Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 21/06/2025
Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, φωτιά ξέσπασε στην περιοχή της Μονής Πεντέλης (η οποία και πέρυσι κάηκε), με επίγειες και εναέριες δυνάμεις να επιχειρούν για την κατάσβεσή της και να τη θέτουν γρήγορα υπό έλεγχο.
Λίγες ημέρες νωρίτερα, για μια ακόμη χρονιά, το Forum του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπλασης του Υμηττού (ΣΠΑΥ) αποτέλεσε μια εστία παραγωγικού διαλόγου, προτάσεων και επισημάνσεων σε ζητήματα πολιτικής προστασίας και περιβάλλοντος, με την παρουσία υπουργών, δημάρχων, εθελοντών και άλλων εμπλεκόμενων φορέων και υπηρεσιών, αποδεικνύοντας ότι στη νοτιοανατολική πλευρά του Λεκανοπεδίου γίνονται σημαντικά πράγματα με στόχο πάνω απ’ όλα την προστασία του πολύτιμου αυτού πνεύμονα πρασίνου.
Για μια ακόμη χρονιά, η αντίθεση με τη βόρεια πλευρά του Λεκανοπεδίου είναι εμφανής. Με νωπή ακόμη την καταστροφή του περασμένου καλοκαιριού και με την περιοχή πέριξ του Πεντελικού βουνού να προσπαθεί ακόμη να επουλώσει τις πληγές της, θα περίμενε κανείς ότι ο Σύνδεσμος Προστασίας και Ανάπλασης του Πεντελικού (ΣΠΑΠ) θα είχε κάνει μεγαλύτερα βήματα ανάπτυξης όταν άλλαζε διοικητική σελίδα μετά από επεισοδιακές εξελίξεις, ίντριγκες και αντιπαραθέσεις.
Κι αν εύλογα θα μπορούσε κανείς να αναγνωρίσει ότι πέρυσι το καλοκαίρι η προσαρμογή στα νέα δεδομένα ήταν και δύσκολη και «βίαιη» λόγω της πυρκαγιάς, αφού η νέα διοίκηση βρισκόταν μερικούς μήνες μόνο στο «τιμόνι» του ΣΠΑΠ, ευχή όλων είναι το φετινό καλοκαίρι να μην έχει την ίδια εξέλιξη.
Στα τέλη Μαΐου δημοσιεύτηκε η πρόσκληση για την πρόσληψη 19 εποχικών υπαλλήλων με σύμβαση ορισμένου χρόνου, με τη διαδικασία να βρίσκεται σε εξέλιξη και ασφαλώς να κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, με την ελπίδα να αναλάβουν καθήκοντα το γρηγορότερο δυνατό. Σε αυτό το διάστημα, όμως, υπήρξε η προσδοκία ότι θα υπάρξουν σημαντικές διαφορές προς το καλύτερο, τόσο ως προς την αύξηση της χρηματοδότησής του από την κεντρική κυβέρνηση, η οποία υπολείπεται κατά πολύ π.χ. από τον ΣΠΑΥ και την παρεπόμενη περαιτέρω ενίσχυση των υλικοτεχνικών υποδομών του ΣΠΑΠ.
Τον περασμένο Νοέμβριο, στο ετήσιο συνέδριο της ΚΕΔΕ, ο πρόεδρος του Συνδέσμου και δήμαρχος Κηφισιάς Βασίλης Ξυπολυτάς είχε εμφανιστεί ρεαλιστικός και έθεσε μερικά σοβαρά ζητήματα. Αντιγράφουμε από το τότε ρεπορτάζ της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ:
«Έχει αρμοδιότητες ο ΣΠΑΠ και ποιες είναι αυτές; Καταρχήν να σας πω ότι δεν εντάσσεται σε κανένα επιχειρησιακό σχέδιο “Δάρδανος”, “Ιόλαος”. Δεν έχει κανένα επιχειρησιακό όργανο ενταγμένο, είναι όλα στους Δήμους και τις Περιφέρειες. Να σημειώσω ότι δεν έχουμε και μόνιμους υπαλλήλους, οπότε στην ουσία αναλαμβάνουμε εδώ και πολλά χρόνια, έργο το οποίο μπορούμε να παραδώσουμε εν μέρει ή με δυσκολία. Και πάντα με την οδηγία του τι ζητάει το Πυροσβεστικό Σώμα και όταν ζητάει και όταν θυμάται να ζητήσει η εκάστοτε πολιτική ηγεσία τη βοήθεια του ΣΠΑΠ».
Αυτά τα συγκλονιστικά είχε σημειώσει από τη Ρόδο ο Β. Ξυπολυτάς, με τη φωτιά του περασμένου Αυγούστου να έχει προηγηθεί μόλις 3,5 μήνες πριν και πολύ σωστά έπραξε.
Τι έγινε, όμως, από τότε μέχρι σήμερα; Εισακούστηκε ο δήμαρχος από την κυβέρνηση; Και κατά πόσο προβληματίστηκε ο υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Γιάννης Κεφαλογιάννης κατά την επίσκεψή του στον ΣΠΑΠ προ ολίγων εβδομάδων, όταν ενημερώθηκε για τα προβλήματα και άκουσε τη δήμαρχο Πεντέλης Νατάσσα Κοσμοπούλου να του λέει ότι δεν υπάρχουν δασικοί δρόμοι στο βουνό ή ότι βρίσκεται εκτός προγράμματος «AntiNero»;
Είναι ολοφάνερο ότι η ευαισθησία της κυβέρνησης είναι απολύτως ετεροβαρής προς την πλευρά του Υμηττού και αυτό μόνο κινδύνους για το Πεντελικό μπορεί να συνεπάγεται. Από την άλλη, όμως, μήπως η πολιτική πίεση από πλευράς ΣΠΑΠ θα πρέπει να ενταθεί, πριν γίνουμε κοινωνοί κι άλλων δραματικών συμβάντων στο πολύπαθο βουνό μελλοντικά;
Ελπίζουμε η φωτιά της περασμένης Τετάρτης να έχει κρούσει προς όλους καμπανάκι κινδύνου.
