Επιμέλεια: Χρήστος Φωτιάδης
Κάθε φορά που μεταβάλλονται οι σταθερές σε κρίσιμα διεθνή ζητήματα, επικρατεί μια εύλογη αβεβαιότητα, που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον πανικό! Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για την Ελλάδα, που είχε καλοσυνηθίσει στην «προστατευτική» αγκαλιά της πανίσχυρης μεταπολεμικής «Αμερικής» και από τη δεκαετία του 1980 της «Ευρώπης των λαών». Το… πανηγύρι για την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ από το παγκόσμιο προσκήνιο είχε πολλούς συμμέτοχους (και) στη χώρα μας, όμως τα προβλή-ματα άρχισαν με το «καλημέρα»! Έκτοτε, η Ελλάδα αναζητά ματαίως τη νέα της ταυτότητα…
«Ζόρικος» γείτονας
Αντίθετα, η Τουρκία άνοιξε με τον Ερντογάνμια νέα σελίδα αναθεωρήσεων του status quo σε ολόκληρη την περιοχή, στηριζόμενη στην όντως εντυπωσιακή οικονομική της αναβάθμιση. Ο μακροχρόνιος ανταρτοπόλεμος με τους Κούρδους κράτησε έτσι κι αλλιώς «ζεστή» την πολεμική της μηχανή, που ενισχύεται με ταχύτατους ρυθμούς, ποσοτικά και ποιοτικά. η αναπάντεχη στενή συνεργασία της με τη Ρωσία σε σειρά ζητημάτων, αποπροσανατόλισε ακόμη περισσότερο την ελληνική και την κυπριακή εξωτερική πολιτική. Όχι ότι είχαν λείψει και προηγουμένως οι σπασμωδικές και αψυχολόγητες ενέργειές μας, κυ-ρίως στη βάση «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Έτσι, το στενότερο σφιχταγκάλιασμα με τις ηΠΑ συνδυάστηκε με τις λεγόμενες «τριμερείς συμμαχίες», με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που τα τελευταία χρόνια έχουν σχεδόν… πολεμικές σχέσεις με την Άγκυρα. Είναι φυσικό ότι αυτές οι ενέργειες δεν βελτιώνουν τις σχέσεις μας με την τελευταία…
«Ενεργειακό» ολίσθημα
Όμως το μεγάλο αγκάθι είναι το «όνειρο του Ελ-ληνισμού», να καταστεί μείζων παίκτης στον ενεργειακό χάρτη της Μεσογείου, και μάλιστα όχι απλά ερήμην, αλλά εναντίον των τουρκικών συμφερόντων! Ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς άρχισαν να ξεδιπλώνουν αυτή τη δήθεν «μεγαλοφυή στρατηγική», την οποία συνέχισε να υπηρετεί με την ίδια συνέπεια και ο Αλέξης Τσίπρας. η συνέχεια εξελίσσεται καθημερινά, επί της οθόνης των απορημένων τηλεθεατών σε Ελλάδα και Κύπρο!
Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τους αναγνώστες μου, αλλά με την καρφίτσα του ωμού ρεαλισμού θα σκάσω τη σαπουνόφουσκα των ανεδαφικών ονειρώξεων. Το λέμε όσο πιο απλά και κατηγορηματικά γίνεται: καμία ενεργειακή συμφωνία δεν πρόκειται να υλοποιηθεί, χωρίς τη συμμε-τοχή της Τουρκίας! Αυτό αφορά πρώτιστα την ταλαίπωρη Κύπρο και δευτερευόντως την Κρήτη! Αυτό το τόσο απλό θεώρημα, μοιάζει να είναι άγνωστο σε όλα τα κόμματα, τους δημοσιογρά-φους, τους «αναλυτές και ειδικούς», που σπα-ζοκεφαλιάζουν με τις καθημερινές αυξανόμενες και ευθείες πλέον απειλές της Τουρκίας, ακόμα και με «νέο 1974»! Το κοινό προσπαθεί να καθησυχαστεί με τις καθημερινές «εθνικές» δηλώσεις του προέδρου Παυλόπουλου, αλλά αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο…
Ξυπνήστε
Είναι καιρός να ξεχάσουμε τα ροζ παραμυθάκια και να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Όσο πιο γρήγορα συμπεριληφθεί η Τουρκία στο ενεργειακό παιχνίδι της Κύπρου, τόσο πιο καλό θα είναι για εμάς το deal! Είναι, άραγε, τόσο δύσκολο να γίνει αυτό κατανοητό και από τις ηγεσίες; Ίσως το «προσφυγικό όπλο» του Ερντογάν να τις βοηθήσει.
