά του λεκανοπεδίου), είναι αδήριτη η ανάγκη για περαιτέρω βελτίωση των λεωφορειακών συγκοινωνιών, με ταυτόχρονη ενημερωτική καμπάνια προς το κοινό για να τα προτιμά. Αλλά θα πει κανείς, εδώ έβγαιναν… λοιμωξιολόγοι μέσα στην πανδημία να πουν ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα για νέα λεωφορεία, κάνοντας πολιτική σε πανελλήνια μετάδοση. Τι μπορούμε να περιμένουμε παραπάνω; Μπορούμε, όμως, να ονειρευόμαστε έναν Κηφισό ως ποτάμι, ενώ δεν μπορούμε ούτε τα ρέματά μας να διευθετήσουμε.
Αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία…
