Έχει την τύχη να συμμετέχει σε δυο από τις πιο δυνατές ερμηνευτικά παραστάσεις της φετινής περιόδου. Μιλάμε για τον «Πατέρα» – το κλασικό αριστούργημα τουΣτρίντμπεργκ που διασκεύασε και επεξεργάστηκε δραματουργικά ο Βασίλης Μπισμπίκηςκαι παίζεται στο θέατρο «Αποθήκη» – και τον αντιπολεμικό μονόλογο «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του»που θα παίζεται μέχρι τις 11 Φεβρουαρίου στο«Επί Κολωνώ» θέατρο.
Ο Τάσος Ιορδανίδης, αν και μόλις 38 ετών ,γνωρίζει το θέατρο από την καλή και… από την ανάποδη, αφού για έξι χρόνια υπήρξε καλλιτεχνικός διευθυντής μεγάλης αθηναϊκής σκηνής. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ μιλάει μεταξύ άλλων για την Τέχνη του, τον άνθρωπο της ζωής του που δεν είναι άλλη από τη σύντροφό του,Θάλεια Ματίκα και τον αγαπημένο του Παναθηναϊκό.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Το έργο «Ο πατέρας» έχει μεγάλη σκηνική ένταση. Η αποφόρτιση είναι εύκολη μετά από αυτήν την κατάθεση ψυχής;
Η αλήθεια είναι ότι χρειάζομαι χρόνο για να αποφορτιστώ ψυχολογικά, πνευματικά και σωματικά και να επανέλθουν οι φυσιολογικοί παλμοί. Με τον καιρό, βέβαια, εξοικειώνομαι…
Οι πρόβες για το έργο κράτησαν πέντε μήνες. Γιατί τόσο πολύ;
Το θεατρικό μας εγχείρημα φέρει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Βασίλη Μπισμπίκη. Πρόκειται για έναν πανάξιο καλλιτέχνη, ο οποίος είναι τελειομανής. Για να μπούμε στον κώδικα της σκηνοθετικής του γραμμής χρειαζόταν γερή προπόνηση. Δεν σου κρύβω ότι ήταν μια επίπονη διαδικασία. Ευτυχώς, βλέπουμε ότι το έργο έχει βρει την ανταπόκριση που του άξιζε και χαιρόμαστε πολύ γι’ αυτό.
Με ποιο τρόπο προσεγγίζεις τον ρόλο σου – πάντα σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη;
Ο Βασίλης είναι υπέρμαχος του ακραίου ρεαλισμού. Ένα είδος που κατά την προσωπική μου άποψη έφερε μια τομή απαραίτητη στο ελληνικό θέατρο. Ψάξαμε, λοιπόν, την αλήθεια του ήρωα, σε συνάρτηση πάντα με όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα του έργου.
Βλέπουμε ένα ζευγάρι που βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή της κοινής του ζωής. Μιλάμε για μια πραγματική μάχη των δυο φύλων επί σκηνής. Υπάρχουν νικητές και ηττημένοι σ’ αυτή τη μάχη;
Ενδεχομένως να τους βλέπουμε απλά σε μια πάρα πολύ κακή ημέρα, που τυγχάνει να είναι παραμονή Πρωτοχρονιάς. Σίγουρα είναι ένα ζευγάρι που αγαπιέται, κάτι που αποδεικνύεται τόσο στο τέλος του έργου όσο και κατά τη διάρκεια της παράστασης. Φυσικά, σ’ αυτή τη μάχη -όπως και σε κάθε μάχη – υπάρχουν μόνο ηττημένοι.
Η σκηνοθετική ματιά έχει τη λογική «ας το πάρουμε αλλιώς». Πολλά πράγματα στη σύγχρονη κοινωνία τα έχουμε υπερτιμήσει, θα έλεγα θεοποιήσει. Αυτήν την υλιστική πραγματικότητα προσπαθεί να καυτηριάσει η παράστασή μας. Η αλήθεια είναι αλλού. Η ζωή είναι αλλού. Ο άνθρωπος είναι προορισμένος μόνο για να αγαπά, να δημιουργεί και να συνεργάζεται και όχι για να μάχεται.
Τι κοινό έχει η παράσταση με το ομώνυμο έργο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ;
Η θεματολογία και η δομή της εξέλιξης της ιστορίας είναι κοινή. Οι αναγωγές που έχει κάνει ο Βασίλης στη μεταγραφή του (όπως είναι ο σωστός όρος και όχι «διασκευή») φέρνουν την εξέλιξη του έργου στην Ελλάδα του σήμερα, ενώ το έργο του Στρίντμπεργκ διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στη Σουηδία. Το έργο του, μάλιστα, είναι αυτοβιογραφικό και αναφέρεται σε όσα είχε βιώσει με την τέταρτη γυναίκα του. Σε αντίθεση με το έργο του Στρίντμπεργκ, στο έργο του Βασίλη η ηρωίδα βρίσκει το δίκιο της.
