Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 20/07/2024
Tα «μέσα έξω» φέρνει ο Νίκος Χαρδαλιάς στις Υγειονομικές Υπηρεσίες της Περιφέρειας Αττικής, αλλάζοντας όλους τους υπαλλήλους μετά το μεγάλο σκάνδαλο του κυκλώματος εκβιαστών σε καταστήματα της Αθήνας, ενώ κατέθεσε και μήνυση κατά παντός υπευθύνου στον εισαγγελέα.
Αν μη τι άλλο, δείχνει αποφασισμένος να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγείου» κι ελπίζουμε οι δικλείδες που σκοπεύει να θέσει για διαφανή λειτουργία των Υπηρεσιών να πιάσουν τόπο. Διότι δεν είναι μόνο οι Υπηρεσίες Υγειονομικού Ελέγχου που έρχονται στο φως της επικαιρότητας για όλους τους λάθος λόγους. Είχαν προηγηθεί και τα φαινόμενα διαφθοράς και στη Διεύθυνση Μεταφορών, που οδήγησαν τον περιφερειάρχη να πάρει «σκούπα».
Εν ολίγοις, όλες οι παθογένειες του συστήματος του ελληνικού Δημοσίου βγήκαν στον αφρό το περασμένο διάστημα.
Όμως όσα βλέπουμε είναι η μια όψη του νομίσματος. Διότι υπάρχει και η άλλη όψη, η οποία είναι ακόμη πιο δυσάρεστη και γι’ αυτό δεν μπαίνει στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης και προβληματισμού. Επειδή περιλαμβάνει εμάς, τους πολίτες.
Για να δούμε λοιπόν τι έχουμε στην περίπτωση του κυκλώματος που εξαρθρώθηκε: Από τη μια εκμαυλισμένους υπαλλήλους σε διάφορα πόστα (Υπουργείου, Περιφέρειας, Δήμου) που δεν διστάζουν να εκβιάσουν καταστηματάρχες για να αποκομίσουν μεγάλα, όπως αποδείχθηκε, χρηματικά ποσά. Όμως αυτοί ήταν οι «δωρολήπτες» της υπόθεσης. Διότι, στον αντίποδα, είχαμε καταστηματάρχες οι οποίοι, αντί να καταφύγουν στην Αστυνομία άμεσα και να καταγγείλουν τον εκβιασμό τους, να στήσουν ενέδρα και να συλληφθούν επί τω έργω οι ύποπτοι, αποφάσισαν ότι πρέπει να υποκύψουν στον εκβιασμό και να τους χρηματίσουν. Και ουσιαστικά, με αυτόν τον τρόπο είτε να μην υπόκεινται σε ελέγχους, είτε να υπόκεινται μεν αλλά σε «στημένους» και «προειδοποιημένους» ελέγχους ώστε να βγαίνουν καθαροί, είτε να βλέπουν άλλους «ανταγωνιστές» να δέχονται έλεγχο και να πληρώνουν πρόστιμα (αθέμιτος ανταγωνισμός).
Το κύκλωμα λοιπόν δρούσε για πάνω από ένα χρόνο με αυτόν τον τρόπο, έως ότου βρέθηκε κάποιος να κινηθεί όπως έπρεπε και να αρχίσει το νήμα της διαφθοράς να ξετυλίγεται. Όμως μέχρι να έρθει αυτή τη στιγμή, πόσοι καταστηματάρχες ευνοήθηκαν από τα ποσά που έδιναν και πόσοι ζημιώθηκαν επειδή βρίσκονταν «εκτός νυμφώνος»; Πόσοι ενδεχομένως να αποκόμισαν περισσότερο κέρδος μέσα από το καθεστώς «προστασίας» που τους εξασφάλιζε ο χρηματισμός των υπηρεσιακών υπαλλήλων, σε σχέση με το ποσό που αναγκάζονταν να τους καταβάλουν;
Μήπως εν τέλει, αυτή η φαυλότητα επικρατεί επειδή συναντά και την ανοχή, ου μην συναίνεση, κάποιων πολιτών, που έχουν «και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο» και συμβιβάζονται με το αναγκαίο κακό της διαφθοράς, επειδή μπορεί εν τέλει και να τους συμφέρει; Μήπως, για να το πούμε πιο λαϊκά, οι υπηρεσιακοί «βρίσκουν και τα κάνουν»; Τροφή για σκέψη…
Υ.Γ. Η περίπτωση του κυκλώματος των υγειονομικών υπαλλήλων διαφέρει από την άλλη περίπτωση, της συμμορίας που περιείχε και αρχι-χούλιγκανς στις τάξεις της, η οποία δρούσε με στυγνό μαφιόζικο τρόπο. Εκεί υπάρχει ο τρόμος ακόμη και για τη σωματική ακεραιότητα του εκάστοτε μαγαζάτορα και των υπαλλήλων του. Το να σου καίνε το κατάστημα (ακόμη και με σένα μέσα όπως φάνηκε από τα σοκαριστικά βίντεο που δημοσιεύτηκαν) ή να σε χτυπούν επειδή αρνείσαι να «συνεργαστείς» με τους αυτόκλητους «προστάτες» σου, ενδεχομένως να σε βάζει στη διαδικασία να το σκεφτείς πολύ περισσότερο πριν αποφασίσεις να απευθυνθείς στις Αρχές. Και αν μη τι άλλο, δεν ενέχει την παράμετρο της «κρατικής εξουσίας» και της κατάχρησής της από διεφθαρμένους υπαλλήλους που υποτίθεται ότι βρίσκονται στις θέσεις τους για να υπηρετούν τον πολίτη. Όχι να τον ληστεύουν…
