Γράφει ο
Γιώργος Ν. Παπαθανασόπουλος
Δημοσιογράφος – Δημοσιολόγος
Η Ευρώπη, κέντρο του κόσµου για αιώνες ευηµερίας, ισχύος και χριστιανικών αντιλήψεων, τείνει να µετατραπεί σε περιοχή όπου κυριαρχούν ο αθεϊσµός, ο ατοµισµός, ο µηδενισµός και ο ωφελιµισµός. Καταντά µια ήπειρος ανίσχυρη, µε παρακµασµένους κατοίκους και τείνει να µετατραπεί σε γήινη κόλαση των απολαύσεων, όπως την περιέγραψε στα τέλη του 15ου αιώνα ο µεγάλος ζωγράφος Ιερώνυµος Μπος, στο περίφηµο τρίπτυχό του.
Πρόσφατα έγινε ένα ακόµη βήµα προς αυτή την κατεύθυνση, µε την ψήφιση από τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση νόµου, που επιτρέπει την ευθανασία και την «ενεργώς υποβοηθούµενη αυτοκτονία», δηλαδή την έµµεση πλην έµπρακτη δολοφονία. Αυτή η απάνθρωπη ενέργεια αποκλήθηκε «υποβοήθηση στον αξιοπρεπή θάνατο»…
Πόσο δίκιο είχε ο Ντοστογιέφσκι που πρόβλεψε πως η ∆ύση θα κατρακυλά στην απανθρωπιά, παραποιώντας την πραγµατικότητα και θεωρώντας το άδικο ως δίκαιο, το λάθος ως σωστό, το αφύσικο ως φυσικό, το έγκληµα ως αγαθοεργία… Αυτή την ανωµαλία τη θεσµοθετεί και την επιβάλλει. Πόσο δίκιο έχει όταν µε τα µυθιστορήµατά του «Αδελφοί Καραµάζοφ», «Οι ∆αιµονισµένοι» και «Έγκληµα και τιµωρία» δίνει το µήνυµα πως «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται».
Το αυτονοµηµένο από τον Θεό σύστηµα για να επικρατήσει χτυπάει την κοινωνικότητα του ανθρώπου. Η απόλαυση και ο ωφελιµισµός καταργούν την ανθρωπιά, για την οποία το σύστηµα υποτίθεται πως κόπτεται…Κτυπάει τη γέννηση, που θέλει να την ελέγχει και προωθεί µόνο την ηδονή, έναντι της αγάπης και του καθήκοντος, τη δολοφονία του ανήµπορου εµβρύου από την ανάληψη ευθυνών. Κτυπά την οικογένεια, εξισώνοντάς την µε µορφές εκτός της βιολογικής ζωής. Κτυπά την οικογένεια, µε τη µείωση της συνεκτικότητάς της, µε το να προωθεί τον ωφελιµισµό, έναντι αναλήψεως υποχρεώσεων. Κτυπά την οικογένεια µε το να κατασκευάζει απάνθρωπο τρόπο ζωής που επιβάλλει στους νέους και τις νέες, και που τους οδηγεί να µην παντρεύονται, ή ο γάµος να είναι τυπικό γεγονός και όχι κοινή ζωή, µε σεβασµό στην ιερότητά της.
