Δανάη Σταματοπούλου - Αναστασία Τζελέπη: «Το θέατρο είναι τρόπος ζωής αλλά και… μαθηματικά»

Μαρία Κάλλας: γεννημένη ως Μαρία Άννα Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου ήταν κορυφαία Ελληνοαμερικανίδα υψίφωνος και η πλέον γνωστή παγκοσμίως ντίβα της όπερας. Μέριλιν Μονρόε: γεννημένη ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, που απασχόλησε ιδιαίτερα με την προσωπική της ζωή τη δεκαετία του ‘50. Οι δυο γυναίκες, οι οποίες φαινομενικά δεν είχαν τίποτα κοινό μεταξύ τους, έτυχε να συναντηθούν για μια και μοναδική φορά από κοντά. Κι αυτό έγινε στις 19 Μαΐου του 1962, στα γενέθλια του Τζον Κένεντι στο Madisson Square Garden της Νέας Υόρκης. Το τι ειπώθηκε σε εκείνη τη συνάντηση κανείς δεν γνωρίζει.

Κανείς εκτός από την ευφάνταστη πένα της Αναστασίας Τζελέπη και της Δανάης Σταματοπούλου. Οι δυο νεαρές ηθοποιοί με τη βοήθεια της σκηνοθετικής επιμέλειας του Κωνσταντίνου Μπιμπή και της Άρτεμιδος Γρύμπλα υποδύονται μαεστρικά δυο από τις μεγαλύτερες σταρ του 20ού αιώνα. Με σύμμαχο τη μυθοπλασία και τη φαντασία, Κάλλας και Μονρόε αποκαλύπτουν μύχιες σκέψεις, προχωρούν σε πολύ προσωπικές εξομολογήσεις και μοιράζονται μυστικά πολύ καλά κρυμμένα που θυμίζουν «κρυμμένους σκελετούς στην ντουλάπα». Η Δανάη και η Αναστασία λίγο πριν ανέβουν στη σκηνή του θεάτρου «Άλφα» (πρεμιέρα στις 2 Οκτωβρίου και για δέκα μόνο παραστάσεις) βρέθηκαν στα γραφεία της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ και μας μίλησαν για τις αγωνίες και τα όνειρά τους ως φερέλπιδες ηθοποιοί στην Ελλάδα της κρίσης.

Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης

Πώς προέκυψε η ιδέα της παράστασης;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Με την Δανάη είμαστε συμφοιτήτριες στη δραματική σχολή «Ίασμος». Μετά από τη διάκρισή μας στο Duet Yourself Festival, μας έγινε η πρόταση από το θέατρο «Άλφα» να γράψουμε ένα έργο για να παιχτεί στον χώρο του φουαγιέ. Είχαμε κάποιες ιδέες αλλά δεν μπορούσαμε να καταλήξουμε κάπου. Βγήκαμε για ποτό για να το συζητήσουμε και εκεί η Δανάη έριξε την ιδέα. Γελάσαμε και είπαμε «γιατί όχι»;

ΔΑΝΑΗ: Αρχικά είχαμε γράψει ένα άλλο έργο βασισμένο στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, το «Πενθέα Κάθαρσις» και το προτείναμε. Για πρακτικούς λόγους μάς αντιπρότειναν κάτι που να μπορεί να παιχτεί στον χώρο του φουαγιέ.

Πώς αποφασίσατε να προσεγγίσετε τον ρόλο σας;  

ΔΑΝΑΗ: Η οδηγία που πήρα από τους σκηνοθέτες μας Άρτεμις Γρύμπλα και  Κωνσταντίνο Μπιμπή ήταν να  προσεγγίσω τον ρόλο σωματικά. Βέβαια, η πιο σημαντική οδηγία ήταν το … «ψυχραιμία» και το να παίζω με πολύ μεγάλο βαθμό «κύρους» όπως λέει ένας θεατρικός όρος.  Επίσης, μελέτησα συνεντεύξεις, άρθρα και βιβλία που υπήρχαν για τη ζωή της Κάλλας.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Είχα κι εγώ  υποπέσει στην λάθος εικόνα που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι για την Μέριλιν. Μιλάμε για μια παρεξηγημένη  προσωπικότητα. Η Μονρόε δεν ήταν απλώς  όμορφη και ερωτεύσιμη αλλά και πάρα πολύ έξυπνη . Δεν παύει όμως να είναι ένα διαχρονικό sex-symbol, κάτι που εγώ που στα 22 μου και ούσα μελαχρινή δεν μπορούσα να υποστηρίξω. Οπότε, αρχικά πρώτα έπρεπε να πλησιάσω την εικόνα της, ώστε ο θεατής να βλέπει την Μέριλιν επί σκηνής για να μπορέσω στη συνέχεια να την αποδομήσω, καθώς   στο έργο μας επιλέγουμε να μιλήσουν οι γυναίκες πίσω από τους τίτλους και τα κλισέ.  Κάτι σημαντικό που αφορά και τους δυο ρόλους είναι το γεγονός ότι επειδή η ζωή και των δυο γυναικών ήταν απολύτως «εκτεθειμένη» στα media, επιλέξαμε να κινούμαστε επί σκηνής σαν να υπάρχει μονίμως ένας αόρατος φωτογράφος και να μας τραβάει φωτογραφίες.

