Editorial – Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Δεν είναι και εύκολο για μια νέα Δημοτική Αρχή όπως αυτή του Θεόδωρου Αμπατζόγλου στο Μαρούσι να καλείται να… κολυμπήσει στα βαθιά από τις πρώτες ημέρες της θητείας της. Και η αλήθεια είναι ότι αυτό το πρώτο εξάμηνο γίνεται κυριολεκτικά του… Ειδικού Χωρικού Σχεδίου. Μεγάλα πολεοδομικά ζητήματα όπως η νομιμοποίηση του «The Mall» ή η μετεγκατάσταση του καζίνο της Πάρνηθας στο κτήμα Δηλαβέρη μονοπωλούν την επικαιρότητα και βάζουν… δύσκολα στον δήμαρχο και τους συνεργάτες του, την ώρα που και το μέλλον των Χώρων Εγκατάστασης υποστήριξης (ΧΕΥ) που έχουν απομείνει ελεύθεροι, παραμένει άγνωστο.
Την ίδια στιγμή, σε ένα άλλο «μέτωπο», αυτό των οικονομικών του Δήμου, συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις με την τράπεζα Πειραιώς για (ευνοϊκή) ρύθμιση των δύο δανείων συνολικού ύψους 50 εκατ. ευρώ που «έσκασαν» στα χέρια της νυν διοίκησης. Σύντομα, εξάλλου, θα κληθεί να επικαιροποιήσει το τοπικό Σχέδιο Διαχείρισης Απορριμμάτων, στο πλαίσιο της συνολικής αναθεώρησης από την Περιφέρεια Αττικής του σχεδίου για όλη την Αττική. Αν σε αυτά προσθέσουμε τη στάση αναμονής ως προς τα μεγάλα έργα που έχει ζητήσει να ενταχθούν στον Προϋπολογισμό της Περιφέρειας και τον μεγάλο «πονοκέφαλο» που λέγεται «διευθέτηση ρέματος Σαπφούς», τότε διαμορφώνουμε μια εικόνα που κάθε άλλο παρά εύκολη μπορεί να χαρακτηριστεί.
Κι αν όλα τα παραπάνω είναι το «σφυρί», υπάρχει και το «αμόνι»: Η καθημερινότητα και οι υποδομές του Αμαρουσίου. Ένα μέρος της οποίας είναι, φυσικά, αλληλένδετο με τα προαναφερθέντα, αλλά ένα ακόμη μέρος, το μεγαλύτερο, αφορά στις διαρκείς και δικαιολογημένες απαιτήσεις των κατοίκων της πόλης για καλύτερες συνθήκες ζωής. Λιγότερο κυκλοφοριακό φόρτο, καλύτερη στάθμευση, λιγότερα ή καθόλου προβλήματα από πλημμύρες, καλύτερα πεζοδρόμια και δρόμους, καθαριότητα, δημοτική συγκοινωνία και πολλά άλλα.
Το μεγαλύτερο «όπλο» που δείχνει να διαθέτει αυτή τη στιγμή ο Θεόδωρος Αμπατζόγλου είναι και το βασικότερο: Ψυχραιμία και αποφυγή συγκρουσιακών καταστάσεων. Μαζί με διάθεση για σύνθεση, τόσο με τη μειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου, όσο και με την τοπική κοινωνία. το μεγαλύτερο μειονέκτημα; Μα κι εδώ είναι το βασικότε-ρο: ο χρόνος. ο οποίος, μ’ αυτά και μ’ αυτά κυλάει αμείλικτος. Κλείνουμε το πρώτο εξάμηνο της δημαρχιακής θητείας, δηλαδή τον (μεταφορικά) «μήνα του μέλιτος». Και οι απαντήσεις στα προβλήματα θα αρχίσουν να γίνονται ακόμη πιο πιεστικές…