Μπορεί η ακρίβεια να μοιάζει ότι είναι το θέμα των ημερών για την ελληνική οικογένεια αλλά πιστεύω ότι αυτό που πρέπει σαν κοινωνία να μας απασχολεί περισσότερο είναι τα απανωτά κρούσματα βίας με πρωταγωνιστές ανηλίκους, σε ρόλο θύτη ή θύματος.
Το φαινόμενο φαίνεται να έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις ξεπερνώντας και τα στερεότυπα του παρελθόντος αφού πλέον βλέπουμε να εξαπλώνεται τόσο σε εύπορα προάστια όσο και φτωχογειτονιές.
Μέρα με τη μέρα δυστυχώς, αφενός αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των περιστατικών και αφετέρου μειώνεται η ηλικία των εμπλεκομένων (θυτών και θυμάτων), αφού πλέον ακόμα και επτάχρονοι έχουν μπει στην «αρένα» μιας όλο και πιο βίαιης παρόρμησης, που εκδηλώνεται με εκφοβισμό, απειλές, ξυλοδαρμούς, ακόμα και σεξουαλική κακοποίηση, με πολλά εξ αυτών να αναρτώνται στο διαδίκτυο, κάνοντας τη ζωή των θυμάτων να μοιάζει με άσχημο εφιάλτη.
Μοιραία λοιπόν αναρωτιόμαστε, πού οφείλεται η τεράστια αύξηση της βίας μεταξύ νέων;
Γιατί η οικογένεια έπαψε να αποτελεί το «τείχος προστασίας» για τα παιδιά, θύτες και θύματα και τι μπορούμε να κάνουμε σαν γονείς πρωτίστως αλλά και η εκπαιδευτική κοινότητα στη συνέχεια;
Στην εξίσωση βέβαια μπαίνει και η Πολιτεία που καλείται να παίξει το δικό της ρόλο και όχι να παρακολουθεί αμέτοχη την κατάσταση να ξεφεύγει.
Σύμφωνα με τους ειδικούς σημαντικό ρόλο στην έξαρση του φαινομένου έχει να κάνει ότι τα παιδιά και οι έφηβοι δέχονται ποικιλία ερεθισμάτων μέσω της ειδησεογραφίας, των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, των κοινωνικών δικτύων και του influencing, τα οποία συχνά δεν είναι κατάλληλα για την ηλικία τους.
Έτσι με τις νέες και τους νέους του σήμερα να μην ανήκουν πια στη γενιά της τεχνολογίας, αλλά να έχουν περάσει στη γενιά της τεχνητής νοημοσύνης, το ερώτημα που δημιουργείται είναι πώς μπορεί να μπει φρένο στα ερεθίσματα που αναπαράγουν βία
«Μόνο επανεκπαιδεύοντας τον εαυτό μας μπορούμε να διαπαιδαγωγήσουμε» αναφέρει η κορυφαία ψυχαναλύτρια Martha Harris (1919-1987), τονίζοντας την ανάγκη να επαναξιολογούμε στάσεις και να μην επαναπαυόμαστε, ώστε να γινόμαστε καλύτεροι -η καλύτερη εκδοχή μας- για τους νέους.
Κυρίως χρειάζεται να είμαστε παρόντες, να είμαστε καλοί ακροατές και ενεργοί στη ζωή τους, να αλληλοεπιδρούμε, να επικοινωνούμε και να αποτελέσουμε το εφαλτήριό τους για έναν καλύτερο κόσμο.
Ας σκύψουμε ουσιαστικό λοιπόν πάνω από το πρόβλημα το οποίο είναι σαφώς πιο βαθύ απ΄ ότι φανταζόμαστε αφού αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας δεν θα πρέπει να ψάξουμε τις αιτίες στους ανήλικους παραβάτες αλλά στους ενήλικους ένοχους…