Δευτέρες και Τρίτες σε βρίσκουμε στο «Επί Κολωνώ» στον αντιπολεμικό μονόλογο «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του», ο οποίος είναι εμπνευσμένος από το ομώνυμο βιβλίο του Ντάλτον Τράμπο και τον οποίο είχες ερμηνεύσει ξανά πριν από 15 χρόνια. Πώς είναι να επιστρέφεις στον ίδιο ρόλο;
Το έργο παίρνει συνεχώς παρατάσεις, καθώς φαίνεται ότι έχει αγγίξει κάποιες ευαίσθητες χορδές του κόσμου. Ο συγκεκριμένος ήταν ο πρώτος ρόλος που ερμήνευσα σε επαγγελματικό επίπεδο όταν βγήκα από τη δραματική σχολή πριν από 15 χρόνια. Υπάρχουν αρκετές διαφορές ανάμεσα στην παράσταση του τότε και του τώρα. Το σκηνοθετικό πλαίσιο και η διασκευή διαφέρουν. Όσον αφορά την υποκριτική προσέγγιση από πλευράς μου, μπορώ να διακρίνω διαφορές, καθώς όσο μεγαλώνουμε αποκτούμε άλλες διαδικασίες. Οι σκέψεις, τα όνειρά μας, η ματιά μας διαφέρουν…
Νιώθεις ότι έχεις ωριμάσει υποκριτικά;
Φαντάζομαι πως έχω ωριμάσει. Τόσο κάτω από τη σκηνή όσο και επί σκηνής.
Πώς θα περιέγραφες τον ήρωα τον οποίο υποδύεσαι;
Ο Τζόνι είναι ένας στρατιώτης που επιστρέφει από τα χαρακώματα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και συνειδητοποιεί ότι το μόνο πράγμα που βρίσκεται σε λειτουργία είναι ο εγκέφαλός του, καθώς έχει παραμείνει φυτό. Μιλάμε για έναν άνθρωπο – σύμβολο, ο οποίος αντιστέκεται σθεναρά απέναντι στην μεγαλύτερη παράνοια – κτηνωδία του ανθρώπινου είδους, που δεν είναι άλλη από την ανθρώπινη σύρραξη.
Το θέατρο υπάρχει για να θέτει ερωτήματα ή να δίνει απαντήσεις;
Μια παράσταση μπορεί να κάνει και τα δυο. Το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός γιατί βρίσκεται σε πλήρη εξάρτηση από το κοινό. Εξαρτάται, λοιπόν, από το τι θα προσλάβει και τι θα εισπράξει το κοινό.
Για έξι χρόνια είχες αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου «Άνεσις». Τι κρατάς και τι πετάς απ’ αυτή την εμπειρία;
Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία που με έκανε «πλουσιότερο» – και δεν εννοώ οικονομικά. Όσο καιρό ήμουν στο «Άνεσις» θεωρώ ότι ανέβηκαν μόνο επιτυχημένες παραστάσεις – τόσο καλλιτεχνικά όσο και εμπορικά – και δόθηκε μια σαφής ταυτότητα στον χώρο. Θεώρησα, όμως, ότι έπρεπε να κάνω και ένα βήμα παραπέρα. Και αυτό ήταν να βγω στην ελεύθερη αγορά δουλεύοντας αμιγώς ως ηθοποιός και όχι έχοντας στο νου μου την αγωνία του ταμείου.
Έχεις συνεργαστεί με σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος και ο Λεβάν Τσουλάτζε. Αυτές οι συνεργασίες θα έλεγες ότι καθόρισαν την πορεία σου, ότι σε διαμόρφωσαν καλλιτεχνικά;
Έχω την τύχη να έχω συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς ανθρώπους και καλλιτέχνες. Από την όποια συνάντηση έχεις πάντα κάτι να αποκομίσεις. Ειδικά όταν μιλάμε για ονόματα τέτοιου βεληνεκούς, όπως αυτά που ανέφερες, μετά τη συνεργασία βάζεις στη φαρέτρα σου «σκηνικές οβίδες», για να μιλήσω με όρους…
πολεμικούς όπως το έργο του Ντάλτον Τράμπο.
Έχεις συνεργαστεί αρκετές φορές επί σκηνής με τη σύζυγό σου, Θάλεια Ματίκα. Πώς θα περιέγραφες τη συνεργασία σας;
Η Θάλεια πέρα από εξαιρετική καλλιτέχνης είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου. Έχει διαμορφώσει τη σκέψη μου σε μεγάλο βαθμό, γιατί βρεθήκαμε μαζί από νεαρή ηλικία. Είναι η υπαρκτή φωνή της συνείδησής μου και ένας άνθρωπος που θαυμάζω για τη συνολική στάση ζωής του και για την αξιοπρέπειά του. Είναι ένας «καθαρός» άνθρωπος και αυτό λειτουργεί έως και θεραπευτικά σε εμένα.