Τι λένε οι δυο γυναίκες μεταξύ τους όταν συναντιούνται;

ΔΑΝΑΗ: Τα πάντα! Φτάνουν στο σημείο να τα πουν όλα. Μιλάνε για άνδρες και για κάποια πρόσωπα που συνδέονται με τις ζωές τους. Αναφέρονται σε ζητήματα ψυχής, για πράγματα που τις έχουν πληγώσει, θίγουν τη σχέση τους με την δημοσιότητα, με την μητρότητα και την γυναικεία φύση. Αν και εξ όψεως είναι εκ διαμέτρου αντίθετες, η Μαρία και η Μέριλιν συγκλίνουν και τελικά μοιάζουν πάρα πολύ.

Tι συμπεράσματα βγάλατε μελετώντας την βιογραφία της σταρ που υποδύεστε;  

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ:  Η Μέριλιν αν και ήταν όμορφη και έξυπνη, βίωνε την απόλυτη μοναξιά.  Νομίζω ότι αυτή η μοναξιά είναι αυτή που την οδήγησε στο  τέλος της.

ΔΑΝΑΗ: Και η  Κάλλας είχε ζητήματα με την μοναξιά της. Ήταν ένα άτομο προγραμματισμένο, αφοσιωμένο στη δουλειά του. Εισέπραττε ότι και η ίδια η μητέρα της δεν την αγαπούσε. Αν κάτι ενώνει τις  δυο γυναίκες είναι ότι ήθελαν να αγαπηθούν.  Ήταν δυο πλάσματα που στερήθηκαν την αγάπη. Ποτέ δεν αγαπήθηκαν στο βαθμό που το είχαν ανάγκη και τους άξιζε.

Τι αντιδράσεις εισπράξατε από το κοινό πέρυσι;

ΔΑΝΑΗ: Από τον κόσμο εισπράξαμε πολύ θετικές αντιδράσεις. Αγκάλιασε την παράσταση και τα σχόλιά του μας βοήθησαν πολύ. Το κοινό είναι ενεργό κομμάτι της παράστασης καθώς υπάρχει αλληλεπίδραση.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Ήταν δύσκολη η «συνθήκη» να παίζεις σε ένα φουαγιέ όπως παιζόταν η παράσταση πέρυσι με τον κόσμο σε απόσταση αναπνοής. Ήταν σαν να συμμετέχουμε σε ένα fashion show, σαν να κάνουμε πασαρέλα. Φέτος η παράσταση θα παίζεται στην κεντρική σκηνή, με το κοινό να ανεβαίνει πάνω στη σκηνή μαζί μας. Όποιος έρθει να μας δει, θα καταλάβει τι εννοούμε.

Πώς βρεθήκατε και πως «δέσατε» οι δυο σας;

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Με τη Δανάη είμαστε μαζί από το πρώτο έτος της σχολής. Κάναμε παρέα αλλά δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε για εργασίες. Στο τρίτο έτος σε ένα μάθημα που γινόταν βράδυ Παρασκευής και ενώ μέσα στην αίθουσα ήμασταν μόλις 4 σπουδαστές, ο καθηγητής μάς έδωσε να διαβάσουμε τις «Βάκχες» του Ευριπίδη. Εγώ τον Πενθέα και η Δανάη τον Διόνυσο. Όπως διαβάζαμε, κοιταχτήκαμε και είπαμε «αυτό θα το κάνουμε». Έτσι δημιουργήθηκε το έργο «Πενθέας Κάθαρσις», το οποίο ανεβάσαμε για κάποιες παραστάσεις και σκοπεύουμε να επαναλάβουμε.

Γιατί ονομάσατε την ομάδα σας «Dots»;

ΔΑΝΑΗ: Εγώ έχω σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Κλασικές Σπουδές και η Αναστασία Μηχανική Διοίκηση και Τεχνολογία. Προσπαθήσαμε, λοιπόν, να συλλέξουμε όσες περισσότερες πληροφορίες γνωρίζουμε από το γνωστικό μας αντικείμενο για να τις εντάξουμε στην παράσταση. Θέλαμε να διατηρήσουμε στον Διόνυσο τα στοιχεία με τα οποία τον μάθαμε και τον Πενθέα να τον παρουσιάσουμε κυνικό και ηγέτη.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Μέσα στο έργο επαναλαμβανόταν η φράση «5 κουκίδες» . Έτσι αποφασίσαμε να βαπτιστούμε «κουκίδες», αλλά στα αγγλικά – «Dots» δηλαδή.

