Πέρυσι περίπου τέτοια εποχή η Νέα Ιωνία ζούσε μια και πάλι εξαιρετικές αθλητικές στιγμές με τον ΟΦΝΙ να είναι ο κοινός παρονομαστής αφού όπως και πέρυσι κατέκτησε τον τίτλο στο Χάντμπολ γυναικών, ενώ την θέση της ποδοσφαιρικής Νέας Ιωνίας πήρε φέτος η ομάδα μπάσκετ γυναικών της πόλης, που από τη νέα χρονιά θα αγωνίζεται στην Α1.
Οι επιτυχίες αυτές σε διαφορά με πέρυσι εκτός από χαρά, έχουν δημιουργήσει έναν εμφύλιο στην πόλη, ο οποίος μάλιστα ξεκίνησε πολύ πιο πριν φθάσουμε στην κατάκτηση των τίτλων από τους δύο Συλλόγους.
Ένας εμφύλιος που μάλιστα το τελευταίο διάστημα παίρνει διαστάσεις αφού πλέον γίνεται και προϊόν πολιτικής εκμετάλλευσης.
Ο λόγος είναι το γηπεδικό και το τι δάπεδο θα τοποθετηθεί, ουσιαστικά στο μοναδικό κλειστό της πόλης – ο Θεός να το κάνει – αφού επί της ουσίας μιλάμε για προπονητήριο που κατ’ εξαίρεση φιλοξενεί αγώνες πρωταθλήματος.
Το είχαμε επισημάνει και πέρυσι ότι θαύματα βέβαια δεν γίνονται, ούτε μπορεί να καλυφθεί η ανυπαρξία πολιτικής χρόνων πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, αλλά είχα την ελπίδα ότι θα είχαν γίνει κάποια βήματα.
Η δημοτική Αρχή αποφάσισε να τοποθετήσει τάραφλεξ, αντί για παρκέ γεγονός που ξεσήκωσε τις έντονες διαμαρτυρίες της απέναντι πλευράς λόγω και της παρουσία της αντιδημάρχου αθλητισμού σε διοικητικό πόστο στην ομάδα χάντμπολ.
Μιας ομάδας που χρόνια τώρα επαιτεί στην κυριολεξία ένα σύγχρονο γήπεδο, για να στεγάσει τις επιτυχίες της αλλά δυστυχώς αυτό δεν κατέστη δυνατό. Μάλιστα ούτε οι απαιτούμενες βελτιώσεις δεν γινόντουσαν στο γήπεδο πιθανότατα και λόγω της παρουσίας της στην ομάδα, μιας και άνηκε στο αντίπαλο «στρατόπεδο».
Κατανοώ τις ανησυχίες του μπασκετικού συλλόγου, που βλέπει ότι θα αναγκαστεί να βρεθεί να αγωνίζεται εκτός δήμου, αλλά από την άλλη θεωρώ απαράδεκτο τον τρόπο που επιτίθεται στην δημοτική Αρχή, που με τη σειρά της θα μπορούσε να χειριστεί την όλη κατάσταση καλύτερα ενώ το ποιο σημαντικό θα ήταν να έδινε μια ξεκάθαρη προοπτική στις ομάδες για το επίμαχο θέμα.
Δεν έχω ακούσει κάτι επίσημο αλλά και δεν βλέπω στον ορίζοντα κάποια λύση που να οριοθετεί την κατασκευή ενός σύγχρονου κλειστού στην πόλη που να καλύπτει τις ανάγκες των Σωματείων που ολοένα και αυξάνονται.
Έτσι λοιπόν η γκρίνια συνεχίζεται.
Το έχω ξαναγράψει και θα το επαναλάβω, αντί να έχουμε εμφύλιο λοιπόν ας ενώσουν οι Σύλλογοι τις δυνάμεις τους και να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αύριο, εκμεταλλευόμενοι την συγκυρία το ότι η πόλη θα έχει δύο ομάδες στο ανώτερο επίπεδο και όχι ένα μίζερο σήμερα…