Έχει τύχει να διαφωνήσετε σε καλλιτεχνικό επίπεδο;
Στη δουλειά υπάρχουν διαφωνίες και εντάσεις. Είναι όμως πάντα εποικοδομητικές, γιατί ο ένας φροντίζει για το καλό του άλλου.
Έχεις δυο παιδιά, πρωταγωνιστείς σε δυο θεατρικές δουλειές. Νιώθεις ότι διαχειρίζεσαι σωστά τον χρόνο σου;
Θεωρώ πως ναι. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι αμείλικτοι, όμως όταν υπάρχουν παιδιά βάζεις σε πρώτο πλάνο την οικογένεια. Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ευθύνη αλλά και η καλύτερη ψυχοθεραπεία για έναν άνθρωπο.
Τι συμβουλές δίνεις στα παιδιά σου;
Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές. Το μόνο που τους λέω είναι να είναι ελεύθερα πνεύματα, να αγαπάνε και να σέβονται τους συνανθρώπους τους και να έχουν πάντα στο μυαλό τους ότι μόνο εάν απλώσεις το χέρι στον διπλανό σου μπορεί να γίνει κάτι καλό για την κοινωνία.
Η αγάπη για τον Παναθηναΐκό και το PAO ALIVE
Είναι γνωστό ότι είσαι οπαδός του Παναθηναϊκού. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, μάλιστα, προσέφερες το 50% των εσόδων της παράστασης «Ο Τζόνι πήρε το όπλο του» για τους σκοπούς του PAO Alive. Ποιος είχε την ιδέα;
Ήταν δική μου ιδέα. Με την ιδιότητα του φιλάθλου αγαπάω πολύ την ομάδα και πήρα την πρωτοβουλία να βοηθήσω. Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κανείς άλλος που να ασχολείται εμπράκτως με τον Παναθηναϊκό όσο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Βρίσκω πολύ σωστή την προσπάθεια του PAO Alive. Θεωρώ αδιανόητο η μεγάλη ομάδα της πρωτεύουσας να μην έχει το δικό της γήπεδο. Δυστυχώς, αυτά μόνο στη γραφειοκρατική Ελλάδα γίνονται. Αν θέλουμε να δούμε μια ομάδα ισχυρή σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια που γίνεται για το καλό του Σωματείου.
Δείτε: Η Αμαρυσία σας πάει θέατρο! Μπείτε στη σελίδα μας στο facebook και δηλώστε συμμετοχή.
INFO:
«Ο Τζόνι πήρε το όπλο του» στο θέατρο Επί Κολωνώ
Συντελεστές
Θεατρική διασκευή – απόδοση κειμένου: Σοφία Αδαμίδου
Σκηνοθεσία: Θάλεια Ματίκα
Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης
Σκηνογραφία – Κοστούμι: Ηλένια Δουλαδήρη
Μουσική: Τάσος Σωτηράκης
Τον Τζο ερμηνεύει ο Τάσος Ιορδανίδης
INFO
Επί Κολωνώ – Κεντρική Σκηνή: Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94
Τηλέφωνο: 210 5138067, Site: www.epikolono.gr
Έναρξη παραστάσεων: Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Δευτέρα & Τρίτη στις 9:00μ.μ
Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 13 ευρώ, Φοιτητικό/Ανέργων/Άνω των 65: 10 ευρώ
Έως 30/9 τιμή προπώλησης 8 ευρώ.
«Πατέρας» σε σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη στο θέατρο Αποθήκη
Συντελεστές:
Διασκευή – Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Βασίλης Μπισμπίκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Φωτισμοί: Βασίλης Μπισμπίκης
Επιμέλεια Κίνησης: Αγγέλα Πατσέλη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Διονύσης Κοκκοτάκης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Παραγωγή: Αθηναϊκά Θέατρα
INFO:
Θέατρο Αποθήκη: Σαρρή 40, Ψυρρή – Τηλέφωνο: 210.3253153
Ημέρες – ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη & Κυριακή: 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 21:00
Σάββατο απογευματινή: 18:00
Διάρκεια Παράστασης: 90 λεπτά
Εισιτήρια: Από 15 ευρώ
Αγορά Εισιτηρίων Viva.gr.
Η Αμαρυσία είναι παντού! Ακολουθήστε μας στα social media για να μαθαίνετε ότι συμβαίνει στα Βόρεια Προάστια! #Follow για να βλέπετε όλες τις εξελίξεις!
Twitter: https://twitter.com/
Instagram: https://www.instagram.com/
Facebook: https://www.facebook.com/