Άρον-άρον… υπόγραψε αυτό
Λένε ότι ο έρωτας, το χρήμα και ο βήχας δεν κρύβονται. Τα δύο πρώτα τα επιβεβαίωσε, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, η προηγούμενη δημοτική διοίκηση στην υπόθεση των διαφημιστικών πινακίδων. Ο… έρωτάς της με τους επιχειρηματίες στον χώρο της υπαίθριας διαφήμισης και το άπλετο χρήμα που «τζιράρεται» στο συγκεκριμένο κύκλωμα την ακολουθούσαν έως τη δύση της θητείας της. Η αποκαλυπτική ιστορία που ακολουθεί είναι ενδεικτική…
Είναι Νοέμβριος του 2006. Ένα μήνα πριν, οι Μαρουσιώτες, απαυδισμένοι από τη 16χρονη θητεία του απελθόντα δημάρχου Παναγιώτη Τζανίκου, έχουν εκλέξει πανηγυρικά για νέο δήμαρχο τον γιατρό Γιώργο Πατούλη. Ο Δήμος διανύει ουσιαστικά περίοδο μετάβασης από την απερχόμενη στην επερχόμενη δημοτική αρχή. Ωστόσο, οι επιτελείς του προηγούμενου «καθεστώτος» αλλού έχουν το μυαλό τους.
Στις 30 Νοεμβρίου 2006, ο δήμαρχος Παναγιώτης Τζανίκος δίνει εντολή στον πρόεδρο της Δημοτικής Επιχείρησης Επικοινωνίας (αρ. πρωτοκόλλου: 659/30-11-06) να προκηρύξει άμεσα διενέργεια πρόχειρου διαγωνισμού για την εξεύρεση πλειοδότη για την εκμετάλλευση 50 θέσεων διαφημιστικών πινακίδων. Η αιτιολογία που πρόβαλε για τον διαγωνισμό είναι… ακαταμάχητη, γι' αυτό και την παραθέτουμε αυτούσια: «Επειδή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 93 παρ.1 του Ν. 3463/06 δεν είναι δυνατή η λήψη από το Δημοτικό Συμβούλιο της απόφασης που προβλέπεται από τις διατάξεις του άρθρου 3 του Ν. 2946/01 περί καθορισμού των θέσεων για τη διενέργεια διαφήμισης, απαγόρευση η οποία διαρκεί έως την 1/1/2007 και επειδή όπως έχει διαπιστωθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου, ήδη η υπ' αρ. 122/03 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έχει παραβιασθεί, αφού ήδη χρησιμοποιούνται 50 θέσεις πλέον των στην ως άνω απόφαση αναφερομένων για τη διενέργεια διαφήμισης με αποτέλεσμα να ζημιώνεται οικονομικά τόσο η Επιχείρηση όσο και ο Δήμος…».
Με άλλα λόγια, ο πρώην δήμαρχος θυμάται ξαφνικά στις 30 Νοεμβρίου ότι υπάρχουν 50 παράνομες διαφημίσεις στο Μαρούσι. Κι αντί να βάλει τα συνεργεία να τις γκρεμίσουν, καλεί τη Δημοτική Επιχείρηση Επικοινωνίας να πραγματοποιήσει διαγωνισμό, για να τις νομιμοποιήσει!
Αλλά υπάρχει και συνέχεια. Οι 85 θέσεις διαφημιστικών πινακίδων που προβλέπονται στην 122/03 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου είναι κι αυτές παράνομες, αφού -όπως ομολογεί ο κ. Τζανίκος στο ίδιο έγγραφο- η διάρκεια μίσθωσής τους είχε λήξει από τις 14/10/2006 (παραμονή πρώτου γύρου δημοτικών εκλογών). Ωστόσο, και για τις συμβάσεις αυτών των πινακίδων, ο απελθών είχε λύση: «να παραταθεί (όπως προβλέπεται στο άρθρο 6 της σύμβασης) έως τη λήψη της ανωτέρω απόφασης του Δ.Σ. περί έγκρισης των θέσεων».
