Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Αυτή η ιστορία της διευθέτησης του ρέματος Σαπφούς δεν θα τελειώσει ούτε σύντομα, ούτε εύκολα. Ρισκάρω την πρόβλεψη γιατί έχω πολύ μεγάλες πιθανότητες να επαληθευτεί, όσο διαιωνίζεται η πολιτική «βεντέτα» μεταξύ του Δήμου Αμαρουσίου και της Περιφέρειας.
Θα λέγαμε ότι οι δύο πλευρές έχουν «ταμπουρωθεί» στις δύο όχθες του ρέματος και εξαπολύουν η μια προς την άλλη κατηγορίες για τη δυστοκία εκτέλεσης του έργου. Το οποίο, φυσικά, και αύριο να άρχιζε, ακόμη κι αν ήταν όλα τέλεια καμωμένα, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσει σε λιγότερο από μια τετραετία, και αυτή είναι η αισιόδοξη πρόβλεψη.
Τα κακώς κείμενα στο ρέμα αυτό είναι πολλά. Και με το πέρασμα των χρόνων, με την αλλοίωση του εδάφους να προχωρά, γίνονται ακόμη περισσότερα, θέτοντας σε κίνδυνο περιουσίες και ζωές. Το γεγονός ότι δεν τραυματίστηκε κανείς με όσα έγιναν στο οικόπεδο της «πρώην ΗΒΗ» και στους γύρω δρόμους την Πέμπτη 26 Ιουλίου, ίσως να αποτελεί απλή σύμπτωση και μόνο. Κι αν στο μαρτυρικό Μάτι κάποιοι έπαιξαν με τη φωτιά και «κάηκαν», ζητούμενο στην περίπτωση του ρέματος είναι να μην «πνιγούν» όσοι παίζουν με τα νερά.
Αλλά για να φτάσουμε κάπου, πρώτα πρέπει να αρχίσουμε από κάπου. Και για να γίνει η αρχή, πρέπει να υπάρξει επιτέλους μια κάποιου είδους συνεννόηση μεταξύ των δύο πλευρών. Κάτι πήγε να γίνει προ μηνών, όταν οι υπηρεσιακοί παράγοντες εκατέρωθεν κάθισαν στο τραπέζι να βρουν μια άκρη σχετικά με τα απαιτούμενα της «πολύπαθης» μελέτης, στον απόηχο όσων τραγικών είχαν συμβεί στη Μάνδρα, αλλά εντάξει, στην Ελλάδα βρισκόμαστε, συνέχεια δεν υπήρξε. Μόνο ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων και κατηγορίες επί κατηγοριών. Και φτάσαμε στο απίστευτο αυτό θέαμα των βυθισμένων αυτοκινήτων μέσα στις λάσπες.
Ευθύνες έχουν και οι δύο πλευρές. Η καθεμία με τον τρόπο της και στις αρμοδιότητες που της αντιστοιχούν. Δεν πρόκειται, ωστόσο, να γίνει κανένα βήμα προς τα μπρος, αν δεν τις αναγνωρίσουν πρώτα. Διαφορετικά, εδώ θα είμαστε και, δυστυχώς, θα λέμε τα ίδια, με την ελπίδα ότι δεν θα έχουμε και χειρότερα.
Υ.Γ. 1 Υπάρχει και ένα θετικό από την τριτοκοσμική εικόνα στο άτυπο πάρκινγκ στην «πρώην ΗΒΗ». Τα αντανακλαστικά των ανθρώπων του Δήμου και της Περιφέρειας ήταν ικανοποιητικά. Τόσο κατά τη διάρκεια του φαινομένου, όσο και στην αποκατάσταση του οικοπέδου και των δρόμων. Το θέμα είναι ότι κανονικά πρέπει να είναι «αχρείαστα».
Υ.Γ. 2 Υπάρχει κι ένα αρνητικό διαρκείας. Κι έχει να κάνει με την προσέγγιση όλων αυτών των ακραίων καταστάσεων από την περιφερειάρχη Ρένα Δούρου. Η οποία έχει θέση ευθύνης, άρα ηγετική στον βαθμό που της αναλογεί. Και οι ηγέτες στις κρίσιμες καταστάσεις πρέπει να φαίνονται πού και πού. Να παρουσιάζονται στο «πεδίο της μάχης». Δεν είναι θέμα αν προσφέρουν κάτι χειροπιαστό με την παρουσία τους. Στο ψυχολογικό κομμάτι, όμως, τόσο του μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας όσο και της κοινής γνώμης, σημαίνει πάρα πολλά…
