Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 07/09/2024
Η στήλη επανέρχεται μετά το καλοκαιρινό διάλειμμα, ωστόσο από την τελευταία φορά στις αρχές Αυγούστου, η επαναφορά της γίνεται με φόντο το «καρβουνιασμένο» Πεντελικό βουνό, σε μια δραματική αλλαγή του τοπίου που σίγουρα θα επηρεάσει το κάποτε άριστο μικροκλίμα της περιοχής, αλλά και την καθημερινότητά μας. Με αγωνία και ανησυχία αναμένουμε άλλωστε τις συνέπειες από ενδεχόμενες νεροποντές, καθώς όλη η «κατηφόρα» από το βουνό προς τους Δήμους Πεντέλης, Βριλησσίων και Χαλανδρίου συνιστά αφύλακτη διάβαση, με ρέματα και πλαγιές απογυμνωμένα από δένδρα.
Η στήλη έχει επαναλάβει πολλές φορές μέσα στα χρόνια δύο βασικά πράγματα:
1) Όσο συνεχίζονται οι βαρύγδουπες δηλώσεις Κυβέρνησης και Αυτοδιοίκησης περί «ετοιμότητας» του μηχανισμού Πολιτικής Προστασίας, τόσο μεγαλύτερες είναι οι καταστροφές που γίνονται. Η αμετροέπεια που μαστίζει τους πολιτικούς μας είναι και ανίατη και τους εκθέτει κάθε μα κάθε φορά ανεπανόρθωτα.
2) Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.
Αφού πρώτα συγχαρούμε κι εμείς από εδώ τους πυροσβέστες και τους εθελοντές που μέσα σε ένα χάος δίνουν το «είναι» τους για να σώσουν ό,τι σώζεται, πάμε να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις:
– Όσο και να επιχειρεί η όποια (τηλεοπτική, κυβερνητική κ.λπ.) προπαγάνδα, εξακολουθεί να παραμένει αδιανόητη η διάνυση της φωτιάς από τον Βαρνάβα έως το νεκροταφείο Χαλανδρίου μέσα σε μια ημέρα και μάλιστα με συνήθη μελτέμια κι όχι ακραία θυελλώδεις ανέμους. Πάνω από 28 χιλιόμετρα και μετατροπή μιας δασικής πυρκαγιάς σε αστική; Δεν χωνεύεται εύκολα και ακόμη απορούμε που δεν έχει τεθεί θέμα παραίτησης κανενός υπευθύνου.
– Στη σύγχρονη ιστορία των πυρκαγιών στην Αττική, για πρώτη φορά ο μηχανισμός πυρόσβεσης αποτυγχάνει να προστατέψει σχολικό συγκρότημα από τις φλόγες. Κρυστάλλειο Δημοτικό Σχολείο Πεντέλης, Γυμνάσιο Νέας Πεντέλης και φυσικά το όμορο κλειστό γυμναστήριο που αποτελεί προέκταση του σχολικού συγκροτήματος. Ακόμη και στην πολύνεκρη πύρινη λαίλαπα στο Μάτι το 2018, τα σχολεία της περιοχής προστατεύτηκαν. Πού να το πεις και τι να πεις…
– Οι ανησυχίες που είχε διατυπώσει η ΑΜΑΡΥΣΙΑ τόσο από αυτή τη γωνιά όσο και από τα ρεπορτάζ της μέσα στον χειμώνα και την άνοιξη για τα (μικρο)πολιτικά παιχνίδια που παίχτηκαν στον Σύνδεσμο Προστασίας και Ανάπλασης Πεντελικού, δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν: Η ιστορία έγραψε ότι την πρώτη αντιπυρική περίοδο με νέα διοίκηση στο τιμόνι του Συνδέσμου, ειδικά έτσι όπως προέκυψε -επεισοδιακά και καθυστερημένα- η πυρκαγιά που ξέσπασε προκάλεσε τις χειρότερες καταστροφές σε περιβάλλον και αστικό ιστό από το 1995 και το 1997 (κυρίως). Είπαμε, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αναρωτιόμαστε δε, τι θα συνέβαινε αν ο Δήμος Πεντέλης έκανε πράξη την «απειλή» της νέας δημάρχου Νατάσσας Κοσμοπούλου να αποχωρήσει πλήρως από τον ΣΠΑΠ…
