Στο ανακαινισμένο θέατρο «Coronet» μας ταξιδεύει στις αθώες δεκαετίες του ’60 και του ’70. Σε λίγες ημέρες, στο ΚΥΤΤΑΡΟ θα μας μεταφέρει λίγη από την ανεμελιά των 80’s και των 90’s.
Ένας καλλιτέχνης «παντός καιρού» μας μιλάει για το χθες και το σήμερα του ελληνικού τραγουδιού
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΤΑΣΟΣ ΜΕΡΓΙΑΝΝΗΣ
Στα 70’s φορώντας παντελόνι – καμπάνα και ανοικτό πουκάμισο τραγουδούσε για «εκείνο το πρωί στην Κηφισιά». Σήμερα, η μελωδική του φωνή παντρεύεται με την υπέροχη μουσική του Monsieur Minimal και μας χαρίζει άλλη μια υπέροχη μουσική «στιγμή». Ο Δάκης, ο τραγουδιστής που έχει υμνήσει τον έρωτα όσο λίγοι, μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ με αφορμή τη μουσική παράσταση του Μάκη Δελαπόρτα «Το πρώτο μας πάρτι» που παρουσιάζεται στο θέατρο «Coronet» με όλα τα μυθικά τραγούδια των δεκαετιών του ’60 και του ’70. Συγκινείται όταν θυμάται τα παιδικά του χρόνια στην Αλεξάνδρεια και συγκινεί όταν αναφέρει πως εάν σταματούσε να τραγουδάει , δεν θα είχε κανέναν λόγο για να ζει. Γελάει όταν εξομολογείται ότι μικρός τραγουδούσε μόνο στο μπάνιο του λόγω συστολής και εξοργίζεται με τον «κίτρινο» Τύπο, τα talent shows και τη μουσική βιομηχανία τού σήμερα. Απολαύστε έναν καλλιτέχνη με όλη τη σημασία της λέξης… unplugged!
Εκτός από εσάς στο Coronet τραγουδούν τα μεγαλύτερα είδωλα της εποχής των 60’s, 70’s. Μπέσυ Αργυράκη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Γιώργος Πολυχρονιάδης, Λάκης Τζορντανέλλι… Είναι εύκολο να συνυπάρχουν τόσο μεγάλη ονόματα;
Πάρα πολύ εύκολο. Πιστέψτε με, τα καμαρίνια μας θυμίζουν πενταήμερη εκδρομή. Άλλωστε, τι έχουμε να μοιράσουμε πια; Έχουμε κάνει τον κύκλο μας και την καριέρα μας.
Έχετε δημιουργήσει φιλίες από το επάγγελμά σας;
Οι δυο κολλητοί φίλοι μου είναι εκτός επαγγέλματος. Μέσα από το επάγγελμα οι καλύτεροί μου φίλοι είναι η Σόφη Ζαννίνου και ο Γιώργος Πολυχρονιάδης.
Την Κυριακή 3 Φεβρουαρίου και την Κυριακή των Αποκριών 18 Φεβρουαρίου θα βρίσκεστε στο ΚΥΤΤΑΡΟ, με τη Μαντώ και τον Κώστα Μπίγαλη, δυο συναδέλφους σας που μεσουράνησαν στις δεκαετίες των 80’s και 90’s. Εκεί τι θα ακούσουμε;
Με τον Μπίγαλη έχουμε κάνει πολλές εμφανίσεις εκτός Αθηνών. Με τη Μαντώ έχω να συνεργαστώ από τη δεκαετία του ’80. Θα είναι μια ευχάριστη συνάντηση με πολλά και αγαπημένα τραγούδια και των τριών μας.
Με τις εμφανίσεις σας, καλύπτετε μουσικά τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες. Τελικά είστε… τραγουδιστής παντός καιρού;
Ναι. Το λέω και καυχιέμαι. Μπορώ να πω από τραγούδια των 60’s μέχρι σημερινά και από ξένη ποπ μέχρι λαϊκά.
Τι μουσική σας αρέσει να ακούτε;
Ακούω τα πάντα. Από Τσιτσάνη μέχρι Κάλλας. Ακούγεται αστείο, αλλά είναι αλήθεια. Δεν διαχωρίζω είδη στη μουσική. Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, μου αρέσουν τα ωραία τραγούδια.