Διαγωνισμός-εξπρές
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Δημοτική Επιχείρηση Επικοινωνίας έσπευσε να ικανοποιήσει την εντολή της προϊσταμένης αρχής. Στις 6 Δεκεμβρίου 2006, με το υπ' αρ. πρωτ. 416 έγγραφό της, το οποίο υπογράφει από τη θέση του αντιπροέδρου της ΔΕΕΔΑ ο κ. Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, προσκαλεί τους επιχειρηματίες του χώρου να εκδηλώσουν το ενδιαφέρον τους για την τοποθέτηση διαφημιστικών πλαισίων.
Μάλιστα, επειδή ο χρόνος… πιέζει, στο ίδιο έγγραφο αναφέρεται ότι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να έχουν καταθέσει τους πλήρεις φακέλους, καθώς και την οικονομική προσφορά τους (η οποία θα συνοδεύεται από εγγυητική επιστολή συμμετοχής ύψους 20.000 ευρώ και διάρκειας έξι μηνών) το αργότερο μέχρι την Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2006. Δηλαδή, σε διάστημα μόλις έξι ημερών…
Νικήτρια η Master
Οκτώ ημέρες αργότερα -και συγκεκριμένα στις 20 Δεκεμβρίου 2006- η ΔΕΕΔΑ, με εκπρόσωπο τον κ. K. Ιωαννίδη, υπογράφει ιδιωτικό συμφωνητικό με τη Master Advertising (σε παράνομη πινακίδα της εταιρείας είχε σκοτωθεί ο συμπολίτης μας Γιάννης Σταυρουλάκης), η οποία προφανώς επιλέχθηκε στο πλαίσιο του προαναφερόμενου διαγωνισμού. Με βάση, λοιπόν, το συμφωνητικό αυτό, η Δημοτική Επιχείρηση Επικοινωνίας εκμισθώνει στη Master 34 κοινόχρηστους χώρους κατηγορίας Τομέα Α και 16 κοινόχρηστους χώρους κατηγορίας Τομέα Β, όπου η εταιρεία αποκτά το δικαίωμα να τοποθετήσει κατά ανώτατο όριο 700 διαφημιστικές μονάδες.
Η διάρκεια της σύμβασης είναι πενταετής, με δυνατότητα παράτασης τριών ετών, το δε συνολικό μίσθωμα ανά έτος (χωρίς τον ΦΠΑ) ανέρχεται σε 218.092 ευρώ, σταθερό την πρώτη τριετία και αναπροσαρμοζόμενο κατά 3% τον 4ο και 5ο χρόνο. Με άλλα λόγια, συνολικά για την πενταετία, η ΔΕΕΔΑ θα εισπράξει από τη συγκεκριμένη σύμβαση το ποσό του 1.313.219,16 ευρώ.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η Master, σύμφωνα με τη σύμβαση, έχει ήδη καταβάλει με την υπογραφή 110.355 ευρώ (εγγυητική επιστολή της Εθνικής Τράπεζας, με ημερομηνία εκδόσεως 21/12/2006), ενώ στις 30/6/2007 ήταν να δώσει στη ΔΕΕΔΑ άλλα 75.000 ευρώ, ως πρώτη καταβολή. Τα χρήματα αυτά εισπράχθηκαν από τη νέα δημοτική αρχή, αλλά μετά τον θόρυβο που προκάλεσε ο κ. Μανώλης Σταυρουλάκης, πραγματοποιήθηκε έκτακτο διοικητικό συμβούλιο της Δημοτικής Επιχείρησης Επικοινωνίας, όπου αποφασίστηκε να επιστραφούν οι σχετικές επιταγές, οι οποίες «από λάθος είχαν εισπραχθεί»!
