Η απόφαση της κυβέρνησης να αναστείλει επ’ αόριστον τη διεξαγωγή των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων, μετά τα όσα θλιβερά συνέβησαν την περασμένη Κυριακή στον αγώνα Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, μοιάζει με ξαναζεσταμένο φαγητό. Μόλις τον περασμένο Νοέμβριο, το μέτρο είχε εφαρμοστεί ξανά προσωρινά -και μάλιστα δισ.– αλλά εκ του αποτελέσματος κρίνοντας, κάθε άλλο παρά επιτυχημένο ήταν.
Πολλώ δε μάλλον, αν παραδεχθούμε ότι η βία στα γήπεδα έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η μέθοδος αντιμετώπισής της μοιάζει σαν να πολεμάμε τον καρκίνο με… ασπιρίνες! Αν, δηλαδή, το πρωτάθλημα πάει πίσω 3-4 Κυριακές, θα λυθούν ως διά μαγείας τα προβλήματα που μαστίζουν το χώρο του ποδοσφαίρου; Θα εκλείψει επίσης ως διά μαγείας η κουλτούρα της βίας; Θα αποφευχθούν εγκληματικές συμπεριφορές παραγόντων, οπαδών και ποδοσφαιριστών; Ή θα προλάβουμε μέσα σ’ αυτές τις 3-4 εβδομάδες να αποκτήσουμε αθλητική (και όχι μόνο) παιδεία; Το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο. Και, επιτέλους, λίγη σοβαρότητα δεν βλάπτει.