– Καταντάει και βαρετό και προβλέψιμο και κυρίως ενοχλητικό το φαινόμενο της κομματικής υποταγής, που συνήθως ακολουθεί διάφορους λεονταρισμούς. Δεν γίνεται π.χ. να ακούμε την αγωνιούσα δήμαρχο Πεντέλης την ώρα της πυρκαγιάς να «εκθέτει» την κυβέρνηση και το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, ζητώντας επειγόντως εναέρια μέσα, και μετά να προσέρχεται στη σύσκεψη στο πρ. δημαρχείο Πεντέλης και να ευχαριστεί δημοσίως τον πρωθυπουργό και τον κρατικό μηχανισμό. Με αυτές τις προσεγγίσεις δεν θα αλλάξει τίποτα και ποτέ. Και ποιο ήταν το «τίμημα» για τη Ν. Κοσμοπούλου; Να ακούσει και αυτή τα «εξ αμάξης» από όσους διαδήλωναν απ’ έξω, εκτός από τα κυβερνητικά στελέχη. Όπως επίσης κάποιοι αντιπολιτευόμενοι μεν στη δήμαρχο, αλλά «γαλάζιας» απόχρωσης, να «ανεβάζουν» περιχαρείς βίντεο με τις ύβρεις προς τη δήμαρχο, αλλά όχι και τις αντίστοιχες αντιδράσεις προς τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς. Ή τίποτα ή όλα κύριοι. Ο κόσμος έχει κρίση όσο κι αν του την υποτιμάτε διαρκώς.
– Ας μείνουμε στα εναέρια μέσα, τα οποία κατά τη μεγαλύτερη μάζα όσων βρίσκονταν στα πύρινα μέτωπα για να γλιτώσουν δέντρα και σπίτια, ήταν απολύτως ανεπαρκή, παρά το τηλεοπτικό «πούλημα τρέλας» και τις επίσημες θέσεις της Πυροσβεστικής που μας έλεγε ότι «δεν φαίνονται από τους καπνούς αλλά είναι εκεί»! Να πούμε, λοιπόν, ορισμένα πράγματα: Όταν τα παρωχημένα πυροσβεστικά αεροπλάνα που διαθέτουμε δεν μπορούν να σηκωθούν για κατάσβεση όταν οι άνεμοι είναι έντονοι, δουλειά δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Διότι και… εκατό ελικόπτερα να διαθέτεις, οι δυνατότητες ρίψης τους είναι και περιορισμένες και στοχευμένες σε προσιτά για τους πιλότους σημεία, συνήθως εκεί που δεν μπορούν να επιχειρήσουν τα αεροπλάνα. Δίχως μαζική ρίψη νερού, καμιά πυρκαγιά πλέον δεν αντιμετωπίζεται εφόσον ξεφύγει από τα πρώτα στάδιά της. Που σημαίνει ότι ο μηχανισμός πρόληψης θα είναι ανεπαρκής όσο εξακολουθεί να αγνοεί αυτή την παράμετρο. Κι ας εγκαινιάζονται εθελοντικοί πυροσβεστικοί σταθμοί όπως προ διμήνου στην Εκάλη κι ας παρουσιάζονται (υπερφίαλα όπως αναφέραμε και στην αρχή) «νέα δόγματα» δασοπυρόσβεσης. Να θυμίσουμε την πυρκαγιά στο Παγγαίο, η οποία έσβησε με φυσικό τρόπο μετά από πάρα πολλές ημέρες που έκαιγε, με το… «νέο δόγμα» που ευαγγελίστηκε τόσο αποφασιστικά ο υπουργός Βασίλης Κικίλιας, να εμφανίζεται ανήμπορο να κάνει κάτι. Για να μην αναφερθούμε στις καταγγελίες των κατοίκων της Β/Α Αττικής ότι τις κρίσιμες ώρες που η πυρκαγιά «καβάλησε» το βουνό και εκκενώνονταν ολόκληρες γειτονιές, στην πυρόσβεση επικρατούσε χάος, ανοργανωσιά και έλλειψη σαφούς πλάνου…
