Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Τ ο Πάσχα του 2018 ουσιαστικά πέρασε, αλλά αρκετά πράγματα συνέβησαν κατά τη διάρκεια των εορτών, παρά τις αργίες και τη χαλαρότητα που ακολουθεί τις ημέρες της θρησκευτικής κατάνυξης.Μιας κι ο λόγος για «θρησκευτική κατάνυξη», θα μπορούσα να ασχοληθώ στο παρόν editorial με τον χαμό που έγινε από τις αναφορές του Μητροπολίτη Κύριλλου στον Στίβεν Χόκινγκ στην Εγκύκλιό του για την Ανάσταση, που πριν μια εβδομάδα δημοσιεύτηκε από αυτήν ακριβώς τη στήλη. Το θέμα, όμως είναι πολύ βαθύ και λεπτό για να εξαντληθεί σε τούτες εδώ τις λίγες γραμμές.
Θα μπορούσα, επίσης, να αναφερθώ στον εργασιακό «Γολγοθά» των συμβασιούχων καθαριότητας των Δήμων (μόνο το 7% περιέχεται στους επιτυχόντες του διαγωνισμού μέσω ΑΣΕΠ, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά τον στίχο «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα») ή για τους εργαζόμενους στη «Βοήθεια στο Σπίτι», που για μόνιμη λύση ακούν και μόνιμη λύση δεν βλέπουν.
Θα προτιμήσω να σταθώ στο θέμα που θα βρείτε στη στήλη Life Style στο παρόν φύλλο και έχει να κάνει με την κατάθεση του Mark Zuckerberg στην Επιτροπή του Αμερικανικού Κονγκρέσου, για το σκάνδαλο χρήσης προσωπικών δεδομένων χρηστών του Facebook από ιδιωτικές εταιρίες. Διότι, όντως, το Facebook είναι το απόλυτο life style των καιρών μας, το οποίο, όμως, εξελίσσεται σε μέσο «φακελώματος», ελέγχου, μαζικής χειραγώγησης και εταιρικού πλουτισμού. Χώρια τους τεράστιους κινδύνους που κρύβει για την ασφάλεια των χρηστών και των παιδιών τους, λόγω της αλόγιστης και «ματαιόδοξης» χρήσης του.
Γεγονός είναι ότι με το πέρασμα των χρόνων, η κορωνίδα των social media έχει μετατραπεί σε ένα χαοτικό «βήμα», όπου το μυαλό βομβαρδίζεται από εκατομμύρια πληροφορίες και απόψεις, που κανονικά τις περισσότερες από αυτές δεν θα τις θέλαμε ούτε θα τις αποζητούσαμε στις ζωές μας. Αν, όμως, αυτό είναι ένα «αναγκαίο κακό» για εκείνον που το χρησιμοποιεί, δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για όλους εκείνους που ανεβάζουν ολόκληρη τη ζωή τους στα ψηφιακά «μανταλάκια». Ατομικές πληροφορίες, καθημερινές συνήθειες, φωτογραφίες με παιδιά κ.λπ. «ποστάρονται» απερίσκεπτα από πολύ κόσμο, ο οποίος στη συνέχεια αγανακτεί επειδή τα δεδομένα αυτά γίνονται «βορά» στον βωμό του κέρδους ή άλλου οφέλους.
Και τι να γίνει, θα ρωτήσει κανείς; Να κλείσουμε τα προφίλ μας; Όχι φυσικά. Όπως σε όλα τα πράγματα, και το Facebook έχει και τα θετικά του. Αρκεί να το χειριζόμαστε με μέτρο και να μην είμαστε όμηροι της ψυχολογίας της εποχής της εικόνας που θέλει «ό,τι δεν δημοσιεύεται, να μην έχει στ’ αλήθεια συμβεί». Δεν το χρειαζόμαστε αυτό. Να βιώνουμε αυτό που ζούμε έχει περισσότερη σημασία από το να το φωτογραφίζουμε ή να το βιντεοσκοπούμε.
Γι’ αυτό καλά θα ήταν να κάνουμε… like και share την εγκράτεια και την προσοχή. Δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν.