Μετά τις γεννήσεις και τον γάµο, τώρα βρισκόµαστε στο τρίτο στάδιο, στην κατάργηση του φυσιολογικού θανάτου, εν µέσω της αγάπης και της στοργής συγγενών και φίλων. Η αυτονόµηση από τον Θεό έχει φέρει την αποµόνωση του ανθρώπου. Όσο τα µέσα επικοινωνίας τελειοποιούνται, και ο άνθρωπος περηφανεύεται ότι µπορεί στη στιγµή να επικοινωνεί µε όλα τα µέρη του κόσµου, τόσο εγκαταλείπεται στη µοναξιά του. Ο άνθρωπος υπό το σύστηµα που κυριαρχεί στη ∆ύση τείνει να γίνει χειρότερος και από τον Ουίστον της δυστοπίας του Όργουελ. Στο «1984» επιβλήθηκαν στον Ουίνστον οι αντιλήψεις του «Μεγάλου Αδελφού». Τώρα η ∆ύση τείνει να ελέγξει όχι µόνο τη σκέψη αλλά και τη ζωή του πολίτη. Αυτό επιχειρήθηκε µε τον κοµµουνισµό και τον ναζισµό, αλλά απέτυχε. Τώρα το σύστηµα ενεργεί µε περισσότερα µέσα και µε µεγαλύτερη και διεισδυτικότερη ισχύ. Ο ναζισµός τον πολιτικό γάµο δεν πέτυχε να τον επιβάλει, ούτε την ευγονική. Ο κοµµουνισµός επέβαλε µε τη βία τον πολιτικό γάµο, αλλά η συνεκτικότητα της οικογένειας και η Ορθοδοξία εν πολλοίς διατηρήθηκαν…Το σηµερινό σύστηµα καταφέρνει σε µεγάλο ποσοστό τον πολιτικό γάµο και τη διάλυση της οικογένειας.
Στη Γαλλία οι αντιδράσεις προς την απόφαση της Εθνοσυνέλευσης είναι πολλές και έντονες από επιστήµονες και λογίους. Εξακόσιοι ψυχολόγοι, ψυχίατροι και ψυχαναλυτές, καθηγητές πανεπιστηµίων και διευθυντές κλινικών σηµαίνουν συναγερµό για τις τροµερές επιπτώσεις που θα έχει στους Γάλλους και στις Γαλλίδες η εφαρµογή του νόµου, που σηµειωτέον, στα αίτια της ευθανασίας και της ενεργού υποβοήθησης της αυτοκτονίας περιλαµβάνει και τις «ψυχολογικές οδύνες». Πρόκειται, όπως καταγγέλλουν, για βραθυφλεγή βόµβα, που θα αυξήσει τις αυτοκτονίες και στα υγιή άτοµα, που έχουν ψυχολογικά προβλήµατα. Στη σκέψη της αυτοκτονίας θα οδηγηθούν ευκολότερα τα εν λόγω άτοµα, µε το να σκέφτονται ότι το ίδιο το κράτος τη θεωρεί διέξοδο… Εφτά βουλευτές του Κόµµατος των Ρεπουµπλικανών, µε επιστολή τους στην εφηµερίδα «Φιγκαρό» (6/5/2025, σελ. 17) επισηµαίνουν ότι η ψήφιση του νόµου οδηγεί τη Γαλλία, εν ονόµατι της ατοµικής ελευθερίας, σε «µείζονα ανθρωπολογική ρήξη µιας κοινωνίας στην οποία η αδελφοσύνη υποχωρεί µπρος στον πειρασµό της απάρνησης». Τονίζουν πως θα έπρεπε µόνο να ενισχυθούν οι ανακουφιστικές φροντίδες µιας κοινωνίας µε ανθρωπιά. Με αυτές στη Γαλλία το 3% των βαριά ασθενών που ήθελαν την ευθανασία περιορίστηκε στο 0,3%. Το τραγικό για την «προοδευτική» εξουσία Μακρόν είναι πως µε το να νοµιµοποιήσει την ευθανασία αποδέχεται πως το κράτος διαχειρίζεται όχι µόνο τη ζωή αλλά και τον θάνατο των πολιτών του!
