Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 13/11
Ακόμα και οι πιο «ψαγμένοι» από εμάς, περάσαμε «στο ντούκου» την παραχώρηση εν ψυχρώ από το κράτος στους τραπεζίτες, δύο ιστορικών κρατικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων (Αγροτική Τ/Τ). Ήμασταν τότε απασχολημένοι με τη μεγάλη διεθνή κρίση στις ΗΠΑ και στη συνέχεια με τη δική μας, χρέους. Φοβόμασταν μη χάσουμε ακόμα και τα σπίτια μας! Οι τράπεζες μάς έδιναν 50 ευρώ την ημέρα, από τα λεφτά που τους είχαμε εμπιστευτεί για να αβγατίζουν τα κέρδη τους.
Ποιος είχε τότε χρόνο για συναισθηματικές αηδίες; Να πώς τα εξηγεί ο Λένιν: «Τα κρατικά ταμιευτήρια άρχισαν να ανταγωνίζονται τις ιδιωτικές τράπεζες, οι ιδιοκτήτες των οποίων φοβούνταν μήπως τους καταλάβουν εξ απροόπτου. Όμως, από τη μια μεριά οι ίδιοι πάντα οι μεγιστάνες του τραπεζικού κεφαλαίου εξουσιάζουν τα δισ. που οι κάτοχοι τούς εμπιστεύονται. Από την άλλη μεριά, το καπιταλιστικό κρατικό μονοπώλιο δεν είναι παρά μέσο αύξησης των εισοδημάτων των τραπεζιτών, μέσω της δωρεάν παραχώρησης της κρατικής ιδιοκτησίας»! Τόσο απλά!