Αν η Μονρόε και η Κάλλας πήγαιναν στην ίδια σχολή, όπως εσείς, θα έκαναν παρέα;

ΔΑΝΑΗ: Θα ανήκαν στην κατηγορία των γυναικών που στην αρχή της γνωριμίας τους μισιούνται και γίνονται φίλες μετά από χρόνια.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Θα εκτιμούσαν η μια την άλλη. Αλλά δεν θα το παραδέχονταν.

Οι σπουδές πέραν της υποκριτικής 

Ασχοληθήκατε με άλλα γνωστικά πεδία εξίσου ενδιαφέροντα με την υποκριτική. Να υποθέσω ότι η αγάπη σας για το θέατρο επικράτησε;

ΔΑΝΑΗ: Η υποκριτική ήταν το πάθος μου από τα χρόνια του σχολείου κιόλας. Μόλις αποφοίτησα άφησα το πάθος στο πίσω μέρος του μυαλού μου και πήγα στην Γλασκώβη για τις σπουδές μου. Με ενδιέφεραν πολύ οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις και σκεφτόμουν να ακολουθήσω πορεία στο Διπλωματικό Σώμα ή να ασχοληθώ με ΜΚΟ. Το πάθος μου για το θέατρο, όμως ήταν πάντα εκεί. Δοκίμασα και στη Σκωτία να σπουδάσω υποκριτική, μιας και τα αγγλικά λόγω υπηκοότητας είναι η μητρική μου γλώσσα αλλά αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα και να σπουδάσω εδώ. Οι σπουδές μου στις Πολιτικές Επιστήμες , πάντως, με βοήθησαν στην έρευνα και στην ανάπτυξη μιας κριτικής ικανότητας.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Από το σχολείο είχα αναπτύξει μια ιδιαίτερη αγάπη για τα Μαθηματικά και την Φυσική. Παράλληλα από την Γ΄ Δημοτικού ασχολιόμουν με την υποκριτική παίρνοντας μέρος σε σχολικά και εξωσχολικά θεατρικά εργαστήρια. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου να το κάνω επαγγελματικά. Μόλις πέρασα στο Πανεπιστήμιο και ενώ μου άρεσε η σχολή μου, διαπίστωσα ότι δεν ήθελα μόνο αυτό. Έτσι, ξεκίνησα να σπουδάζω παράλληλα και σκοπεύω να πάρω και τα δυο πτυχία.

Τι είναι για εσάς το θέατρο;

ΔΑΝΑΗ: Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου πέρα από το θέατρο. Δεν μπορώ να λειτουργήσω αλλού. Γι’ αυτό και το ψάχνω σε όλους τους τομείς. Συγγραφή, υποκριτική, σκηνοθεσία, μεταφράσεις… Το θέατρο, λοιπόν, είναι για μένα τρόπος ζωής.

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ: Κάποια στιγμή στη σχολή συνειδητοποίησα ότι το θέατρο δεν είναι μόνο συναίσθημα, αλλά ανήκει και στις Τέχνες που συνδέονται με τα μαθηματικά. Αυτό μου άνοιξε έναν τεράστιο καινούργιο κόσμο, στον οποίο υπήρχα και ένιωθα πολύ ασφαλής. Γι’ αυτό το αγαπάω. Γιατί νιώθω ασφαλής μέσα σ’ αυτό.

ΔΑΝΑΗ: Το θέατρο είναι και πρωταθλητισμός. Δεν γίνεται να μπεις σ’ αυτόν τον στίβο και να μην είσαι σίγουρος ότι θα τερματίσεις.

INFO

«Όταν η Κάλλας συνάντησε τη Μονρόε» στο Θέατρο Άλφα, Πατησίων 37, www.alfaidea.gr

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη για 10 μόνο παραστάσεις – Από Τετάρτη 02 Οκτωβρίου.

Συγγραφή Κειμένου – Ερμηνεία: Σταματοπούλου Δανάη, Τζελέπη Αναστασία.
Σκηνοθετική Επιμέλεια: Άρτεμις Γρύμπλα, Κωνσταντίνος Μπιμπής.
Βοηθός Σκηνοθέτη: Χρήστος Τζιάτζιος / Φώτα: Στέλιος Πλασκασοβίτης
Φωτογραφίες: Σοφοκλής Μπιμπής
Διάρκεια: 70 λεπτά
Τιμή εισιτηρίου: 8 ευρώ (προπώληση), 10 ευρώ (ταμείο), 8 ευρώ (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, μαθητικό)

Χορηγός επικοινωνίας: ΑΜΑΡΥΣΙΑ.