– Αποτελεί άλλη μια «χρεοκοπία» του ελληνικού Δημοσίου και της γραφειοκρατίας του, το γεγονός ότι τα χρήματα που διανεμήθηκαν μέσω ΥΠΕΝ στους Δήμους για διάνοιξη αντιπυρικών ζωνών δόθηκαν στα τέλη Ιουνίου, ενώ και πολλοί δικαιούχοι Δήμοι, όπως αυτός της Πεντέλης, ξεκίνησαν τις σχετικές μελέτες λίγες ημέρες πριν την… πυρκαγιά. Χρειάζεται να πούμε κάτι άλλο;
• Και κάτι τελευταίο: Αυτή η διαρκής προσπάθεια αριστερών οργανώσεων να «καρπωθούν», να «καπελώσουν» ή να «ηγηθούν» της δυσαρέσκειας των πολιτών, εξακολουθεί να είναι αποτρεπτική για την πλήρη και μαζική εκδήλωσή της. Όσο για τους ίδιους τους πολίτες, με πάνω από 50% αποχή σε κάθε εκλογική διαδικασία, ας μην περιμένουν και πολλά περισσότερα από τους εκάστοτε ηγήτορές τους. Σε αυτόν τον φαύλο κύκλο έχουμε εγκλωβιστεί κι όσο δεν τον σπάμε δια της συμμετοχής μας, θα ζούμε και θα υφιστάμεθα τις συνέπειές του.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν διαχρονικές παθογένειες, που παρά τα βαρύγδουπα λόγια των πολιτικών μας όλων των βαθμίδων, ουδέποτε διορθώνονται. Με μόνο εργαλείο το «112», δεν πάμε πουθενά κύριοι. Το εκπληκτικό και ανέκαθεν θελκτικό για τη ζωή την ίδια Αττικό κλίμα δεν διαταράχθηκε από καμία κλιματική κρίση. Από τις πυρκαγιές, τους εμπρησμούς, τις αβλεψίες, τις ανεπάρκειες, εν τέλει από τον ανθρώπινο παράγοντα διαταράχθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Με αυθαίρετα μέσα σε ρέματα ή παραρεμάτια, με βίλες που ξεφυτρώνουν σε δάση, αλλά και με μαζική αστική μετανάστευση που έφερε περισσότερους κατοίκους σε πιο «πράσινα» περιβάλλοντα, άρα μεγαλώνοντας τους κινδύνους για περιουσίες και ανθρώπινες ζωές. Μπροστά σε όλα αυτά τα δεδομένα, η Πολιτεία (διότι οι κυβερνήσεις έχουν συνέχεια, ανεξαρτήτως κόμματος) ζυγίζεται κάθε καλοκαίρι και βρίσκεται διαρκώς ελλιποβαρής. Όχι μόνο στην Αττική. Τι να πουν η Εύβοια, η Ρόδος και άλλα μέρη, που τα περασμένα χρόνια έγιναν στάχτη;
Κλείνουμε με μια ευχή: Να μη λέμε τα ίδια και τον χειμώνα σε ενδεχόμενες νεροποντές και οι γνωστές βαρύγδουπες δηλώσεις των αρμοδίων για «πυρετώδεις εργασίες» αντιπλημμυρικής θωράκισης να μην τους εκθέσουν και να μη θέσουν πολίτες σε κίνδυνο για μια ακόμη φορά. Με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα αλλάξουν κάπως, κάποτε…
Υ.Γ. Παραπέμπουμε σε όσα αναφέρεται για την πυρκαγιά
στη συνέντευξή του στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ (σελ. 16-17)
ο μουσικοσυνθέτης και κάτοικος Πεντέλης Κώστας Λειβαδάς.
Τα ζει από μικρό παιδί, έχει κινδυνεύσει ο ίδιος και η οικία του πολλές φορές, αξίζει να διαβάσουμε όσα λέει…
