Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 21/12/2024
H ανακοίνωση από τη διοίκηση του Δήμου Αμαρουσίου ότι τα δημοτικά τέλη θα παραμείνουν αμετάβλητα για τα νοικοκυριά και θα αυξηθούν ελάχιστα για τις μικρομεσαίες και αρκετά για τις μεγάλες επιχειρήσεις της πόλης, αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη μέσα στον καταιγισμό αυξήσεων των συντελεστών και για τις οικίες που παρατηρείται φέτος στη μεγάλη πλειονότητα των Δήμων.
Για το φαινόμενο των αυξήσεων και τις πραγματικές αιτίες (έλλειψη διάθεσης για σοβαρές διεκδικητικές ενέργειες των δημάρχων για καλύτερη κεντρική χρηματοδότηση από την κυβέρνηση, κυρίως για κομματικούς λόγους) αναφερθήκαμε έγκαιρα και λεπτομερώς σε προηγούμενο κείμενο της στήλης.
Στο Μαρούσι ομολογουμένως έχουμε πάρα πολλά χρόνια να δούμε δήμαρχο να προχωρά σε αυξήσεις μόνο στις επιχειρήσεις και να κρατά στάσιμα τα τέλη στα νοικοκυριά. Ο Θεόδωρος Αμπατζόγλου και οι συνεργάτες του αντιλήφθηκαν ότι η πόλη δεν μοιάζει με τις άλλες της ευρύτερης περιοχής. Το Μαρούσι είναι η πόλη με τη μεγαλύτερη παρουσία μεγάλων (υπερτοπικών) επιχειρήσεων εντός των ορίων του. Είτε πρόκειται για πολυεθνικές εταιρείες, είτε για τεράστια εμπορικά κέντρα είτε για νοσοκομεία κ.λπ., εδώ και πολλά χρόνια ζει στο πετσί της τις δυσμενείς επιπτώσεις της ραγδαίας οικοδομικής ανάπτυξης των τελευταίων 25 ετών, δίχως να έχει τα αντισταθμιστικά οφέλη που θα έπρεπε. Κι όχι μόνο δεν τα έχει, αλλά ακόμη και τα ειδικά τέλη που είχαν καθοριστεί για τα δύο μεγάλα εμπορικά κέντρα της Lamda Development και τα οποία θα αποδίδονταν στα ταμεία του Δήμου και θα συνιστούσαν ένα πολύ μεγάλο τακτικό έσοδο, καταργήθηκαν εν μια νυκτί.
Για πρώτη φορά, λοιπόν, μετά από τόσα χρόνια, είδαμε μια εισήγηση που το σκεπτικό της είχε ως γνώμονα αυτή ακριβώς την υπερτοπική δόμηση, η οποία ακόμη και στις μέρες μας έχει φουντώσει για τα καλά, καθώς τεράστια κτήρια γραφείων αναγείρονται το ένα μετά το άλλο στην πόλη. Και ασφαλώς απηχεί και τη λογική και το κοινό αίσθημα των κατοίκων, που χρόνο με το χρόνο βλέπουν την καθημερινότητά τους όλο και πιο «ζόρικη».
Υπάρχει κάποιο «αλλά»; Κατά την ταπεινή μας άποψη υπάρχει. Κι έχει να κάνει με την, έστω και μικρή, αύξηση των ανταποδοτικών τελών για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Οι οποίες στο Μαρούσι δοκιμάζονται από πολλούς παράγοντες. Τα μεγάλα εμπορικά κέντρα που έχουν επιφέρει ζημιά στις τοπικές επιχειρήσεις. Το ενεργειακό κόστος, η ακρίβεια και τα υψηλά ενοίκια. Όλα τα παραπάνω, είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά, έχουν ως αποτέλεσμα να υπάρχει η «γκρίζα» εικόνα κατεβασμένων ρολών σε πολλά καταστήματα του κέντρου της πόλης, με πολλές εν ενεργεία επιχειρήσεις να αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Ίσως, λοιπόν, το ενδεδειγμένο να ήταν μια μικρή ακόμη αύξηση στα τέλη των μεγάλων επιχειρήσεων, ας πούμε ίση με τη μικρή αύξηση στις μικρομεσαίες. Τίποτα «δυσβάσταχτο» σε σχέση με τα περιθώρια που δίνει ο νόμος ακόμη και για δεκαπλάσια αύξηση σε σχέση με τον συντελεστή των οικιών που αποτελεί «μονάδα μέτρησης». Με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν έστω να διατηρηθούν «παγωμένα» (αν όχι να μειωθούν συμβολικά) τα τέλη για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, συνιστώντας ένα μήνυμα στήριξης από τον Δήμο απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Για να γινόταν έτσι ακόμη μεγαλύτερο το θετικό πρόσημο για τον Δήμο Αμαρουσίου σε σχέση με την υπόλοιπη φετινή δημοτική «επίθεση» στις τσέπες μας…
