Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 08/05
Το «τρενάκι του τρόμου», που επέλεξε ο Τούρκος ηγέτης ως πάγια τακτική του μετά τα πρώτα επιτυχημένα χρόνια του στην εξουσία, μας ήταν γνωστό από τότε. Οι αναμφισβήτητες ηγετικές του ικανότητες έπεισαν πολλούς για την εξασφαλισμένη θέση του στο πάνθεον των μεγάλων ηγετών. Ήταν -ας μην το ξεχνούν κάποιοι – ο πρώτος ξένος ηγέτης που επισκέφτηκε «ο καλός μαύρος πρόεδρος», αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του! Πέταξε επάνω απ’ την Ελλάδα για την Άγκυρα, χωρίς καν έναν σύντομο σταθμό! Πώς αλλάζουν οι καιροί, όμως…
Σήμερα η Ελλάδα μας είναι το πιο καλό παιδί του στρατοπέδου, το πιο υπάκουο, το πιο «καταδεκτικό», ενώ ο Ερντογάν ο αποδιοπομπαίος τράγος. Η μεγαλομανία, η ανύπαρκτη σχέση με την πραγματικότητα, η υπερεκτίμηση της ισχύος του και η περιφρονητική υποτίμηση κάθε αντίπαλου, οδήγησαν τον «Σουλτάνο» στα πρόθυρα της ολοκληρωτικής καταστροφής! Μετά την καταστροφική αποτυχία του στη Συρία, το ένα λάθος ακολουθούσε το άλλο. Αντί να θαμπώσει την εικόνα του Κεμάλ, ο Ερντογάν συγκρίνεται πλέον ευθέως στην ίδια του τη χώρα με τον… Μεντερές, άλλον ένα μεγαλομανή ηγέτη, που όμως κατέληξε στην… κρεμάλα! Ξέραμε ότι η απόσταση του θριάμβου απ’ την καταστροφή είναι ελάχιστη, αλλά στην Τουρκία θα το θυμούνται για καιρό…