Στη νέα δισκογραφική δουλειά του Monsieur Minimal ερμηνεύετε ένα υπέροχο τραγούδι με τον τίτλο «Στιγμή». Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Monsieur Minimal που με σκέφτηκε και με επέλεξε. Μου έστειλε μήνυμα μέσω facebook , τον πήρα τηλέφωνο (δεν σας κρύβω ότι ήμουν λιγάκι καχύποπτος) και τελικά μου βγήκε σε καλό. Για να είμαι ειλικρινής, δεν τον γνώριζα πριν συνεργαστούμε. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό άνθρωπο και καλλιτέχνη. Μάλιστα, το καλοκαίρι πιθανότατα θα πάμε περιοδεία μαζί.
Γεννηθήκατε και μεγαλώσατε στην Αλεξάνδρεια. Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;
Τα πάντα… Την ανεμελιά, τα γέλια, την ομορφιά αυτού του τόπου… Ήμουν πολύ τυχερός που μεγάλωσα στην Αλεξάνδρεια. Τη θυμάμαι με πολλή νοσταλγία και αγάπη.
Θυμάστε τον εαυτό σας να τραγουδάει από μικρός;
Υποσυνείδητα πάντα ήθελα να τραγουδάω, αλλά ντρεπόμουν. Στο σχολείο στο μάθημα ωδικής δεν έπαιρνα καλούς βαθμούς, γιατί δεν άνοιγα το στόμα μου. Έτσι, τραγουδούσα στο μπάνιο μου όπου είχε και φυσικό αντίλαλο (γελάει).
Το τραγούδι με ποιο τρόπο προέκυψε σε επαγγελματική βάση;
Έχω έναν ξάδερφο, εξαιρετικό μουσικό -ο οποίος δούλευε με τη Μούσχουρη- και είχε έρθει στην Αλεξάνδρεια στο πλαίσιο μιας περιοδείας, κρατώντας ένα μαγνητόφωνο. Εκείνος έπαιζε κιθάρα κι εγώ τραγούδησα το «Υou Μean Εverything Τo Μe» του Neil Sedaka. Μια μέρα έτυχε να με ακούσει ο μαέστρος που συνεργαζόταν μαζί του και με έπεισε να μάθω κι άλλα τραγούδια, ώστε να μαζέψω ρεπερτόριο για να κάνω δειλά δειλά τις πρώτες μου εμφανίσεις σε ένα κέντρο στην Αλεξάνδρεια. Με έβαζαν, θυμάμαι, αργά όταν έφευγε ο κόσμος και τραγουδούσα χωρίς αμοιβή. Σιγά σιγά, μπήκε το νερό στο αυλάκι.
Η καριέρα σας στην Ελλάδα πώς ξεκίνησε;
Το 1964 είχα έρθει για διακοπές στην Ελλάδα με ένα φίλο μου, πιανίστα. Έτυχε να βγούμε σε ένα club της Κηφισιάς όπου έπαιζε ένα συγκρότημα με τον τίτλο «Playboys». Ένας μουσικός του μαγαζιού, όταν έμαθε ότι είμαι τραγουδιστής, μου ζήτησε να πω ένα τραγούδι. Το είπα και αυτό ήταν. Με προσέλαβαν!
Ήταν τότε τα πράγματα πιο εύκολα για έναν νέο τραγουδιστή; Από τις περιγραφές σας, αυτό καταλαβαίνω.
Τα πράγματα ήταν εύκολα μόνο για τους καλούς τραγουδιστές. Θα σας πω ένα παράδειγμα. Όταν έκανα τους πρώτους μου δίσκους στη MINOS τα τραγούδια δεν παίζονταν στα ραδιόφωνα, γιατί ο νόμος προέβλεπε ότι έπρεπε να έχω περάσει από εξετάσεις, να εγκρίνει τα τραγούδια η επιτροπή της ΕΡΤ και μετά να παιχτούν. Πήγα, λοιπόν, για εξετάσεις. Την πρώτη φορά είπα δυο τραγούδια και με έκοψαν. Τη δεύτερη φορά, μετά από έξι μήνες, πάλι το ίδιο. Την τρίτη φορά, η κυρία που καθόταν στη γραμματεία με βλέπει απελπισμένο και μου λέει «μην στεναχωριέστε. Η Μούσχουρη πέρασε με την πέμπτη φορά και η Τζένη Βάνου με την τρίτη». Τελικά, κι εγώ με την τρίτη φορά πέρασα και αφού είχα φροντίσει να διορθώσω την άρθρωσή μου, όπως μου ζήτησε η επιτροπή. Αυτό σημαίνει ότι τότε για να γίνεις τραγουδιστής έπρεπε να είσαι τραγουδιστής, ενώ τώρα ο καθένας αρπάζει ένα μικρόφωνο, αρκεί να έχει κοιλιακούς ή αν είναι κοπέλα να φοράει μίνι. Πρόκειται για το περίφημο «πακέτο» που λένε στα talent shows. Αυτή η λέξη με κάνει έξαλλο. Όταν είσαι τραγουδιστής, πρώτα πρέπει να ακούσουν την φωνή σου και μετά να δούνε όλα τα άλλα. Το «πακέτο» μάς έφαγε και κατάντησε η ελληνική μουσική εκεί που βρίσκεται σήμερα.