Πρώτα οι υπογραφές, μετά οι εγκρίσεις
Είναι πράγματι πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι η προηγούμενη δημοτική αρχή προχώρησε στην υπογραφή της σύμβασης, χωρίς να έχει λάβει την έγκριση του Δημοτικού Συμβουλίου. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στο σχετικό συμφωνητικό, αυτό θα γίνει στη συνέχεια (στο απροσδιόριστο μέλλον;), ενώ εάν υπάρξει τροποποίηση ή μη έγκριση κάποιων θέσεων, αυτές είτε θα αντικατασταθούν από κάποιες άλλες, αντίστοιχης εμπορικής αξίας -εφόσον συμφωνήσει η μισθώτρια- είτε θα αφαιρεθούν από τη σύμβαση. Ωστόσο, πουθενά δεν υπάρχει πρόβλεψη τι θα γίνει, εάν το Δημοτικό Συμβούλιο απορρίψει το σύνολο των προτεινόμενων χώρων ή την ίδια τη σύμβαση. Τόση σιγουριά είχε ο κ. Τζανίκος ότι η νέα δημοτική αρχή θα συμφωνούσε με την πρωτοβουλία του ή είχε εξασφαλίσει, εκ των προτέρων, τη συναίνεση κάποιων; Θα είχε ενδιαφέρον να απαντήσει κάποιος σε αυτά τα ερωτήματα κι, ενδεχομένως, καταλληλότερος να είναι ο κ. K. Iωαννίδης.
Αποποιείται των ευθυνών
Το σημείο, ωστόσο, της σύμβασης που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι αυτό που αναφέρεται στο ποιος έχει την ευθύνη για την πρόκληση τυχόν ζημιάς ή δυστυχήματος. Το ιδιωτικό συμφωνητικό αναφέρει συγκεκριμένα:
«Η μισθώτρια θα είναι αποκλειστικά υπεύθυνη, αστικά και ποινικά, έναντι παντός τρίτου ή και της ΔΕΕΔΑ για κάθε φθορά, ζημιά και βλάβη πραγμάτων ή θάνατο προσώπων, που τυχόν προκληθεί από την εγκατάσταση, εκμετάλλευση και λειτουργία των διαφημιστικών μέσων που τοποθετεί αυτή, σύμφωνα με την παρούσα, επί των παραχωρουμένων κατά χρήση κοινοχρήστων χώρων, ανεξάρτητα από την υπαιτιότητά της κατά την πρόκληση της ζημιάς ή βλάβης».
Δεν θα υπεισέλθουμε στο νομικό τμήμα της υπόθεσης, δηλαδή στο κατά πόσο ο Δήμος μπορεί να μεταθέσει τις δικές του ευθύνες για την τυχόν πρόκληση ατυχήματος από τις διαφημιστικές πινακίδες στη μισθώτρια εταιρεία, γιατί αυτό θα πρέπει να απασχολήσει τις αρμόδιες αρχές. Αναρωτιόμαστε, όμως (στη σύμβαση δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη), τι θα γίνει στην περίπτωση που η μισθώτρια εταιρεία τοποθετήσει σε μη εγκεκριμένο χώρο κάποια διαφημιστική πινακίδα. Και απλώς παραθέτουμε απόσπασμα της απόφασης (αριθμός 909/2007) του Συμβουλίου της Επικρατείας επί αιτήματος του δικηγόρου Αθανασίου Τσιώκου-Πλαπούτα (είχε κι αυτός ανάλογη τραγική εμπειρία με αυτήν του κ. Μανώλη Σταυρουλάκη): «Ο δήμος ή η κοινότητα στην περιφέρεια του οποίου έγινε παράβαση κατά τη διενέργεια των πράξεων του νόμου αυτού (σ.σ.: Ν. 2130/1993) είναι υπόχρεος και αρμόδιος για την επαναφορά των πραγμάτων στην προηγούμενη κατάσταση, ανεξάρτητα αν η πράξη ή διαφήμιση έγινε σε χώρους που ανήκουν στο Δημόσιο, στον ΟΤΑ ή σε ιδιώτες».
Έχει συνειδητοποιήσει, άραγε, η νέα δημοτική αρχή, αλλά και το σύνολο των δημοτικών συμβούλων της πόλης, τις ευθύνες που τους αναλογούν στο συγκεκριμένο θέμα; Και αν ναι, πώς σκοπεύουν να ενεργήσουν;
