Για «μια φιλική αποχώρηση» μίλησε ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε μετά τη λήξη της δεύτερης συνάντησης του (27 – 28 Φεβρουαρίου) με τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν, που τελείωσε νωρίτερα από ό,τι είχε προγραμματιστεί και χωρίς κάποια συμφωνία. «Μερικές φορές πρέπει να αποχωρείς, και έτσι συνέβη σήμερα», τόνισε ο Τραμπ, προσθέτοντας ότι «σε αυτή τη συνάντηση είχαμε ορισμένες επιλογές και σε αυτή τη φάση αποφασίσαμε να μην ακολουθήσουμε καμία από αυτές»! Πάντως, η αμερικανική πλευρά χαρακτήρισε τις συνομιλίες «πολύ παραγωγικές» και υπογράμμισε πως «οι ομάδες των δύο πλευρών ανυπομονούν να συναντηθούν ξανά στο μέλλον». Συνέντευξη Τύπου έδωσε και ο ΥΠΕΞ της Βόρειας Κορέας, που υποστήριξε ότι η Πιονγιάνγκ έκανε μια «ρεαλιστική» πρόταση στις ΗΠΑ, ζητώντας μερική άρση κυρώσεων και δηλώνοντας ότι θα σταματήσει την παραγωγή πλουτωνίου και ουρανίου, αποδεχόμενη και επιτήρηση από την αμερικανική πλευρά. Στο μεταξύ, το κρατικό βορειοκορεατικό πρακτορείο KCNA μίλησε για «νέα πρόοδο» που καταγράφηκε στις διμερείς σχέσεις και για μια «εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων», συμπληρώνοντας ότι τα προληπτικά μέτρα που έχουν πάρει και οι δύο πλευρές για την αποκλιμάκωση της έντασης ήταν καταλυτικά για τη θεμελιώδη αλλαγή της καχύποπτης και επιζήμιας σχέσης που συνεχιζόταν εδώ και μερικές δεκαετίες.
Σύνθετο παζάρι
Είναι σαφές ότι οι όροι της «αποπυρηνικοποίησης» της Χερσονήσου και της άρσης των κυρώσεων σε βάρος της Πιονγιάνγκ είναι μέρος ενός ευρύτερου παζαριού που εντείνεται για τον συσχετισμό δυνάμεων σε όλη την Ασία και τον Ειρηνικό. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί – με πρώτους τους Ρώσους- σχολιάζουν ότι η «αποπυρηνικοποίηση» δεν αφορά μόνο το βαλλιστικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, αλλά επιβάλλει και την αναπροσαρμογή της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στη Χερσόνησο, την οποία βέβαια η Ουάσιγκτον δεν διαπραγματεύεται. Να σημειωθεί επιπλέον ότι η ρωσική πλευρά ζητά επίμονα την αναβίωση των «εξαμερών συνομιλιών» για τη Χερσόνησο – που «πάγωσαν» πριν από μια δεκαετία.
Στο βάθος Κίνα
Την ίδια στιγμή, οι εξελίξεις αυτές δεν είναι άσχετες με όσα συμβαίνουν στην περιοχή, ειδικά σε ζώνες «υψηλού κινδύνου» όπως η Νότια Κινεζική Θάλασσα, όπου οι ΗΠΑ έχουν αναβαθμίσει τη στρατιωτική τους παρουσία. Μετά το Ανόι, ο Πομπέο πήγε στις Φιλιππίνες, από όπου δήλωσε ότι «η κατασκευή νησιών και οι στρατιωτικές δραστηριότητες της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα απειλούν την κυριαρχία, την ασφάλεια και τους οικονομικούς πόρους των Φιλιππίνων αλλά και των ΗΠΑ». Τέλος, η πραγματοποίηση της νέας Συνόδου ΗΠΑ – Βόρειας Κορέας στο Βιετνάμ δεν ήταν τυχαία. Η συγκεκριμένη επιλογή σκόπευε να δείξει στη Βόρεια Κορέα το Βιετνάμ, ως εκείνο το πρότυπο ενός μεταρρυθμισμένου σοσιαλιστικού κράτους, μέρους της παγκόσμιας οικονομίας που ευημερεί! Μάλιστα, οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ότι το Βιετνάμ αποτελεί σήμερα «έναν από τους σημαντικότερους διπλωματικούς και οικονομικούς εταίρους των ΗΠΑ στη Νοτιοανατολική Ασία».