Η θρησκεία και η γήινη κόλαση
Ο Γάλλος καθηγητής Εµµανουέλ Τοντ στο βιβλίο του «Η ήττα της ∆ύσης», που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Πεδίο», επισηµαίνει ότι για τη σηµερινή κατάσταση της ∆ύσης µεγάλη ευθύνη φέρει η Ρωµαιοκαθολική Εκκλησία και η εξ αυτής προκύψασα Προτεσταντική. Κατά την άποψή του, στη ∆ύση αυτές βρίσκονται σε µηδενική κατάσταση, αφού αν ήταν ενεργές θα επηρέαζαν την εργασία, το έθνος, την οικογένεια, τη σεξουαλική συµπεριφορά, την τέχνη και τη σχέση µας µε το χρήµα. Την κατάσταση της χριστιανικής θρησκείας τη χωρίζει σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη είναι η ενεργή, µε κύριο χαρακτηριστικό την πρακτική συµµετοχή στη Θεία Λειτουργία. Η δεύτερη είναι «η κατάσταση ζόµπι», κατά την οποία η πρακτική συµµετοχή στη Θεία Λειτουργία έχει εξαφανιστεί, αλλά οι τρεις «διαβατήριες τελετές», που συνοδεύουν τη γέννηση, τον γάµο και τον θάνατο συνεχίζουν να επηρεάζονται από τη χριστιανική κληρονοµιά. Η τρίτη χριστιανική κατάσταση είναι η µηδενική, η οποία χαρακτηρίζεται από την εξαφάνιση του βαπτίσµατος και τη µαζική αύξηση της καύσης των νεκρών.
Και αν ο γάµος µεταξύ ατόµων του ιδίου φύλου θεωρείται ισοδύναµος µε τον γάµο ατόµων διαφορετικού φύλου, τότε, όπως γράφει ο Τοντ, «µπορούµε να πούµε ότι η εν λόγω κοινωνία έχει φτάσει σε κατάσταση θρησκευτικού µηδενισµού». Και συµπληρώνει ο Γάλλος ιστορικός: «Ο µηδενισµός, που ειδωλοποιεί το τίποτα, µου φαίνεται ο πιο κοινότοπος. Είναι πανταχού παρών στη ∆ύση, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού».
Στον κατάλογο των χωρών, που έχουν αποδεχθεί τον γάµο των ατόµων του ιδίου φύλου είναι σχεδόν όλες της ∆ύσης και από τις Ορθόδοξες χώρες µόνο η Ελλάδα. Το γεγονός της -κατά Τοντ- εντάξεως της Ελλάδος στις χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση θρησκευτικού µηδενισµού χαιρετίσθηκε έντονα από τις περισσότερες χώρες της ∆ύσης και πανηγυρίστηκε από τους κύκλους των ΛΟΑΤΚΙ και από την τότε Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας. Πανηγυρίστηκε γιατί θεωρείτο ότι ως Ορθόδοξη χώρα η Ελλάδα και µε την Παράδοση που την εµπνέει θα ήταν δύσκολο να περάσει από το Κοινοβούλιο… Και όµως, ανίερες συµµαχίες, ωφελιµιστικές σκέψεις και πιέσεις από το διεθνές σύστηµα έφεραν το αποτέλεσµα, που πανηγυρίστηκε γιατί, όπως θριαµβολόγησαν οι επιβαλόντες αυτόν τον γάµο, είναι η πρώτη Ορθόδοξη χώρα, που προσχώρησε στον «προοδευτικό» κόσµο της ηδονής και της αθεΐας…
Είναι λυπηρό, αλλά η Ελλάδα, µε ευθύνη των ταγών της, κυλάει προς την πραγµατικότητα της αυτοανυποληψίας, που περιέγραψε γλαφυρά ο Παπαδιαµάντης. Οι βαπτίσεις και οι θρησκευτικοί γάµοι έχουν σηµαντικά µειωθεί, τα διαζύγια σε πολλές αστικές μητροπόλεις έχουν ξεπεράσει τους γάµους, το κρεµατόριο λειτουργεί… Είναι αλήθεια πως ο λαός, σε µεγάλο µέρος του, αντιστέκεται στην αλλοτρίωσή του, λείπουν όµως οι πολιτικοί και οι θρησκευτικοί ηγέτες που θα εκφράσουν τον δυναµισµό του, τον ηρωισµό του και την ιδιοπροσωπία του και που θα αντισταθούν στη ζωή της επίγειας κόλασης, που η ∆ύση, εδώ και αιώνες, επιχειρεί να του επιβάλει.
