Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 05/06
«Όσοι επιχειρήσουν να μας δαγκώσουν, θα χάσουν τα δόντια τους», ήταν η απάντηση του Πούτιν στις συνεχείς προκλήσεις της Δύσης!
Στα πλάνα του νέου ψυχρού πολέμου κυριαρχούν δυο δόγματα «περικύκλωσης των εχθρών». Για την Κίνα, που έχει πλέον την τιμή να θεωρείται ως ο κύριος αντίπαλος της Δύσης, είναι οι κινεζικές θάλασσες και η Ταϊβάν το κύριο πεδίο. Για τη Ρωσία είναι τα χερσαία της σύνορα και κάποιες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες.
Όμως, αθόρυβα αλλά σταθερά, στο παιχνίδι της «ασφυξίας» μπαίνει και η Μαύρη Θάλασσα, το νότιο υδάτινο σύνορο της Ρωσίας. Εμπόδιο αποτελεί ακόμη η Συνθήκη του Μοντρέ, σύμφωνα με την οποία τα πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων κρατών που διέρχονται τα Στενά πρέπει να έχουν εκτόπισμα μικρότερο από 15.000 τόνους, δεν επιτρέπεται να περάσουν περισσότερα από 9 πολεμικά πλοία μη παρευξείνιων κρατών τη φορά, συνολικής χωρητικότητας που δεν υπερβαίνει τους 30.000 τόνους, και επιτρέπεται να παραμείνουν στη Μαύρη Θάλασσα για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τις 21 μέρες.
Για να δώσουμε μια ιδέα, μια φρεγάτα του ελληνικού ΠΝ έχει εκτόπισμα περίπου 3.500 τόνους, ένα αμερικανικό αεροπλανοφόρο περίπου 100.000 τόνους και ένα πλοίο αμφίβιων επιθέσεων των Αμερικανών περίπου 40.000 τόνους!
Η Τουρκία στο μέσον…
Οι περιορισμοί αυτοί θέτουν εμπόδια στις επιχειρήσεις και στα σχέδια του ΝΑΤΟ. Για τον λόγο αυτό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μετά και την ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία, η προσπάθεια αναθεώρησης ή με διάφορους τρόπους «παράκαμψης» της Συνθήκης του Μοντρέ αποτελεί πάγιο ΝΑΤΟικό στόχο, ώστε να προωθηθούν τα σχέδια περικύκλωσης της Ρωσίας. Στη Σύνοδό του το 2018, το ΝΑΤΟ έδωσε το «σήμα» για την παραπέρα συγκέντρωση δυνάμεων και στη Μαύρη Θάλασσα, μέσα και από τον δίαυλο του Αιγαίου, μιλώντας για «ανάγκη ανανεωμένης εστίασης στη Μαύρη Θάλασσα» και σημειώνοντας στη σχετική διακήρυξη ότι «ορισμένα εναέρια και ναυτικά μέτρα στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου οδήγησαν σε σημαντική αύξηση της παρουσίας και της ναυτικής δραστηριότητας του ΝΑΤΟ στον Εύξεινο Πόντο».
Στο παιχνίδι δεν θα ήταν δυνατό να μην παίζει κυρίαρχο ρόλο η Τουρκία! Ισορροπώντας όπως πάντα μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, επιχειρεί να αξιοποιήσει τη στρατηγική της θέση στα Στενά, ενώ ο Ερντογάν προωθεί -υποτίθεται- το μεγαλεπήβολο σχέδιο της «διώρυγας», που (αν ποτέ ολοκληρωθεί…), μπορεί να ξαναμοιράσει την τράπουλα!
Παραινέσεις…
Μια σειρά από ευρωατλαντικές «δεξαμενές σκέψης», όπως η «Heritage Foundation», σημείωναν «τη σημασία για τη Συμμαχία να επικεντρωθεί σε μια περιοχή που έχει γεωπολιτική σημασία: Στον Εύξεινο Πόντο. Μετά την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία το 2014, η Μαύρη Θάλασσα έχει καταστεί ρωσική λίμνη. Αυτό αποτελεί άμεση απειλή για τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ».
Μιλώντας άλλωστε για τη «Σημασία της Μαύρης Θάλασσας», τόνιζε ότι «πολλοί σημαντικοί αγωγοί πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και καλώδια οπτικών ινών, διασχίζουν τη θάλασσα. Σε όλη την ιστορία της περιοχής, ο Εύξεινος Πόντος έχει αποδειχθεί γεωπολιτικά και οικονομικά σημαντικός. Για τις ΗΠΑ, η στρατηγική σημασία της Μαύρης Θάλασσας απορρέει ουσιαστικά από τις υποχρεώσεις της στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Τρεις από τις έξι χώρες της Μαύρης Θάλασσας (Τουρκία, Βουλγαρία και Ρουμανία) βρίσκονται στο ΝΑΤΟ. Άλλες δύο χώρες (η Ουκρανία και η Γεωργία) συμμετέχουν στο πρόγραμμα «Σύμπραξη για την Ειρήνη» του ΝΑΤΟ (και η Γεωργία είναι επίσημα υποψήφιο κράτος – μέλος του ΝΑΤΟ)»…