Για τρία χρόνια υπήρξατε κριτής σε αντίστοιχο talent show στην Κύπρο. Πώς ήταν η εμπειρία;
Αρκετά ψυχοφθόρα. Έβλεπα ατάλαντους ανθρώπους που θύμωναν όταν τους απέρριπτα και διέκρινα το μίσος στο βλέμμα τους. Θυμάμαι ότι δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια. Όταν αντιλήφθηκα ότι δεν μπορώ να το κάνω, ζήτησα να παραιτηθώ, αλλά μου είπαν «δεν γίνεται». Αναγκάστηκα να βγάλω όλη τη σειρά των εκπομπών αλλά είπα ότι δεν πρόκειται ποτέ να ξαναπάω σε τέτοιο show.
Συνεργαστήκατε με συνθέτες – μεγαθήρια. Πώς σας εμπιστεύτηκαν τα τραγούδια τους;
Οφείλω πάρα πολλά στον Μίμη Πλέσσα. Αυτός έθεσε τις βάσεις της καριέρας μου, αυτός έφτιαξε την «προίκα» μου με τα τραγούδια που μου έγραψε το 1968 και τα οποία ακούγονται μέχρι και σήμερα. «Τόσα Καλοκαίρια», «Μάζευα Στα Χέρια Μου Βροχή» , «Εκείνο Το Πρωί Στην Κηφισιά», «Κορίτσι Στάσου Να Σου Πω»… Τι να πρωτοθυμηθώ. Όταν ένας τραγουδιστής είναι καλός, οι συνθέτες τον προσέχουν και του δίνουν καλά τραγούδια. Δεν περιαυτολογώ μ’ αυτό που λέω, είναι η αλήθεια.
Σας εκφράζει η μουσική βιομηχανία σήμερα;
Η κρίση στη δισκογραφία ξεκίνησε από τους παραγωγούς του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης, οι οποίοι ανάλογα με το γούστο και τα συμφέροντά τους διάλεγαν ποιους θα προωθήσουν. Σήμερα, στο internet μπορείς να κατεβάσεις και να ακούσεις όποιο τραγούδι θες. Όποιος καταφέρει να βγάλει δίσκο, εάν δεν υπάρχει η κατάλληλη προώθηση, άδικος θα πάει ο κόπος. Όλα αυτά έβλαψαν τη δισκογραφία.
«Δεν μου αρέσει η λέξη “καριέρα”»
Πώς καταφέρνετε να δείχνετε πάντα τόσο φρέσκος και ακμαίος; Είναι θέμα διάθεσης; Γονιδίων;
Δεν κάνω τίποτα ιδιαίτερο. Γενικά, είμαι ένα αισιόδοξο άτομο. Βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο. Ξυπνάω με θετική ψυχολογία και κοιμάμαι δίχως τύψεις. Θεωρώ ότι αυτό παίζει σημαντικό ρόλο.
Έχετε νιώσει ποτέ ότι αφήσατε πίσω την προσωπική σας ζωή και δώσατε προτεραιότητα στην καριέρα σας;
Δεν μου αρέσει η λέξη «καριέρα». Άφησα πίσω την προσωπική μου ζωή, για το χόμπι μου, την αγάπη μου, που είναι το τραγούδι. Όχι από ματαιοδοξία. Αγαπώ πολύ αυτό που κάνω και θεωρώ ότι εάν πάψω ποτέ να τραγουδάω δεν θα έχω λόγο να ζω. Θυμάμαι ότι η συγχωρεμένη η Νινή Ζαχά μού είχε πει «παιδάκι μου, μάθε μπιρίμπα για να ’χεις καλά γεράματα». Τελικά, δεν έμαθα ποτέ.
Μια παλιότερη φημολογία σάς ήθελε να είστε πατέρας της Σταρ Ελλάς 2001 Εβελίνας Παπαντωνίου. Πώς ξεκίνησε αυτή η φήμη;
Από ένα αστείο. Με τη μητέρα της Εβελίνας, ήμασταν γνωστοί. Μια ημέρα ήταν στο καμαρίνι μου η μητέρα της, η Εβελίνα και ένας δημοσιογράφος. Ήταν λίγο πριν η Εβελίνα γίνει μοντέλο και τη βοηθούσα να επιλέξει φωτογραφίες για το book της. Κοιτώντας τις φωτογραφίες, ο δημοσιογράφος μου είπε «μοιάζετε» και του απάντησα για πλάκα «μα είναι κόρη μου». Έτσι ξεκίνησε αυτή η ιστορία. Ήταν πολύ άσχημο, γιατί έπρεπε να το διαψεύδω συνέχεια, έχοντας στο μυαλό μου και την Εβελίνα.
Δεν συμφωνείτε με αυτό που λένε οι Αμερικάνοι «any publicity is good publicity»;
Εξαρτάται από τον χαρακτήρα του καθενός. Προσωπικά, δεν θα ήθελα το όνομά μου να αναμειχθεί σε ένα σκάνδαλο. Ο καημός μου είναι ότι παλιότερα υπήρχαν δημοσιογράφοι που έγραφαν κριτική για τη δουλειά μας. Σήμερα, όσο καλά και να τραγουδήσεις, κανείς δεν θα γράψει καλό λόγο. Όλοι θα γράψουν πού σε είδαν, με ποια ήσουν και κουτσομπολιά τέτοιου τύπου. Αυτός ο κίτρινος Τύπος δεν μου αρέσει καθόλου.
Σας ενδιαφέρει η υστεροφημία σας;
Θα ήταν χαζό εάν έλεγα όχι. Νομίζω πως όλους τους ενδιαφέρει.
Έχετε σκεφτεί να εκδώσετε την αυτοβιογραφία σας;
Μου το έχουν προτείνει αρκετές φορές. Δεν ξέρω, βέβαια, εάν θα ενδιέφερε τον κόσμο. Έχω καιρό ακόμη (γελάει)…
Face to face με τον Μικ Τζάγκερ
Είχατε ανοίξει την περίφημη επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα, στις 17 Απριλίου του 1967. Παρ’ όλα αυτά, δεν μείνατε να την παρακολουθήσετε. Για ποιο λόγο;
Εκτός από το «Satisfaction» δεν μου άρεσαν οι Rolling Stones. Παραήταν «σκληροί» για τα γούστα μου. Προτιμούσα τους Beatles, που ήταν σεμνά παιδιά, καλοχτενισμένα και με διαφορετικό ήχο. Θυμάμαι ότι μόλις κατέβηκα από τη σκηνή για να πάω στα καμαρίνια, ερχόταν ο Μικ Τζάγκερ ανέμελος, αναμαλλιασμένος και χίπις, κρατώντας ένα παιδί στους ώμους του. Καλύτερα που δεν έκατσα, γιατί στη συνέχεια της συναυλίας έγιναν μεγάλα επεισόδια.
«Το πρώτο μας πάρτι»
Θέατρο Coronet, Φρύνης 11, Παγκράτι
Τηλέφωνα: 210 7012123 – 210 7012511
coronet@theartofcomedy.gr
Τραγουδούν: Δάκης, Μπέσσυ Αργυράκη, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Γιώργος Πολυχρονιάδης , Λάκης Τζορντανέλλι, Δημήτρης Κοργιαλάς , Εβελίνα Νικόλιζα
Σκηνοθεσία: Μάκης Δελαπόρτας
Κείμενα: Στέλιος Παπαδόπουλος, Μάκης Δελαπόρτας
Μουσική Παραγωγή: Κλεάνθης Κωνσταντινίδης, Αλέξανδρος Ουίλιαμς
Χορογραφίες: Αντώνης Βλάσσης
Ώρες και ημέρες παραστάσεων: Τετάρτη 19:00, Σάββατο Απογευματινή 18:00, Σάββατο Βραδινή 21:00 ,Κυριακή 19:00
